بریده‌هایی از کتاب جان‌های شیفته؛ دیالوگ‌های شاعرانه

سوار قایقی می‌شوم که کودک همسایه پنهانی روی دیوار آبی اتاقم نقاشی کرده است دوست دارم امشب یک‌نفس پارو بزنم تا خلیج سان فرانسیسکو

شاید مادران تنها برای همیشه بودن زاده می‌شوند

مادرم را از روزی که رفت بیشتر از زمانی که کنارم بود صدا کرده‌ام پیش از آن همیشه او صدایم می‌کرد...

«به این ترتیب شما نمی‌دونین مرگ چیه» و دکتر س... که گفته بود «بدترین اتفاقی که می‌تونه برای این سؤال بیفته اینه که پاسخی بهش داده بشه»

سیلویا: «من گول نخوردم تو را بی‌درنگ شناختم»

اریک: «برای من مرگ یک واقعه نیست یک راز است» واهه: و لذت آگاه نبودن از یک راز بیشتر از لذت آگاه بودن از واقعه‌ای‌ست که هنوز اتفاق نیفتاده...

شما نمی‌دونین مرگ چیه» و دکتر س... که گفته بود «بدترین اتفاقی که می‌تونه برای این سؤال بیفته اینه که پاسخی بهش داده بشه»

این روزها سربازها نمی‌دانند چه کسی به آن‌ها شلیک خواهد کرد و از روبه‌رو شلیک خواهد کرد یا از پشت‌سر جنگ‌جویان قدیمی دشمنان‌شان را می‌شناختند و از پشت شمشیر نمی‌خوردند...

هُوانِس: «وقتی تصاویر شاد را دیگر تنها در خواب می‌توان دید گمان می‌کنی بیدار شدن از خواب آسان است؟...»

آرتور: «زندگی من جز جنونی شیرین نبوده افسوس» واهه: در تنهایی تنها چیزی که به یاد می‌آورم همان جنون شیرین است آرتور و هر آن‌چه فراموش کرده‌ای...