بریده‌هایی از کتاب بلقیس و عاشقانه‌های دیگر

همه چیزهایی که در جنگ شکست برمی‌دارد، قابل جبران است: هواپیماها، تانک‌ها، رادارها و خودروهای نفربر، تنها دل‌شکسته است که ترمیم نمی‌پذیرد و به هم پیوستن آن ممکن نیست.

نمی‌خواهم بدانم زاد روزت را زادگاهت را کودکی‌هایت و نورسیدگی‌ات که تو زنی از سلسله گل‌هایی و من اجازه ندارم در تاریخ یک گل دخالت کنم.

پیش از آن‌که دلبرم شوی تقویم‌ها بودند برای شمارش تاریخ: تقویم هندوها تقویم چینی‌ها تقویم ایرانی تقویم مصریان. * پس از آن‌که دلبرم شدی مردم می‌گفتند: سال هزار پیش از چشمانش و قرن دهم بعد از چشمانش.

اگر از فلسطین غمگین برای ما ستاره‌ای یا پرتقالی می‌آوردند. اگر از کرانه غزّه سنگریزه‌ای یا صدفی اگر در بیست و پنج سال زیتون بنی را آزاد کرده بودند یا لیمویی را باز گردانده بودند و رسوایی تاریخ را می‌زدودند من قاتلان تو را سپاس می‌گفتم.

اگر می‌دانستم که دریا عمیق است دل نمی‌زدم. و اگر پایان را می‌دانستم آغاز نمی‌کردم.

عشق این است که مردم ما را با هم اشتباه بگیرند وقتی تلفن با تو کار دارد من پاسخ بگویم. و اگر دوستان به شام دعوتم کنند تو بروی. وقتی هم شعر عاشقانه جدیدی از من بخوانند تو را سپاس بگویند.

اگر توان داری از این دریا بیرونم بِکش که من شنا نمی‌دانم و موج آبی چشمانت به ژرفایم می‌کشاند من در عشق نازموده‌ام و بی‌قایق

آرزو می‌کردم که تو از آنِ من بودی در روزگاری که بر گل ستم نبود بر شعر بر نی و بر لطافت زنان. اما افسوس دیر رسیده‌ایم ما گل عشق را می‌کاویم در روزگاری که عشق را نمی‌شناسد.

وطن غمگینم! من شاعری بودم که عاشقانه می‌سرودم اما به یک لحظه از من شاعری ساختی که با دشنه می‌سراید.

دوستت دارم و بیزارم از روزی که چهره تو را از من بِرُباید و صدایت را.