بریده‌هایی از کتاب زندگی دومت زمانی آغاز می‌شود که می‌فهمی یک زندگی بیشتر نداری

«هرکسی دربرابرِ خودش مسئولیتی داره، شما این‌طور فکر نمی‌کنید؟ اینکه یاد بگیره خودش رو بشناسه، به اهمیت زمان پی ببره، انتخاب‌هاش هدف‌دار و بامعنا باشه، و به‌ویژه اینکه استعدادهاش رو حیف‌ومیل نکنه... کامی، همیشه باید تحقق پیدا کنی!».

تام‌پیترز می‌گه: «تغییر، دری است که فقط از درون باز می‌شود»،

ارسطو می‌گه: «ما چیزی هستیم که بی‌وقفه تکرار می‌کنیم».

نباید چیزهایی را که با یکدیگر قابلِ‌قیاس نیستند، باهم مقایسه کرد. نردبان خوشبختی یا بدبختی برای همه یکی نیست...

هیچ‌چیزی بدتر از این نیست که حس کنی داری از کنار زندگی‌ت می‌گذری و شجاعت اینکه اون رو به‌سمتِ خواسته‌هات سوق بدی نداری؟ شجاعت اینکه به ارزش‌های درونی‌ت پایبند باشی، به کودک درونت، به رؤیاهات؟

«همهٔ ما همان‌قدر که برای زندگی‌مان دلیل می‌خواهیم، نیاز داریم بدانیم که چه چیزی را زندگی کنیم».

نباید دلسوزی خشک رو با دلسوزی تر اشتباه بگیرید! در دلسوزی تر، شما رنج دیگری رو متقبل می‌شید، احساسات منفی اون رو جذب می‌کنید و درنهایت حال خودتون هم بد می‌شه. اما در دلسوزی خشک، مشکلات اطرافیان‌تون رو می‌شنوید و با اون‌ها همدردی می‌کنید، بدون اینکه خودتون رو زیاد آلودهٔ احوال ناخوش‌شون کنید. این نوع سپر دفاعی برای حفظ انرژی‌تون خیلی مؤثره.

گوش‌دادن واقعی اونیه که خودت رو جای طرف بذاری و درکش کنی. نمی‌تونید تصور کنید کسی که گوش‌کردن واقعی رو بلد باشه چقدر کمیابه! گاهی با خودم می‌گم کسی که گوش‌سپردن رو بلده، پادشاه عالمه!

«مهمان‌نواز، بلندپرواز، جسور، مستقل، ماجراجو، آرام، مبارز، آشتی‌جو، قابل اعتماد، خلاق، وفادار، باتدبیر، صریح، باانضباط، رازنگهدار، مهربان، پرتکاپو، کارآمد، همدل، بردبار، پرانرژی، دارای روحیهٔ کار تیمی، برون‌گرا، پایبند، انعطاف‌پذیر، رُوراست، دست‌ودل باز، صادق، دارای قوهٔ تخیل قوی، آزاد، مبتکر، باهوش، دارای شمّ قوی، خوش‌رو، دقیق، رهبر، خوددار، روشمند، باانگیزه، مشاهده‌گر، پیگیر، خوش‌بین، مرتب، منظم، اصیل، آزاداندیش، شکیبا، کوشا، متین، چندبعدی، نکته‌سنج، وقت‌شناس، دوراندیش، جنگنده، خویشتن‌دار، مقاوم، مسئولیت‌پذیر، جدی، بادرایت، حساس، باوقار، خوش‌خدمت، اجتماعی، حواس‌جمع، خودجوش، باثبات، باسیاست، سرسخت، مداراگر، کاری، مصمم». مهمان نواز... آره. بلندپرواز... نه‌چندان! آشتی‌جو... کمی زیادی. خلاق، قبلاً بودم... حساس... بله، درست هم نمی‌شه. جدی و کاری... از روی جبر! بخشنده، همدل... نسبتاً بله.

