بریده‌هایی از کتاب کلیدر؛ جلد سوم و چهارم

خواب، نیایش خاموش است. نیایشِ بودن. چرا که در این دم، تو همانی که خدا را پسند می‌افتد! تسلیم، تسلیم. معصوم و بی‌دفاع.

برای تکیه‌دادن، دیوار هم دست

او ناچار بود، اما ابله نبود.

آدم غریب هم هر روز یک‌بار، و هر سال یک‌بار، دلش می‌گیرد. آخرِ هر روز و آخرِ هر سال. غروب و عید.

با من قوم و خویش هم که نیستی. هیچکاره من حساب نمی‌شوی! بیگانه‌ای، بیگانه! ستار گفت: ــ همه برادرها که نباید از یک مادر زاییده باشند!

عشق و رنجت را به همان حد مجال برو بده که پَرَش قلب دیگری نخراشد!

شاید بتوان درد زخم را تاب آورد، اما اینکه تو را چندان سفیه بپندارند که در گوش‌ت بخوانند خیال زخم تو را به درد واداشته، شاید تحمل‌بردار نباشد!

تا در باد دنیا باشم، هوای دوروبرت را دارم. دیگر چه حرف حسابی داری؟

دزدِ گرفته‌نشده، پادشاه است.

پاره‌ای لحظه‌ها چه کشنده‌اند.