بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

غرب مقدس‌ترین دارایی مسلمانان یعنی دین‌شان را به سُخره می‌گیرد و پایمال می‌کند. غرب متوجه نمی‌شود که به سُخره گرفتن پیامبر اسلام محمد (ص) مانند حمله‌ی هوایی لطمه زننده است و اذهان مردم را جریحه‌دار می‌کند.

دستگاه رهبری آمریکا و سران آن کشور، پس از سقوط صدام حسین، نیاز به ساختن تصویر یک دشمن شیطان‌صفت و خطرناک داشتند تا جنگ‌های پایان‌ناپذیر در عراق را در چشم رأی‌دهندگان آمریکایی‌ به حق جلوه دهند و برای ماندن طولانی خود در عراق توجیهی ظاهرپسند بتراشند.

بنا به گفته‌ی وزیر امور خارجه‌ی اسبق آمریکا، هنری کسینجر، نفت در حال حاضر بسیار با ارزش‌تر از آن است که آن را به عرب‌ها واگذاریم.

تندروهای قرن بیستم را امروزه هم خوارج مدرن می‌نامند.

«غرب نه به واسطه‌ی برتری ارزش‌هایش، بلکه به واسطه‌ی برتری در استفاده از قدرت و کاربست آن، بر دنیا تسلط یافته است. غربی‌ها این حقیقت مسلم را اغلب فراموش می‌کنند، اما دیگران هرگز.» زورگویی و قساوت غرب، تمام حد و مرزها را درنوردیده است و حتی فراتر از آن چیزی است که در حال حاضر تروریسم بی‌رحم داعشی به نمایش می‌گذارد.

درباره‌ی مجازات‌های داعش مجازات‌های داعش فیض الهی و رحمت است، چون مانع مجازات‌های دیگر در جهنم می‌شود.

به طرف ماشین می‌رویم. تصویربردار من، فردریک، از ابولوط تقاضا می‌کند به‌طور استثنا چند عکس یادگاری از او و من بیندازد. بعداً وقتی فردریک در ماشین عکس‌ها را نگاه می‌کند، می‌بیند که موقع عکس گرفتن، رمبو، ام ۱۶ خودش را از پشت به طرف سر او گرفته است.

بعد دستم را برای خداحافظی به طرفش دراز می‌کنم، اما او از دست دادن خودداری می‌کند و نگاه تحقیرآمیزی به من می‌اندازد. او و رفیقش که شبیه رمبو است، می‌خواهند چند جمله‌ای هم به‌عنوان توصیه به من بگویند. چیزهایی که بنا به گفته‌ی خودشان برای‌شان مهم است. می‌گوید اگر (روزی) به آلمان بیایند ما اولین کسانی هستیم که خواهند کشت. ما را پیدا خواهند کرد وهم‌زمان با انگشت اشاره روی گردن چپ و راست خط می‌کشد.

بعد از یک سال خانم ای، دیگر طاقتش طاق می‌شود. بنا می‌کند به جست‌وجوی پسرش در فیس‌بوک. در این فکر است که ببیند پسرش از چه نامی استفاده می‌کند و چه نام تازه‌ای برای خود برگزیده. مادر تمام اسامی اسلامی دوستانش را که اخراج شده بودند، امتحان می‌کند. گویا شخصی به نام عبدالمالک را می‌یابد که به‌نظر می‌آید در سوریه است. چند روزی صفحه‌ی فیس‌بوک او را زیر نظر می‌گیرد، بعد تمام دل و جرأت خود را جمع می‌کند و می‌نویسد: «تو هستی کریستین؟» یک روز بعد جواب می‌آید: «بله، مامان.» می‌گوید در این فاصله چندبار برای یکدیگر مطالبی نوشته‌اند. چیزهایی از این قبیل: «کریستین برگرد به خانه! برگرد دیگر!» این بزرگ‌ترین آرزوی خانم ای، در زندگی است. می‌خواهد پسرش برگردد

شما هم‌زمان، برده‌داری را که بشریت طی جنگ‌های طاقت‌فرسا بر آن فائق آمده بود، دوباره به‌طور رسمی رواج داده‌اید. این مسئله روزگاری در تمام فرهنگ‌ها وجود داشت، اما همه‌، مدت‌هاست که شرمسارانه این رویه‌ی تنزل انسان به کالا، تنزل انسان به موجودی بین انسان و حیوان را منسوخ کرده‌اند، یهودیان، مسیحیان و مسلمانان. گرچه به‌طور پنهانی هنوز انسان‌های زیادی هستند که با روش‌های تبهکارانه هنوز هم با آن‌ها مانند برده و بنده رفتار می‌کنند. محمد (ص) بر خلاف شما همیشه به‌دنبال راه‌هایی بود که برده‌ها به شهروندی واجد حق و حقوق تبدیل شوند. این‌گونه بود که بلال اولین مؤذن اسلام شد.

