بریده‌هایی از کتاب جان‌های شیفته؛ دیالوگ‌های شاعرانه

باید کمی مُرد باید کمی مُرد...

گاهی برای همیشه ماندن باید کمی مُرد باید کمی مُرد...

مادرم را از روزی که رفت بیشتر از زمانی که کنارم بود صدا کرده‌ام پیش از آن همیشه او صدایم می‌کرد...

«رؤیاهاتو محکم بچسب واسه این‌که اگه رؤیاها بمیرن زندگی عین مرغ شکسته‌بالی می‌شه که دیگه مگه پروازو خواب ببینه»

«خودکشی نمایشی غم‌انگیز و خودکشیِ نافرجام نمایشی خنده‌دار است...»

«زیباترین دریا دریایی است که هنوز در آن نرانده‌ایم زیباترین کودک هنوز شیرخواره است زیباترین روز هنوز فرا نرسیده است و زیباتر سخنی که می‌خواهم با تو گفته باشم هنوز بر زبانم نیامده است»

«من خوب می‌دانم که حتا در شلوغ‌ترین شهر دنیا تنها خواهم بود»

«ماه اگر می‌خندید شبیه تو می‌شد»

«وقتی تصاویر شاد را دیگر تنها در خواب می‌توان دید گمان می‌کنی بیدار شدن از خواب آسان است؟...»

شاید خدا در همین نزدیکی پشت مرگ پنهان است