بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

داعش فرزند جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ میلادی است.

می‌گویم، نمی‌فهمم غذاهای فست فودی چه ارتباطی می‌تواند با سیره‌ی خلفا چهارگانه داشته باشد. ابولوط در سکوت لبخند می‌زند.

ماهاتما گاندی در سال ۱۹۳۹، یک ماه پیش از شروع جنگ نامه‌ای از طرف بشریت به آدولف هیتلر نوشت. نوشته با دوست عزیز شروع شد و با دوست صادق شما م. ک. گاندی پایان یافت.

تو همان چیزی هستی که می‌خوری

در آلمان تا به امروز حتی یک آلمانی به دست تروریست‌های مسلمان کشته نشده است، اما تنها از سال ۱۹۹۰ در آلمان ۲۹ مسلمان به دست تندروها کشته شده‌اند.

اگر تلاش کسی بر این باشد که کار نیک انجام بدهد و مرتکب کار بدی نشود و همچنین ادعا کند که برای خدای یگانه کار می‌کند و غیره، اما دست آخر رأی بدهد یا دعوت به این کار بکند، در انتخابات دموکراتیک شرکت کند یا تابع دموکراسی باشد، در این صورت او مرتد است و به اسلام خیانت کرده است. دیگر با ایمان به خدای یکتا زندگی نمی‌کند، بلکه به برخی حق وضع قانون می‌دهد، اما فقط الله چنین حقی دارد. این ارتداد از دین اسلام محسوب می‌شود. آن‌ها دیگر مسلمان نیستند.

در سوریه داعش متشکل از ۷۰ درصد نیروهای خارجی و ۳۰ درصد سوری است. به عکس، این ترکیب در عراق شامل ۳۰ درصد نیروی خارجی است و۷۰ درصد عراقی.

متأسفانه نمی‌توانیم هیچ فرد مسیحی‌ای را ببینیم. همه از موصل فرار کرده‌اند. آن‌ها ظاهراً فقط باید قراردادی جهت حفظ امنیت‌شان با خلافت اسلامی امضا می‌کردند و جزیه می‌پرداختند. آن وقت می‌توانستند بمانند، اما گویا سه پیشوای مسیحی تصمیمی غیر از این می‌گیرند. آن‌ها برای دیداری از سوی البغدادی دعوت می‌شوند اما سر قرار حاضر نمی‌شوند و در عرض سه روز با دیگر مسیحیان از موصل می‌گریزند. از قرار معلوم ۱۳۰۰۰۰ نفر مسیحی موصل را ترک کرده‌اند.

موقع بیرون آمدن از دفتر وی از جلوی دو سلول رد می‌شویم. می‌ایستم تا با زندانی‌ها صحبت کنم. رئیس پلیس صراحتاً چنین اجازه‌ای را به من داده بود. در یکی از سلول‌ها مرد جوانی نشسته، بیست وچند ساله. بسیار متأثر است. جرم او این است: او را سر قرار با دوست دخترش گرفته‌اند. حالا باید به‌خاطر آن قرار، یک روز در زندان بماند.

یک مدرسه‌ی دخترانه با ۸ هزار دانش‌آموز دختر هست. مدرسه‌ی بسیار بزرگی است. در اینجا مدرسه‌های خصوصی زیادی هم هستند. با این ‌همه، خیلی از بچه‌ها باید از خانواده‌هاشان مراقبت کنند.

. فقط احمق‌ها نمی‌توانند سر درآورند که در سیاست امروز دنیا پای چه چیزی در میان است: «نفت، طلای سیاهی که رفاه آمریکایی‌ به آن وابسته است؛ نفت، این خبیث‌ترین هدیه‌ی شیطان.»

- در یکی دوسال آینده ما قرارداد صلحی با غرب امضا خواهیم کرد که غرب آن را زیر پا خواهد گذاشت. این را پیامبر ما محمد (ص) پیش‌بینی کرده است. در مورد کلیدواژه «پیامبر محمد» باید بگویم که اگر محمد در زمان حاضر زندگی می‌کرد، قطعاً یک اصلاح‌طلب بزرگ بود که پیشرفت را موعظه می‌کرد؛ درست مانند گذشته.

در روزهای اخیر اسد شهر را بمباران نکرده است. به‌خاطر بدی هوا خلبانان اسد قادر به بمباران نیستند. آن‌ها مجبورند با هواپیماهای فرسوده‌ی‌شان زیر توده‌ی ابرها پرواز کنند و در این وضعیت خودشان در معرض سرنگونی قرار می‌گیرند. به علاوه، در شرایطی نیستند که بتوانند هدف را به‌دقت مورد اصابت قرار دهند، به‌همین دلیل تعداد بسیاری از کشته شده‌ها غیرنظامی هستند. گویا در مورد آمریکایی‌‌ها وضعیت متفاوت است. آن‌ها خطرناک‌تر هستند اما به هرحال، آن‌ها هم نمی‌توانند ببینند که در ساختمان‌های هدف، پیکارجویان اقامت دارند یا غیرنظامیان.

