بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

غرب مقدس‌ترین دارایی مسلمانان یعنی دین‌شان را به سُخره می‌گیرد و پایمال می‌کند. غرب متوجه نمی‌شود که به سُخره گرفتن پیامبر اسلام محمد (ص) مانند حمله‌ی هوایی لطمه زننده است و اذهان مردم را جریحه‌دار می‌کند.

دستگاه رهبری آمریکا و سران آن کشور، پس از سقوط صدام حسین، نیاز به ساختن تصویر یک دشمن شیطان‌صفت و خطرناک داشتند تا جنگ‌های پایان‌ناپذیر در عراق را در چشم رأی‌دهندگان آمریکایی‌ به حق جلوه دهند و برای ماندن طولانی خود در عراق توجیهی ظاهرپسند بتراشند.

بنا به گفته‌ی وزیر امور خارجه‌ی اسبق آمریکا، هنری کسینجر، نفت در حال حاضر بسیار با ارزش‌تر از آن است که آن را به عرب‌ها واگذاریم.

تندروهای قرن بیستم را امروزه هم خوارج مدرن می‌نامند.

«غرب نه به واسطه‌ی برتری ارزش‌هایش، بلکه به واسطه‌ی برتری در استفاده از قدرت و کاربست آن، بر دنیا تسلط یافته است. غربی‌ها این حقیقت مسلم را اغلب فراموش می‌کنند، اما دیگران هرگز.» زورگویی و قساوت غرب، تمام حد و مرزها را درنوردیده است و حتی فراتر از آن چیزی است که در حال حاضر تروریسم بی‌رحم داعشی به نمایش می‌گذارد.

درباره‌ی مجازات‌های داعش مجازات‌های داعش فیض الهی و رحمت است، چون مانع مجازات‌های دیگر در جهنم می‌شود.

به طرف ماشین می‌رویم. تصویربردار من، فردریک، از ابولوط تقاضا می‌کند به‌طور استثنا چند عکس یادگاری از او و من بیندازد. بعداً وقتی فردریک در ماشین عکس‌ها را نگاه می‌کند، می‌بیند که موقع عکس گرفتن، رمبو، ام ۱۶ خودش را از پشت به طرف سر او گرفته است.

بعد دستم را برای خداحافظی به طرفش دراز می‌کنم، اما او از دست دادن خودداری می‌کند و نگاه تحقیرآمیزی به من می‌اندازد. او و رفیقش که شبیه رمبو است، می‌خواهند چند جمله‌ای هم به‌عنوان توصیه به من بگویند. چیزهایی که بنا به گفته‌ی خودشان برای‌شان مهم است. می‌گوید اگر (روزی) به آلمان بیایند ما اولین کسانی هستیم که خواهند کشت. ما را پیدا خواهند کرد وهم‌زمان با انگشت اشاره روی گردن چپ و راست خط می‌کشد.

بعد از یک سال خانم ای، دیگر طاقتش طاق می‌شود. بنا می‌کند به جست‌وجوی پسرش در فیس‌بوک. در این فکر است که ببیند پسرش از چه نامی استفاده می‌کند و چه نام تازه‌ای برای خود برگزیده. مادر تمام اسامی اسلامی دوستانش را که اخراج شده بودند، امتحان می‌کند. گویا شخصی به نام عبدالمالک را می‌یابد که به‌نظر می‌آید در سوریه است. چند روزی صفحه‌ی فیس‌بوک او را زیر نظر می‌گیرد، بعد تمام دل و جرأت خود را جمع می‌کند و می‌نویسد: «تو هستی کریستین؟» یک روز بعد جواب می‌آید: «بله، مامان.» می‌گوید در این فاصله چندبار برای یکدیگر مطالبی نوشته‌اند. چیزهایی از این قبیل: «کریستین برگرد به خانه! برگرد دیگر!» این بزرگ‌ترین آرزوی خانم ای، در زندگی است. می‌خواهد پسرش برگردد

شما هم‌زمان، برده‌داری را که بشریت طی جنگ‌های طاقت‌فرسا بر آن فائق آمده بود، دوباره به‌طور رسمی رواج داده‌اید. این مسئله روزگاری در تمام فرهنگ‌ها وجود داشت، اما همه‌، مدت‌هاست که شرمسارانه این رویه‌ی تنزل انسان به کالا، تنزل انسان به موجودی بین انسان و حیوان را منسوخ کرده‌اند، یهودیان، مسیحیان و مسلمانان. گرچه به‌طور پنهانی هنوز انسان‌های زیادی هستند که با روش‌های تبهکارانه هنوز هم با آن‌ها مانند برده و بنده رفتار می‌کنند. محمد (ص) بر خلاف شما همیشه به‌دنبال راه‌هایی بود که برده‌ها به شهروندی واجد حق و حقوق تبدیل شوند. این‌گونه بود که بلال اولین مؤذن اسلام شد.