بریده‌هایی از کتاب لطفا این کتاب را بکارید؛ مجموعه شعر

تمام دخترها باید شعری داشته باشند که برای‌شان نوشته شده

درحالی‌که سخت به تو فکر می‌کردم سوار اتوبوس شدم و ۳۰ سنت کرایه دادم و از راننده خواستم دو نفر را حساب کند پیش از آن‌که متوجه شوم تنهایم.

با حدسِ یک سلامِ ساده همه‌چیز می‌تواند شروع شود

نمی‌خواهم در موردش چیزی بدانم. به یکی دیگر بگو. حتماً درکت می‌کند و حالت بهتر می‌شود.

نور می‌ریزد خود را در حفره‌ای کوچک در آسمان.

پس تو به آن درجه از بی‌حسی رسیده‌ای که جز در دامن «درد» خود جای دیگر خوش‌دل نیستی؟

تسخیرم کرده‌اند تمام فضاهایی که در آن‌ها خواهم زیست بی‌تو

عشق را بی‌خیال دوست دارم لابه‌لای موهای بورت بمیرم.

از ترسِ تنها ماندن خیلی کارها می‌کنی که ابداً از تو برنمی‌آید.

انگار سال‌ها طول کشید که دسته‌ای بوسه از دهانش بچینم و در گلدانی به رنگ سپیده در قلبم بکارم. اما انتظار ارزشش را داشت. چون عاشق بودم.

یک‌بار یکی از دوستانم گفت «خیلی بهتر است با کسی دوست باشی تا آن‌که عاشقش شوی.»

وای، تو درست کپیِ تمامِ آب‌نبات‌چوبی‌هایی هستی که تابه‌حال خورده‌ام.

سرگردانم مثل روحی در قعرِ اوجی، تسخیرم کرده‌اند تمام فضاهایی که در آن‌ها خواهم زیست بی‌تو

قهوه درست کنید، در راه خانه هستم

با یک اشتباه شروع کرده‌ام اما سعی می‌کنم بهتر شوم و امروزم را سروسامان بدهم.

تصمیم گرفته‌ام در دنیایی زندگی کنم که کتاب‌ها به هزاران باغ تبدیل شده‌اند و کودکانی در آن باغ‌ها بازی می‌کنند و می‌آموزند راه‌های اصیل بارآوریِ چیزهای سبز را

از تو ممنونم برای لمس کردن، درک کردن و دوست داشتن زندگی‌ام بدون تو می‌میرم

آن‌قدرها هم سرد نیست برای رفتن و قرض کردن هیزم از همسایه‌ها.

دوست دارم موهایت مرا چون نقشه‌هایی از سرزمین‌های جدید در برگیرند، آن‌گاه به هر کجا قدم بگذارم به زیبایی موهای تو خواهد بود.

هر اتفاقی که بیفتد مهم نیست صورتش همیشه درخت افراست