بریده‌هایی از کتاب سوء تفاهم

هیچ‌وقت هیچ‌کس هیچ‌کسِ دیگه‌ای رو به‌جا نمی‌آره، هیچ‌کسی رو واقعآ نمی‌شناسه.

جنایت هم از پس تنهایی برنمی‌آد، حتی اگه هزارتا همدست پیدا کنی.

اینها اشکهایی برای اون شادیه که دیگه برای همیشه از دست رفته.

من که از این زبونی که شما حرف می‌زنین سردرنمی‌آرم. خوشحالی، عشق، غم وغصه. من این کلمه‌ها رو نمی‌شناسم. من این زبون رو بلد نیستم و ازش سردرنمی‌آرم.

آخ! از این دنیایی که فقط وادارت می‌کنه زانو بزنی و استغاثه کنی بدم می‌آد.

از اون چیزی که دلم واسش پر می‌کشید خیلی دورم و این دوری علاجی هم نداره.

من توی خونهٔ خودم توی کشور خودم یه تبعیدی‌ام.

آدم برای اینکه یه جایی بمونه باید دلایلی داشته باشه، یا آدمهایی که دوستشون داره. وگرنه چه فرقی می‌کنه که آدم اینجا بمونه یا جای دیگه.

جدایی همیشه فقط برای اونایی معنا داره که عاشق هم هستن

مارتا: من هم لبخند به لبم می‌آد، باور کن. مادر: ولی من که تابه حال ندیده‌م. مارتا: دلیلش اینه که من توی اتاقم، وقتهایی که تنها هستم، می‌خندم.