بریده‌هایی از کتاب زندگی، جهان و همه چیز

می‌گن که زمان بدترین جا برای گم شدنه. آرتور دنت نمونهٔ خوبی برای اثبات این حرفه چون تا حالا هزاربار در زمان و مکان گم شده بود. با این تفاوت که وقتی آدم در مکان گم می‌شه حداقل می‌تونه خودش رو سرگرم کنه.

تریلیان یه مدخل پیدا کرد دربارهٔ هان واول، سیاره‌ای تفریحی، منطقهٔ توریستیِ مرموز و یکی از عجایب کهکشان. هتل‌های ابرلوکس و کازینوهای آن چنانی که بیش‌تر سطح این سیاره رو گرفته‌اند. نکتهٔ عجیب این سیاره اینه که همهٔ هتل‌ها و کازینوهای اون رو فرسایش طبیعی و باد و بارون به وجود آورده‌اند. شانسِ این‌که همچین اتفاقی تصادفی و خودبه‌خود بیفته یک به تقریباً بی‌نهایته. هیچکی چیز بیش‌تری دربارهٔ این پدیده نمی‌دونه چون همهٔ جغرافیدان‌ها، کارشناسان آمار و احتمالات، هواشناسان و عجایب و غرایب‌شناسانی که علاقهٔ خاصی به پژوهش دربارهٔ سیاره دارند، با یه مشکل رو در رو هستند و اون اینه که پول‌شون نمی‌رسه که حتا یه شب تو هتل‌های این سیاره اقامت کنند.

این گیر دادن و شیفتهٔ یه ایده بودن همچنین تنها چیزهایی بودند که می‌شد باهاشون توضیح داد که کریکیتی‌ها چه‌جوری تونستند تو این مدت کوتاه به اون‌همه هایپر تکنولوژی دست پیدا کنند که برای ساختن هزاران سفینهٔ جنگی و صد هزاران روبات سفید مرگ‌آور لازمه.

البته اون بی‌چاره‌ها نمی‌دونستند که به دلیل طبیعت معکوس و دایره‌وارِ محاسباتِ نامحتملی هر چیزی که در تئوری بی‌نهایت نامحتمله در واقعیت به احتمال بسیار زیاد و خیلی زود اتفاق می‌افته.

تو کهکشان چندین باشگاه خصوصی آموزش پرواز وجود داره. این باشگاه‌ها به شما کمک می‌کنند تا حواس شما در اون لحظهٔ مهم پرت بشه. اون‌ها آدم‌هایی رو استخدام می‌کنند که بدن‌ها یا عقاید عجیبی دارند و در لحظه‌های مهم از پشت بته‌ای یا درختی می‌پرند بیرون و بدن‌های خودشون رو به شما نشون می‌دن یا عقایدشون رو با شما در میون می‌ذارن.

«میم دال یه چیزیه که ما نمی‌بینیمش یا نمی‌تونیم ببینیمش یا مغزمون به‌مون اجازه نمی‌ده که ببینیمش چون ما فکر می‌کنیم که اون چیز مشکل دیگرانه. میم دال یعنی این. مشکل دیگران. مغزمون به‌ش توجه نمی‌کنه. مثل یه نقطهٔ کور. اگه مستقیم به‌ش نگاه کنی نمی‌تونی ببینیش مگر این‌که دقیقاً بدونی که اون میم دال چیه. تنها راه دیدن یه میم دال اینه که آدم اون رو تصادفی از گوشهٔ چشم ببینه.»

«میم دال یه چیزیه که ما نمی‌بینیمش یا نمی‌تونیم ببینیمش یا مغزمون به‌مون اجازه نمی‌ده که ببینیمش چون ما فکر می‌کنیم که اون چیز مشکل دیگرانه. میم دال یعنی این. مشکل دیگران. مغزمون به‌ش توجه نمی‌کنه. مثل یه نقطهٔ کور. اگه مستقیم به‌ش نگاه کنی نمی‌تونی ببینیش مگر این‌که دقیقاً بدونی که اون میم دال چیه. تنها راه دیدن یه میم دال اینه که آدم اون رو تصادفی از گوشهٔ چشم ببینه.»

پرواز کردن یه هنره. یا بهتر بگیم یه ترفند داره. ترفند اینه که آدم یاد بگیره که چه‌جوری خودش رو بندازه رو زمین اما موفق نشه

فورد گفت «می‌گه پرواز کردن یه هنره. یا بهتر بگیم یه ترفند داره. ترفند اینه که آدم یاد بگیره که چه‌جوری خودش رو بندازه رو زمین اما موفق نشه.