بریده‌هایی از کتاب گرترود

اصولا زندگی و زنده بودن مشکل است؛ به تلخی

می‌توانم زنده بمانم و نه بمیرم. همه چیز به نظرم احمقانه و عبث است.

به نظر می‌آید که زندگی انسان به شب دراز و کسالت‌باری شباهت دارد که فقط گهگاهی بارقه‌هایی از نور با نوید انوار خود می‌توانند توجیهی برای سال‌های تاریک باشند. بی‌تردید این غم و تاریکی ناگوار در زندگی روزانه ما جای خود را دارد. چرا باید انسان مکرر صبح بیدار شود، بخورد، بیاشامد و دوباره به رختخواب بازگردد؟ خیال می‌کنم فقط کودکان، انسان‌های اولیه و نوجوانان بسیار سالم از این تکرار مکررات رنج نمی‌برند. البته اگر انسان خیلی روی این مسائل مکث نکند، مطمئنآ از بیدارشدن‌ها و خوردن‌ها و آشامیدن‌ها نه تنها شاد می‌شود و احساس رضایت می‌کند، حتی به دنبال تغییر در آن هم نیست؛ اما اگر انسان درخواستش از زندگی در این مرحله متوقف نشود و با اشتیاق و امید به دنبال لحظات واقعی باشد تا در شعاع آن بتواند افکار ناگوار را بزداید و به مسرت واقعی دست یابد، در این حال است که می‌شود این لحظه‌ها را خلاق نامید.

همیشه تناقضی را که در پس واقعیت‌ها قرار دارد احساس می‌کردم.

اصولا زندگی و زنده بودن مشکل است؛ به تلخی

باید تا آنجا که می‌توانم به زندگی خود ادامه دهم. ولی از این پس آیا ممکن است؟

عشق جوانی با عشقی که پس از ازدواج پیش می‌آید یکی نیست. آدم در جوانی فقط به فکر خودش است اما وقتی صاحب خانه و زندگی شد، مسائل دیگری هم برای فکر کردن پیش می‌آیند. در مورد من هم که خودت می‌دانی همین طور بوده است. من، مادرت را خیلی دوست داشتم، ازدواج ما عاشقانه بود؛ اما تنها یکی دو سال طول کشید. بعد از آن احساسات ما فروکش کرد و خودمان را در روابطمان بجا نمی‌آوردیم. بعد هم بچه‌ها آمدند. دو خواهر بزرگ تو که در جوانی مردند. بعدها توقعات ما از همدیگر کمتر شد و سردی روابطمان به پایان رسید و به تدریج جای خود را به عشق داد؛ اما ناگفته نماند که دیگر آن عشق اولیه نبود بلکه احساسی کاملا تازه بود. از آن موقع تا به حال حدود سی سال می‌گذرد. نیازی هم به تجدید آن نیست؛ البته همه ماجراهای عاشقانه چنین سرانجامی ندارند و در واقع خیلی کم از این موارد پیش می‌آید.

جوانی پردردسرترین دوران زندگی است

جوانی دوران فریب است. فریب همه چیز، رسانه‌های گروهی، مطبوعات، کتاب‌ها. جوانی جالبترین دوران زندگی انسان را تشکیل می‌دهد. با این وجود پیرها همیشه به نظر راضی‌ترند. جوانی مشکل‌ترین و پررنج‌ترین مرحله زندگی است. خودکشی به ندرت در بین افراد مسن اتفاق می‌افتد.

این طور که پیش می‌رود به نظر می‌آید مردم بیشتر چیزی را دوست دارند که کمتر به آن دسترسی دارند. قبول نداری؟