دولتی. تمدنی که نمی‌پذیرد جنگ جرج بوش در عراق تروریسم محض بوده است، تمدن نیست. می‌دانم که در غرب کسی اجازه ندارد در چنین مواردی بی‌پرده اظهارنظر کند، اما زندگی، بسیار کوتاه‌تر از آن است که انسان بخواهد برای همیشه از حقیقت طفره برود و آن را کتمان کند. ما در دنیایی دروغ‌زده زندگی می‌کنیم؛ دنیایی پر از جنگ‌طلبان سنگدل و تروریست‌های بی‌رحم. هیچ‌یک از این دو، در پی خوشایند‌تر و انسانی‌تر کردن دنیای ما نیستند. دغدغه‌ی هر دو، قدرت و پول و شهرت است. آنان همه‌چیز را در این راه به کار می‌گیرند. آنان بی‌شرمانه از اعتبار دین‌شان سوءاستفاده می‌کنند و اینان همین‌طور از جان همنوعان‌شان که رنج‌شان برای آن‌ها پشیزی ارزش ندارد. اگر جهنمی در

بنابر گفته‌ی بیشتر نظامیان برجسته‌ی آمریکایی‌ در زندان/ شکنجه‌گاه آمریکایی‌‌ها در بَگرام در نزدیکی کابل، به مراتب با زندانیان وحشیانه‌تر از گوآنتانامو رفتار می‌کنند. مدت‌ها به زندانی‌های طالبان با سگ‌های شکاری تجاوز می‌شد تا اینکه آنان همه‌چیز را اعتراف می‌کردند. من اظهارات یکی از شهود واقعه را که خود از متخصصان امنیتی بود، منتشر کردم. هیچ‌کس برآشفته نشد و خم به ابرو نیاورد. اگر همین سگ‌ها را به جان سربازان آمریکایی‌ سازمان ملل بیندازند و آنان از سوی این سگ‌ها مورد تجاوز قرار بگیرند، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

صعود تمدن غرب که از ۵۰۰ سال پیش شروع شد، به هیچ‌وجه مبتنی بر نوع‌دوستی و دیگرخواهی نبود. این پیشرفت، هیچ‌گاه از طرح ایده‌های متمدنانه برای بقیه‌ی دنیا ناشی نمی‌شود، بلکه بر پیگیری قاطعانه‌ی منافع اقتصادی‌شان استوار است و بر قساوت نیروهای نظامی و ارتش‌شان. البته بیشتر سران کشورهای غربی انگیزه‌های خیرخواهانه‌شان را بهانه می‌کنند تا بتوانند حمایت شهروندان و رأی‌دهندگان‌شان را با خود داشته باشند. آنان همان کسانی بودند که انسان‌ها را به دلیل فرهنگ‌ متفاوتی که در آغاز، به‌ نام مسیحیت و سپس به نام حقوق بشر و دموکراسی کشتند، اما در حقیقت همیشه دعوا بر سر پول بوده است؛ پول و قدرت و شهرت تا همین امروز

در بسیاری از دادگاه‌هایی که به‌عنوان کارورز و بعدها در کسوت قاضی شاهد بوده‌ و در آن شرکت داشته‌ام، احساساتم اغلب در نوسان بود. بعد از سخنرانی دادستان، متهم را فرد حقه‌بازی می‌دیدم، اما به‌محض شنیدن حرف‌های وکیل، نظرم درباره‌ی همه‌چیز کاملاً عوض می‌شد. سنجش میزان حق افراد، همواره از دشوارترین تصمیمات زندگی‌ام بوده است. کم‌وبیش در هیچ موردی، حق به‌طور کامل با یک طرف نبود. همیشه کم‌وبیش دلایلی هم به‌نفع طرف دیگر وجود دارد. به‌ندرت حس می‌کردم که تصمیم نهایی، از هر لحاظ عادلانه است.

آمریکایی‌‌ها همیشه برای دفع هرگونه اختلال در روند آزادانه‌ی استخراج و انتقال نفت آماده‌ی جنگیدن بوده‌اند.

جهاد حفاظت از انسان‌های فقیر و کمک به آن‌هاست نه کشتن مردم بی‌گناه.

غرب نه به واسطه‌ی برتری ارزش‌هایش، بلکه به واسطه‌ی برتری در استفاده از قدرت و کاربست آن، بر دنیا تسلط یافته است.