بریده‌هایی از کتاب قلب قرآن

در هر وضع و حالی که هستی بنگر، تصمیم، قضاوت، اقدام و گفتارت تا چه اندازه با بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم سازگار است.

در نیافتیم که بر پیشانیِ هر سوره‌ای، رحمتِ بی‌کران خود را گوش‌زد کرده‌ای (بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم) تا بکوشیم خواسته‌های تو را مطابق با این اصلِ مکرّر که همچون قندِ مکرّر است و هر آغازی با آن متبرک می‌شود، فهم و تفسیر کنیم.

«الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیاةَ لِیبْلُوَکمْ أَیکمْ أَحْسَنُ عَمَلا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ» (مُلک/۲) «کسی که مرگ و زندگی را آفرید تا شما را بیازماید که کدامیک نیکوکردارترید» زندگی محنت‌گاه است چرا که آزمون‌گاه است، و آزمون‌گاه است تا زادگاه روح و دل باشد.

همچون گل آفتاب‌گردان که با گردشِ خورشید، خود را تنظیم می‌کند، فردِ موحّد نیز خدا را به عنوان سمت‌وسوی وجودی خود می‌پذیرد.

گشوده بودن به هر چه از تبارِ خوبی و حقیقت است. آنان که آلوده به تعصبند، «إهدنا الصراط المستقیم» شان راستین نیست. طلب راستین هدایت، مستلزمِ گشودگی بی‌حد و حصر است

قرآن، به ما دعا کردن را هم می‌آموزد. اینکه چه بخواهیم و چطور بخواهیم، متضمن عالی‌ترین مضامین قرآن است. مگر آدمی چیست جز مطلوب‌ها و جستن‌ها؟ قرآن به ما یاد می‌دهد که چه بخواهیم و چگونه بخواهیم.

قرآن می‌گوید تمام سامانهٔ زندگی و مرگ به این منظور طراحی شده که انسان‌ها آزموده شوند، تا پیدا شود چه کسانی، زندگی‌شان را در کمال حُسن و زیبایی آراسته‌اند. یکی از کلیدواژه‌های قرآنی، واژهٔ «أحسن» است. أحسن یعنی آراسته‌ترین، زیبنده‌ترین و شایسته‌ترین.

در هر وضع و حالی که هستی بنگر، تصمیم، قضاوت، اقدام و گفتارت تا چه اندازه با بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم سازگار است.

خدایا، ما را ببخش که اصلی‌ترین ضابطهٔ فهم قرآن و دین را درنیافتیم. تو با صدرنشاندن بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم مهمترین پیام خود را با ما در میان گذاشتی: رحمت، صدرنشین همهٔ احکام است. در هر وضع و حالی که هستی بنگر، تصمیم، قضاوت، اقدام و گفتارت تا چه اندازه با بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم سازگار است.

به درون توست یوسف، چه روی به مصر، هرزه؟ تو درآ درون پرده، بنگر چه خوش لقایی (غزلیات شمس)