بریده‌هایی از کتاب آبنبات دارچینی

شاید یک روزی یک کار مهم انجام بدی که خودتم ندانی یا از نظر خودت مهم نباشه. اما، از یک نظر دیگه خیلی یَم مهم باشه. مثلاً چی معلوم؟ شاید زندگی از من مخواسته که یک روزی اینجا کنار یکی مثلِ تو بشینم و این چیزا رِ بگم. همین.

کسی که زیاد عاشق مشه یعنی که هنوز عاشق نشده.

"زندگی یک نامردآدمیه!" یعنی اگر قرار است چیزی به تو بدهد، چیزی هم از تو می‌گیرد. گاهی هم اگر قرار است چیزی به تو بدهد، دو تا چیزِ هم‌زمان می‌دهد تا در زمانی که مانده‌ای کدام را انتخاب کنی هر دو را از تو بگیرد

آقای اشرفی چیزهایی گفت که آخرش هم نفهمیدم دروغ مصحلتی بد است یا نه. برای اینکه هر کار کنی بعضی وقتا نمشه. یعنی بعضی وقتا ضررِ راست گفتن از دروغ بیشتره. ولی تو دروغ نگو. چون خوب نیست. یعنی اگه یک جا گیر کردی و مصلحتاً دروغ گفتی، بهتره، بعدش که آبا از آسیاب افتاد، راستشِ بگی ... ولی، خا بدی‌ش اینه دیگه بهت اعتماد نمُکنن و راستم بگی، فکر مُکنن داری دروغ مِگی. ولی تو هیش‌وقت دروغ نگی که کار خوبی نیست؛ حتی اگه گیر کردی.

تنها نکتهٔ مثبت کلاس تقویتی دبیرش، یعنی آقای جاجرمی، بود. خوشبختانه هم مهربان بود هم حواسش بود که توی تابستان و در آن هوای گرم کسی چیزی یاد نمی‌گیرد. برای همین، زودتر از وقت معمول کلاس را تمام می‌کرد و در باقی‌ماندهٔ زمان کلاس برای بچه‌ها دربارهٔ فیلم و ادبیات حرف می‌زد. گاهی هم حس می‌کردیم چون خیلی آماده نیست خودش بهانهٔ گرم بودنِ هوا و نکشیدنِ مغزِ ما را می‌آورد تا عمداً زودتر درس دادن را تمام کند.

آقاجان، برای عوض شدن موضوع، دوباره صحبت دربارهٔ طبر را ادامه داد. - عرض به خدمت شما اون روبه‌رو مِبینی چی کوه بزرگیه آقا برات؟ ما بچه که بودیم ... هنوز جملهٔ آقاجان تمام نشده بود که دایی، با دیدن پیکان که به ما رسیده بود، یک‌دفعه حرکت کرد. آقاجان تعادلش را از دست داد و ناخواسته توی بغل آقا برات افتاد. آقا برات در ادامهٔ جملهٔ آقاجان گفت: "مخواستی بگی بچه یَم که بودی همین‌طور بی‌هوا مپریدی بغل بقیه ... ها؟" آقاجان بلند شد و درحالی‌که به طور فاحشی معلوم بود جمله‌اش را عوض کرده گفت: "نه. مخواستم بگم بچه که بودیم اینجا مار زیاد داشت!"

کسِ دیگری هم در خانه نبود تا اجازه بگیرم. نمی‌دانستم چه جوابی بدهم. اگر می‌آمد توی خانه‌مان و کسی ما را می‌دید چه؟ تازه، زیرپوش من هم کمی پاره بود و زبانم لال اگر کسی تصور می‌کرد از آن ماجراهای زلیخایی پیش آمده

ظاهراً از آن روزهایی بود که دایی یا پول خوبی درآورده بود و مدام از خوشحالی به بقیه تکه می‌انداخت یا باز کسی پولش را خورده بود و از زورش به بقیه تکه می‌انداخت.

خدایی‌ش یک درصد تصور کنین اگه شما توی اون لحظه به جای حضرت یوسف بودین و زلیخا ... نه، هیچی ... نمخواد تصور کنین. برپا ... بشین ... برپا ... بشین ... اصلاً بذارین یک چیز دیگه بگم. گفتم نمخواد تصور کنین! حواستان کجایه؟ ... غلامی ... گم شو بیرون!"

پشت وانت ایستاده بودم و تکیه‌داده به نرده‌های آن به مناظر اطراف نگاه می‌کردم و همچنان به پدرِ دریا فکر می‌کردم. البته، برای اینکه جریانِ خسرو و فرهاد نباشد، طبعاً منظورم این است که به دریا فکر می‌کردم.

موتورِ همهٔ ماشین‌ها با واحد اسبِ بخار کار می‌کرد؛ اما موتور وانتِ ما با اسب بی‌بخار.

موتورِ همهٔ ماشین‌ها با واحد اسبِ بخار کار می‌کرد؛ اما موتور وانتِ ما با اسب بی‌بخار.

"حالا ایشاالله یک روز همه دسته‌جمعی مِریم کوه."

"محسن، دست دست ... محسن .... حواست کجایه؟!"

کاغذِ آدرس را تا کردم و سمتِ آدرسِ دریا را، توی جیبِ پیراهنم، روی قلبم گذاشتم. فاتحه‌ای هم برای آقای جاجرمی خواندم که با لبخند داشت به من می‌گفت: "زندگی همینه آقا محسن ..."

وسایل را که توی ساک می‌چیدم دلم گرفته بود. هم خوشحال بودم هم ناراحت. از قیافهٔ مامان معلوم بود که او هم چنین حسی دارد. از قیافهٔ آقاجان چیزی معلوم نمی‌شد. اما از قیافهٔ بی‌بی هم معلوم بود که باز گرسنه شده است.

یکی دیگر هم داشت می‌گفت: "خاله بدری دیشب خوابشِ دیده. مگفت یک لباس سفید پوشیده بود و لبخند مزد و مگفت به بقیه بگین خیالشان راحت؛ من جام خوبه."

مامان، با اینکه از دست محمد کمی ناراحت بود، از من می‌خواست، در مقام برادر، او را تنها نگذارم. آقای دکتر هم از من می‌خواست ملیحه را تنها نگذارم. شاید بی‌بی تهِ دلش می‌خواست غلام‌علی را با مستأجرانش تنها نگذارم. اما خودم دلم می‌خواست بی‌بی را با کرهٔ محلی تنها نگذارم.

خودِ اوستا چند تا زیراوستا داشت که هر یک از آن‌ها جداگانه برای من حکم اوستا را داشتند. در کل، برآیندِ نیروهای دستورهای همهٔ اوستاها و زیراوستاها روی کمرِ من همدیگر را قطع می‌کردند.

خودِ اوستا چند تا زیراوستا داشت که هر یک از آن‌ها جداگانه برای من حکم اوستا را داشتند. در کل، برآیندِ نیروهای دستورهای همهٔ اوستاها و زیراوستاها روی کمرِ من همدیگر را قطع می‌کردند.