بریده‌هایی از کتاب مردی به نام اوه

هر چه باشد سونیا در کتاب‌ها غوطه می‌خورد.

اصلاً مردم آزادند هر طور که می‌خواهند بخورند و بپوشند و بگردند

زندگی کردن با کسی که عاشق تنها بودن باشد، برای بسیاری از آدم‌ها سخت است.

«من ازت خواهش نمی‌کنم یک نفرو جراحی کنی، ازت خواهش می‌کنم رانندگی کنی. این‌ها پدال‌های گاز و ترمز و کلاچ‌اند. کلی از احمق‌ترین احمق‌های دنیا متوجه شدند طرز کارشون چه‌طوره، پس تو هم می‌تونی بلد شی.»

در زندگی هر مرد لحظه‌ای فرا می‌رسد که باید تصمیم بگیرد می‌خواهد چه مردی باشد

هر آدمی دوست داره زندگی شرافتمندانه‌ای داشته باشه، اما تعریف آدم‌ها از شرف متفاوته.

وقتی آدم حرفی برای گفتن نداشته باشد، بهترین کار این است که یک سؤال مطرح کند.

این بخشنده است که موردلطف الهی قرار می‌گیره.»

شش ماه از مرگ همسرش می‌گذرد و اُوِه هنوز هم دوبار در روز در خانه می‌چرخد و به رادیاتورها دست می‌زند، مبادا همسرش درجه را زیاد کرده باشد.

ساعت پنج دقیقه به شش صبح بود که اُوِه و گربه برای اولین‌بار باهم برخورد کردند. گربه از همان اول از او خوشش نیامد؛ البته این احساس دوطرفه بود.

او مردی سیاه‌وسفید بود. همسرش رنگ بود؛ تمام رنگ‌های او.

این‌طور نبود که اُوِه با مرگ سونیا بمیرد؛ او فقط دیگر زندگی نکرد.

با خنده‌ای که در باقی‌ماندهٔ عمرش احساس می‌کرد که انگار یک نفر با پای برهنه، به‌سرعت از روی سینه‌اش رد می‌شود.

اگر آدم‌ها غم را باهم تقسیم نکنند، غم آدم‌ها را تقسیم می‌کند.

همهٔ ما از مرگ می‌ترسیم، ولی ترس عده زیادی از آدم‌ها این است که مرگ سراغ یک نفر دیگر برود. همیشه بزرگ‌ترین وحشت این است که مرگ ما را جا بگذارد، و ما تنها و بی‌کس باقی بمانیم.

ولی به غم نمی‌شد اعتماد کرد. اگر آدم‌ها غم را باهم تقسیم نکنند، غم آدم‌ها را تقسیم می‌کند.

تنها چیزی که می‌خواهم این است که در کمال آرامش بمیرم.

دخترک هفت‌ساله می‌گوید «تو بلد نیستی قصه بخونی.» اُوِه می‌گوید «شاید تو بلد نباشی خوب گوشی کنی.»

شش ماه از مرگ همسرش می‌گذرد و اُوِه هنوز هم دوبار در روز در خانه می‌چرخد و به رادیاتورها دست می‌زند، مبادا همسرش درجه را زیاد کرده باشد.

نفر برای او یک‌سری نامه نوشته و ادعا کرده شاهزادهٔ نیجریه است و می‌خواهد به اُوِه پیشنهاد سرمایه‌گذاری بسیار وسوسه‌کننده‌ای بدهد و حالا فقط به شمارهٔ حساب او نیاز دارد تا بقیهٔ کارها را ردیف کند.