بریده‌هایی از کتاب بلقیس و عاشقانه‌های دیگر

بانوی من! آرزو دارم در روزگار دیگری دوستت می‌داشتم. روزگاری، مهربان‌تر شاعرانه‌تر روزگاری که شمیم کتاب شمیم یاسمن و شمیم آزادی را بیش‌تر حس می‌کرد.

ای که چون زمستانی و من دوست دارمت دستت را از من مگیر. برای بالاپوش پشمین‌ات از بازی‌های کودکانه‌ام مترس. همیشه آرزو داشته‌ام روی برف، شعر بنویسم. روی برف، عاشق شوم و دریابم که عاشق چگونه با آتشِ برف می‌سوزد.

ای یار عشق تو چیست؟ گل یا دشنه؟ شمعی روشن طوفانی کوبنده یا مشیت ناگزیر خداست؟

بانوی من! چقدر والایی و با فرهنگ تو از آغاز دانستی که عشق فرهنگ است و شعر خلاصه فرهنگ. و بر این دو شرط بستی و بردی.