بریده‌هایی از کتاب ده روز با داعش

عربستان سعودی وجود ندارد، بلکه فقط آمریکای سعودی موجودیت دارد.

در ۲۰۰ سال اخیر حتی یک‌بار هم شده که، یک کشور عربی به یک کشور غربی حمله کرده باشد؟ مهاجمان همیشه قدرت‌های بزرگ اروپایی بوده‌اند. میلیون‌ها غیرنظامی عرب در این حملات وحشیانه به قتل رسیدند. در عوض درباره‌ی قساوت مسلمانان، همه‌چیز وارونه جلوه داده شده است و به هر دستاویزی متوسل می‌شوند و این درحالی است که غرب بسیار بی‌رحم‌تر از آن‌ها بوده است.

او با تأمل به من می‌گوید: «حق با شماست، ما بی‌رحم هستیم، اما ما این کار را علنی انجام می‌دهیم، ولی شما پنهانی و زیرزیرکی. داعش شاید ۳۰۰۰۰ عراقی را کشته باشد، بوش ۵۰۰۰۰۰ نفر را کشته.»

«کسی که مقتدر است می‌تواند بخشنده باشد. کسی که ضعیف است باید گرگ باشد.»

این مسلمانان نبودند که به نام تشکیل مستعمره در آفریقا و آسیا ۵۰ میلیون انسان را قتل عام کردند. این مسلمانان نبودند که در جنگ‌های جهانی اول و دوم، کم‌وبیش ۷۰ میلیون کشته به‌جا گذاشتند و این مسلمانان نبودند که ده میلیون اسلاو و شش میلیون یهودی، هموطن، همسایه و دوست را ناجوانمردانه و مفتضحانه به قتل رساندند، بلکه ما آلمانی‌ها بودیم.

گویا انیشتین زمانی گفته است، دو چیز را هرگز نهایتی نیست: «یکی کائنات و دیگری حماقت بشری.» در مورد جهان هستی یا کائنات خود او هم نسبت به درستی گمان خود، کاملاً مطمئن نبود، اما در مورد بی‌کرانگی حماقت بشری، هنوز خلاف گفته‌ی او ثابت نشده است.

اما با شیعیان عراق و ایران که می‌خواهند شیعه باقی بمانند چه می‌کنید؟ خب، همگی اعدام می‌شوند.

ژان کوکتو نویسنده‌ی فرانسوی می‌گوید: «پاکی یک انقلاب، حداکثر تا دو هفته دوام دارد.

یعنی چنانچه ۸۰ میلیون شیعه‌ی ایرانی، عراقی و سوری پشیمان نشوند و داوطلبانه به سنت نپیوندند، همگی کشته می‌شوند؟ درست است، قطعاً همین‌طور است. ۸۰ میلیون نفر؟ اگر لازم باشد. (می‌خندد) منظورم این است که، چطور بگویم، خیلی باحال به‌نظر می‌رسد... واقعاً باحال به‌نظر می‌رسد.

جنگ، ترورِ ثروتمندان و ترور، جنگِ فقراست

درس عبرت گرفته‌ام که برای یافتن حقیقت همیشه باید با هر دو طرف صحبت کنم. حتی اگر دنیا پیشاپیش رأی خود را صادر کرده باشد.

ویکتورهوگو، یک فرانسوی دیگر درباره سربازانی می‌نویسد که بچه‌ها را به طرف هم پرتاب می‌کردند و با نوک سرنیزه‌های‌شان آن‌ها را در هوا می‌گرفتند. در ازای هرگوش در نمک خوابانده، ۱۰۰ سو (معادل پانصد سنت امروزی) ، به عامل آن می‌دادند.

آیا به قدر کافی در این مسئله تأمل کرده‌ایم که در درون کسی که کمربند انفجاری به خودش می‌بندد و به هوا می‌رود، پیش از این اقدام چه اتفاقی افتاده است؟

ترور با اسلام همان‌قدر بی‌ارتباط است که تجاوز با عشق.

این مسلمانان نبودند که در جنگ‌های جهانی اول و دوم، کم‌وبیش ۷۰ میلیون کشته به‌جا گذاشتند و این مسلمانان نبودند که ده میلیون اسلاو و شش میلیون یهودی، هموطن، همسایه و دوست را ناجوانمردانه و مفتضحانه به قتل رساندند، بلکه ما آلمانی‌ها بودیم

تروریست‌ها آدم‌های رذل و نخاله‌هایی هستند که سیاست آمریکا همواره به آن‌ها نیاز دارد تا مداخله‌های نظامی‌اش، ظاهری مشروع به خود بگیرد.

من درباره‌ی خشونت و بی‌رحمی داعش صحبت می‌کنم و در حالی که فردریک نگاهم می‌کند یک به یک نام می‌برم. می‌پرسم آیا این اعمال هیچ نسبتی با قرآن دارد که سوره‌هایش به‌طور معمول با این کلمات شروع می‌شود: «به نام خداوند بخشنده و مهربان» . پس بخشندگی داعش کجاست؟ داعش با این همه بی‌رحمی چطور می‌تواند ادعا کند که به کتاب خدا عمل می‌کند؟ این پرسش بگویی نگویی عبور از خط قرمز محسوب می‌شود. بن‌لادن جوان یک پاسخ ساده می‌دهد: «کسی که مقتدر است می‌تواند بخشنده باشد. کسی که ضعیف است باید گرگ باشد.»

لوییس د باودیکور، نویسنده و مستعمره‌نشین فرانسوی یکی از وحشی‌گری‌های بی‌شمار فرانسویان در الجزایر را چنین شرح می‌دهد: «اینجا یک سرباز از سر شوخی و تفنن، پستان یک زن را برید، آنجا سرباز دیگری پاهای یک بچه را گرفت و سرش را به دیوار کوبید و خرد و خمیر کرد.»

ما صد نفری بودیم و آن‌ها حدود هزار نفر. آن‌ها هواپیما، تانک، توپخانه‌ی سنگین و چه می‌دانم، همه‌چیز در اختیار داشتند. در نهایت مثل مرغ‌های رمیده فرار می‌کردند و دقیقاً همین اتفاق برای ایرانی‌ها هم خواهد افتاد.

ژان کوکتو نویسنده‌ی فرانسوی می‌گوید: «پاکی یک انقلاب، حداکثر تا دو هفته دوام دارد.»