بریده‌هایی از کتاب کلیدر؛ جلد سوم و چهارم

مویی که سفید شد، بار دیگر سیاه می‌شود؟!

گاهی وقتها مهر و محبت به دست خود آدم نیست. قلبی است. از باطن آدم می‌جوشد.

آدم به یک ورق برگشتن، زندگی‌اش وارونه می‌شود.

آدم وقتی فرصت این را دارد که به مرگ فکر کند، از آن می‌ترسد!»

دستهای خالی را فقط می‌شود بر سر کوفت،

آدم وقتی فرصت این را دارد که به مرگ فکر کند، از آن می‌ترسد!

شکم به گرسنگی می‌دهد، اما گوش به حرف زور نمی‌دهد

با این‌همه نگذاشت رنج در چشمهایش بتابد. گرمای رنج را در پناه نگاه خود، حبس کرد. نباید شعله بکشد. بگذار انباشته شود.

بعضی بدی‌ها بدجوری به چشم آدم می‌خورد. آدم را پریشان می‌کند

فرقی است میان آدم و میش. آدم، دم به دم آزرده می‌شود.