بسیاری از مردم با تعجب به ما نگاه می‌کنند. انگار که ما موجوداتی از ستاره‌ای دیگر هستیم؛ مخصوصاً وقتی فردریک فیلم‌برداری می‌کند. معمولاً خبرنگاران را سر می‌برند. چگونه ما اجازه داریم فیلم‌برداری کنیم؟ خوشبختانه فرمانده‌ی داعشی‌مان دوباره از ما دور می‌شود. می‌بینم در کنار خیابان پسربچه‌ی کوچکی ایستاده و با تعجب به من نگاه می‌کند. به طرف او می‌روم و وانمود می‌کنم می‌خواهم بینی‌اش را بردارم. وقتی بینی‌اش را بین دو انگشت من می‌بیند، با شگفتی دست به صورت خود می‌برد. خوشبختانه هنوز سر جایش است.

جنگ، ترورِ ثروتمندان و ترور، جنگِ فقراست. تا امروز کسی نتوانسته تفاوت کیفی بین این دو را نشان بدهد.

در واقع شما باید مناطق تحت تصرف‌تان را به "دولت ضداسلامی" تغییر نام بدهید. آنچه که شما می‌گویید و انجام می‌دهید، نه تنها در تقابل با اسلام است بلکه در تقابل با تأثیر پیامبر نیز هست. محمد (ص) بخشنده بود، اما شما بی‌رحم هستید. محمد یک انقلابی پیشرو بود.

فردریک پاکت را برمی‌دارد و می‌پرسد آیا اصلاً می‌شود به تروریست‌ها چیزی هدیه کرد یا اینکه چنین کاری، به‌عنوان حمایت از جامعه‌ی تروریست، مجازات دارد. من در پاسخ به او می‌گویم رعایت ادب مجازات ندارد.

ابوقتاده به طرز تحقیرآمیزی به من نگاه می‌کند. در آن لحظه در چشمش برق ایده‌ی یکتاپرستی را نمی‌بینم. او می‌گوید: «شما اشتباه می‌کنید. یک مسلمان بد که دروغ می‌گوید، فریب می‌دهد و می‌کشد، در نزد الله باز هم از غیرمسلمانی که تمام روز کار نیک انجام می‌دهد، عزیز‌تر است.»

آنان همان کسانی بودند که انسان‌ها را به دلیل فرهنگ‌ متفاوتی که در آغاز، به‌ نام مسیحیت و سپس به نام حقوق بشر و دموکراسی کشتند، اما در حقیقت همیشه دعوا بر سر پول بوده است؛ پول و قدرت و شهرت تا همین امروز.

باز هم از شما به‌خاطر مهمان‌نوازی‌تان سپاسگزاری می‌کنم! همین‌طور به‌خاطر فرصتی که به من دادید تا بتوانم از قلمرویی که شما بر آن حکم‌فرمایی می‌کنید تا حدودی آزادانه دیدن کنم. بسیار مایل بودم که یک دولت اسلامی واقعی ببینم. این دولت می‌توانست در آرامش علیه بی‌عدالتی‌ها و خود بزرگ‌بینی‌های غرب ایستادگی کند. بسیار متأسفم که در نهایت با حکومتی ضد اسلامی آشنا شدم. با تقدیم احترام یورگن تودنهوفر

وقتی من هنگام دیدارم از سوریه شب‌ها گزارش‌های اینترنتی غربی را می‌خواندم، اغلب با خود فکر می‌کردم، رسانه‌های غربی در مورد سرزمینی کاملاً متفاوت از کشوری می‌نویسند که من از نزدیک تجربه می‌کنم و می‌بینم.

صعود تمدن غرب که از ۵۰۰ سال پیش شروع شد، به هیچ‌وجه مبتنی بر نوع‌دوستی و دیگرخواهی نبود. این پیشرفت، هیچ‌گاه از طرح ایده‌های متمدنانه برای بقیه‌ی دنیا ناشی نمی‌شود، بلکه بر پیگیری قاطعانه‌ی منافع اقتصادی‌شان استوار است و بر قساوت نیروهای نظامی و ارتش‌شان.

جنگ در عراق و افغانستان برای ایالات متحده میلیاردها دلار آمریکا هزینه داشته است. این یکی از دلایل اصلی بحران سال‌های اخیر آمریکا است. شهرهایی مثل دیترویت و یا کّلِ ایالاتی را که ورشکست شده‌اند در نظر بگیرید. جایی که مشاجره‌ی مردم با دولت یا شهرداری بر سر این است که آیا امکان دسترسی به آب آشامیدنی نوعی دارایی محسوب می‌شود که بابت آن باید هزینه بپردازند یا خیر. جایی که خانواده‌ها گزارش می‌کنند، به دلیل گرو گذاشتن خانه، با فرزندان‌شان در چادر زندگی می‌کنند. تمام این‌ها نتیجه‌ی هزینه‌های میلیاردی است که دولت صرف جنگ کرده است.