بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

همه کاملاً سکوت اختیار کرده‌اند. فقط هر از گاهی با ابولوط صحبت می‌کنیم. تعجب می‌کند از اینکه در آلمان، شخص رئیس‌جمهور از عملیات نظامی گسترده‌تر حمایت می‌کند. پیام ابولوط به یوآخیم گوک این است: «اگر فکر حمله کردن به اینجا را در سر داری، گور سربازانت را کنده‌ای!» او با تأمل به من می‌گوید: «حق با شماست، ما بی‌رحم هستیم، اما ما این کار را علنی انجام می‌دهیم، ولی شما پنهانی و زیرزیرکی. داعش شاید ۳۰۰۰۰ عراقی را کشته باشد، بوش ۵۰۰۰۰۰ نفر را کشته.» داعش در عراق از طرف مردم خیلی خوب پذیرفته شده، ولی گویا در رقّه این‌طور نبوده. اسد همچنان نسبت به داعش از حمایت بیشتری برخوردار است. اگر همین حالا انتخابات برگزار شود، اسد در رقّه پیروز خواهد شد. او با هوشمندی حقوق و مستمری (بازنشستگان) را همچنان در رقّه پرداخت می‌کند.

- این حرف‌تان به این معناست که شما قصد دارید روزی اروپا را تصرف کنید؟ - بله بله، ما روزی اروپا را تصرف خواهیم کرد. ما نه تنها قصد این کار را داریم بلکه این کار را خواهیم کرد، اطمینان داریم.

با وجود این، جنگ برقرار است. بمب‌گذاری هم که فراوان است. آمریکایی‌‌ها نمی‌توانند جای مرا پیدا کنند؟ تا وقتی که دستگاه جی. پی. اس همراه نداشته باشید فکر نمی‌کنم بتوانند جای‌تان را پیدا کنند. مسلماً می‌توانید تمامی دستگاه‌های فنی مورد نیازتان را با خود بیاورید. احتمالاً شما بهتر از من می‌دانید که آمریکایی‌‌ها قادر به انجام چه کارهایی هستند و از عهده‌ی چه کارهایی برنمی‌آیند. این را در حملاتی که انجام می‌دهند می‌بینیم. در واقع آن‌ها عرضه ندارند. بیشترِ ساختمان‌هایی که به آتش بسته‌اند خالی بوده و ماه‌ها است که ما دیگر از آن‌ها استفاده نمی‌کنیم. بسیاری دیگر هم آن طور که آمریکایی‌‌ها می‌خواستند، ویران نشدند.

سلاح‌هایی که باعث شدند از دل یک رشته تظاهرات مسالمت‌آمیز، یک جنگ داخلی بی‌رحم و افسارگسیخته سربرآورد،

پس از آنکه سرکرده‌ی گروه تروریستی دولت اسلامی عراق، المصری و البغدادی اول، در آوریل ۲۰۱۰ از طریق حملات هوایی آمریکا کشته شدند؛ دکتر ابوبکرالبغدادی سی‌وهشت ساله، در می‌۲۰۱۰ رهبری باقی‌مانده‌ی نیروهای تضعیف شده‌ی این گروه را برعهده گرفت. آن‌ها همچنان زیرمجموعه‌ی القاعده بودند.

دوباره شمار زیادی از جوان‌های سنی بیکار شدند. سنی‌ها به‌جای آنکه پاداشی بگیرند، از سوی شبه نظامیان، تحت فشار و مورد پیگرد قرار گرفتند. غرب همه‌چیز را می‌دانست اما واکنشی نشان نداد.

به هرحال، نه حکومت آمریکا و نه دولت عراق، هیچ‌یک به قول‌های زیادی که به سنی‌ها داده بودند، وفادار نماندند.

اینجا و آنجا، در هیچ کجای سرزمین عراق، خبری از یافتن سلاح‌های کشتار جمعی نبود؛ همان چیزی که ظاهراً آمریکایی‌‌ها به‌خاطر آن به عراق حمله کرده بودند.

بن‌لادن و ظواهری – در روشی کاملاً متفاوت از زرقاوی- تلاش می‌کردند تا نوعی آشتی بین شیعیان و سنی‌ها برقرار کنند.

آن‌ها پس از سقوط صدام حسین، قدرت نامحدود و بی‌حد و حصری در عراق به دست آورده بودند و سنی‌هایی را که پیشتر پرنفوذ بودند، با روش‌های خشن از صحنه‌ی حیات سیاسی عراق بیرون راندند.

