بریده‌هایی از کتاب پنهان‌نوشته‌های یک عاشق قرمطی

آن که به من آموخت نکنم آن‌چه خدمت‌گزاران سیاست‌باز نزد حاکم می‌کنند یا نرقصم آن‌چنان که رقصندگان در بارگاه پادشاهان می‌رقصند آن که به من آموخت خم نکردن کمر شعرم را برای همیشه بنده‌اش خواهم بود

زنان چون مزرعه‌ای حاصلخیز مردان چون بولدوزری ویرانگر زنان تفرجگاهی دلپذیر مردان اما قطار سریع‌السیر شبانه زنان چون معبد مردان قهوه‌خانهٔ بین‌راهی زنان به پرنده‌ای قانع‌اند مردان اما تصاحب تمام زنان را می‌خواهند

تو نمی‌دانی و نمی‌خواهی بدانی عالم بی‌تو چه اندازه زشت است من دست رد به سینهٔ مرگ نخواهم زد اگر میان سینه‌هایت چون مسیحْ مصلوبم کنی

پاییز هیچ‌گاه شباهتش را به من پنهان نمی‌سازد.

مردان عشق به زنان را پنهان نمی‌کنند بلکه پوییدن وصال‌شان را جار می‌زنند در بوق‌وکرنا. زنان اما... پنهان کردن عشق مردان را در دل شیوه دارند. و تنها نشانش را بر بالش جا می‌گذارند. به دندانی که هر شب بر تنش می‌فشارند.

خدایا نعمت در محاصره بودن را مستدام دار

من دست رد به سینهٔ مرگ نخواهم زد اگر میان سینه‌هایت چون مسیحْ مصلوبم کنی

تو بلندترین قلهٔ مقصد منی در این سفر بی‌بازگشت که به قهقرا رفتن سازگار نبوده با میلم پس دوستم بدار بسیار یا کم و بدان رقم بزن قوت و ضعف انگیزه‌ام را

زنان چون مزرعه‌ای حاصلخیز مردان چون بولدوزری ویرانگر

زنان پیانو هستند مردان اما موسیقی نمی‌دانند بسیار اندک‌اند مردانی که موسیقی آموخته باشند

یک خبر فرهنگی پادشاه صاحب‌شوکت پادشاه سبزدست با اوصافی به‌کمال و القابی شایسته و درخور برای تحقق آرزویش آرزوی عدالت برای همهٔ مردمان و فراهم شدن نان و لباس‌شان چنین فرمان داده: واردات هرگونه کتاب و دفتر توسط وزارت بازرگانی ممنوع، و بازرگانان برای واردات غلات پوست‌کنده مجاب شوند.

دنیا از وجودشان چنان غرق در نور شده که دیدن‌شان سخت است در دست‌های‌شان سنگ دارند اما چون چراغ، نور بخشیده و چون بشارتی نمایان می‌شوند می‌رزمند و می‌شکفند و شهید می‌شوند

من نامه‌ای عاشقانه نوشتم تو نیز نامه‌ای عاشقانه نوشتی و این‌گونه بود که بهار آمد

گل را به لغت‌نامه نیازی نیست که عطرش زبان اوست

بازگرد هر زمان که خواهی بازگرد که دروازه‌های پذیرشم همیشه باز است به روی تو بازگرد تو معشوق برگزیدهٔ منی تو گل برترینم ستارهٔ منتخب اقبالم

روزی خواهد آمد که نقشه‌های زندگی‌ام را دیگرگون کنم یا به آتش‌شان کشیده منفجر کنم و هیچ‌گاه نخواهم دانست چه وقت آتش در لباسم شعله خواهد کشید و از پنجره کدامین لباس مرگ به سراغم خواهد آمد

این‌جا قتلگاه زنان است و دیگر هیچ.

اگر به وطنم بازگردم بار دیگر باز هم خود را تکه‌ای فراری از آن‌جا خواهم یافت

اکنون که ساکتم می‌شنوی صدای اشتیاقم را عزیزم؟ سکوت کارآترین سلاح من است.

روزی خواهد آمد که من به سرزمین صلح قدم بگذارم و دریابم تفاوت میان جنون مستی و آرامش سنگواره‌ای