یورگن تودنهوفر: قضاوت شما بیشتر در چه حوزه‌هایی است؟ قاضی: حقوق کیفری، حقوق خانواده، امور دیون و ارث. آیا مراجعین زیادی دارید؟ بله. در حال حاضر ۳۰ تا۴۰ پرونده برای بررسی دارم. اگر نیاز باشد دادگاه دومی هم مجدد در کار است. شما کجا حقوق خوانده‌اید؟ در مساجد مختلف. در مساجد؟ بله، من پیش از آنکه داعش به اینجا بیاید در یک مسجد واعظ بودم. آیا قاضی‌هایی که پیش از حکم‌فرمایی داعش در اینجا قضاوت می‌کردند، هنوز اینجا کار می‌کنند؟ نه، همه کشته شده‌اند. آن‌ها قوانین انسانی را برتر از قوانین الهی قرار داده بودند.

ابوقتاده به طرز تحقیرآمیزی به من نگاه می‌کند. در آن لحظه در چشمش برق ایده‌ی یکتاپرستی را نمی‌بینم. او می‌گوید: «شما اشتباه می‌کنید. یک مسلمان بد که دروغ می‌گوید، فریب می‌دهد و می‌کشد، در نزد الله باز هم از غیرمسلمانی که تمام روز کار نیک انجام می‌دهد، عزیز‌تر است.»

بیشتر مسلمانانی که در آلمان با آن‌ها آشنا شده‌ام، مسلمانان بسیار متعهدی بوده‌اند. متعهد به چی؟ شاید به اسلام شما متعهد نباشند، اما به ایمان به خدای یگانه و اعتقاد به ضرورت انجام کار نیک و ممانعت از شر، تعهد دارند. به اینکه انسان مسلمان وظایف معینی دارد. افراد زیادی هستند که من ایمان عمیق‌شان را تحسین می‌کنم. اگر تلاش کسی بر این باشد که کار نیک انجام بدهد و مرتکب کار بدی نشود و همچنین ادعا کند که برای خدای یگانه کار می‌کند و غیره، اما دست آخر رأی بدهد یا دعوت به این کار بکند، در انتخابات دموکراتیک شرکت کند یا تابع دموکراسی باشد، در این صورت او مرتد است و به اسلام خیانت کرده است.

اما این سوال پیش می‌آید که آیا سردمداران پشت پرده‌ی جنگ‌های تهاجمی که خلاف حقوق بین‌المللی انجام شد و سربازان‌شان تروریست و قاتل نیستند؟ القاعده در سراسر دنیا، در آمریکا و اروپا در ۱۴ سال اخیر، بیش از ۳۳۰۰ نفر را کشته است، اما جرج بوش فقط در جنگ عراق و افغانستان دست‌کم ۶۰۰ هزار نفر را از میان برده است! همین جنگ عراق که در اصل برخلاف حقوق بین‌الملل و بیشتر بر اساس مستندات بی‌اساس صورت گرفت. آیا این تروریسم نیست؟ آیا حق با پیتر اوستینوفبریتانیایی نبود که جنگ‌های تهاجمی را "تروریسم ثروتمندان" نامید؟ برای یک کودک عراقی تفاوتی ندارد که یک ضارب انتحاری مسلمان تکه‌تکه‌اش کند یا یک بمب مسیحی. جنگ، ترورِ ثروتمندان و ترور، جنگِ فقراست. تا امروز کسی نتوانسته تفاوت کیفی بین این دو را نشان بدهد.

این مسلمانان نبودند که «جنگ مقدس» را به راه‌ انداختند و در جنگ‌های صلیبی بیش از چهار میلیون مسلمان و یهودی را قتل عام کردند. این مسیحیان بودند که در اورشلیم تا قوزک پا فرو رفته در خون، از معابر گذشتند تا عاقبت ‌گریان اما خوش اقبال به آرامگاه نجات‌دهنده‌شان قدم گذاشتند. این مسلمانان نبودند که به نام تشکیل مستعمره در آفریقا و آسیا ۵۰ میلیون انسان را قتل عام کردند. این مسلمانان نبودند که در جنگ‌های جهانی اول و دوم، کم‌وبیش ۷۰ میلیون کشته به‌جا گذاشتند و این مسلمانان نبودند که ده میلیون اسلاو و شش میلیون یهودی، هموطن، همسایه و دوست را ناجوانمردانه و مفتضحانه به قتل رساندند، بلکه ما آلمانی‌ها بودیم. سیاست‌مداران به اصطلاح مسیحی‌ ما، کی به مسیحیت، این دین بی‌نظیر عشق و رحمت، احترام گذاشته‌اند؟