لنگر بنداز کامی، لنگر بنداز... وقتی دید متوجه منظورش نمی‌شوم برایم اصل لنگراندازی مثبت را توضیح داد؛ تکنیکی بود که با استفاده از آن هرگاه می‌خواستیم حالت جسمی یا روحی خود در لحظه‌ای شاد را دوباره تجربه کنیم، آن‌لحظه را به یاد می‌آوردیم. ابتدا باید لنگرِ مربوط به لحظهٔ باشکوهی از زندگی‌ام را تعیین می‌کردم. سپس یک واژه، تصویر و یا حرکتی را برای آن لحظهٔ خوش و پُر از آرامش درنظر می‌گرفتم. آن‌روز، در آن بالن تصمیم گرفتم انگشت کوچک دست چپم را محکم فشار بدهم. به‌این‌ترتیب با تمرین و تمرکز، با انجام همان حرکت می‌توانستم هرزمان که نیاز داشتم لنگرم را دوباره فعال و به همان حالت هیجانی مثبت دست پیدا کنم.

«دیگه نمی‌خوام زیادی مهربون باشم. دیگه نمی‌خوام زیادی با بقیه بجوشم فقط به‌خاطرِاینکه اونا خوش‌شون بیاد. دیگه نمی‌خوام منتظر بمونم تا حوادث رخ بدند. دیگه نمی‌خوام با آدرین تمام مدت جروبحث کنیم. دیگه نمی‌خوام چهار کیلو اضافه‌وزن داشته باشم. دیگه نمی‌خوام زندگی زناشویی‌ام به‌سمتِ نابودی بره. دیگه نمی‌خوام کارم ناامیدم کنه.

منتظر کلود بودم که زود قامتش را شناختم؛ بلند، باریک، با گام‌های مطمئن و خوش‌تیپی‌ای که در ذاتش بود... اما چیزی که همیشه برایم تازگی داشت خوش‌رُویی آن چهرهٔ گشاده و غلیان آن نگاه بود که تنها، فردی ساکنِ درون می توانست داشته باشد. او مرا تحت‌تأثیر قرار می‌داد.

مقاله، دکتر آلکوک به بررسی ارتباط تنگاتنگ سلامت ذهنی با سه عامل مستقل پرداخته بود: ازدواج؛ که منحنی رضایتش از نقطهٔ بالایی آغاز می‌شود و با گذشت زمان افول می‌کند، بازی لوتو؛ که ابتدا منحنی‌اش بالا و پایین می‌شود و در ادامه، تا پایان بازی بدون حرکت می‌ماند، و طبیعت؛ که منحنی‌اش آشکارا از همان آغاز بالا می‌رود و دیگر پایین نمی‌آید. نتیجه‌گیری‌اش این بود که طبیعت بیشتر از ازدواج یا بازی لوتو، حال خوشی را از نظرِ ذهنی برای افرادی که با آن همنشین باشند، به‌صورت روزانه و مستمر به‌ارمغان می‌آورد. داشتم ترغیب می‌شدم به ییلاق بروم!

«خلوت‌درمانی» به بهترین نحوِممکن حالم را خوب کرد. هر شبی که می‌گذشت بیشتر به بی‌نظمی خانه غلبه می‌کردم. عرصه را به سورپرایزهای پشت مبلمان! زوایای پنهان خانه و چیزهایی که چون به دیدن‌شان عادت کرده بودیم شهامت دورریختن‌شان را نداشتیم، تنگ‌تر می‌کردم...

«تغییر، دری است که فقط از درون باز می‌شود»، یعنی هیچ‌کس جز خود شما نمی‌تونه تصمیم به تغییر بگیره. من می‌تونم در این راه کمک‌تون کنم، اما تعهد کامل‌تون رو می‌خوام.

«تغییر، دری است که فقط از درون باز می‌شود»، یعنی هیچ‌کس جز خود شما نمی‌تونه تصمیم به تغییر بگیره. من می‌تونم در این راه کمک‌تون کنم، اما تعهد کامل‌تون رو می‌خوام.

آرزو می‌کنم روزی فرارسد که هریک از ما، ارزش توانمندی‌ها و استعدادهای‌مان را بدانیم و مسئولیت خوشبختی‌مان را به‌دوش بکشیم، زیرا چیزی ارزشمندتر از آن نیست که به‌سانِ رؤیاهای کودکی‌مان زندگی کنیم. مسیرتان زیبا...

معنی تغییر این نیست که بتونید همهٔ کارها رو یک‌باره انجام بدید، این دشواره، بلکه باید بتونید هر روز بهش برسید. ارسطو می‌گه: «ما چیزی هستیم که بی‌وقفه تکرار می‌کنیم».

می‌دونید کامی، بیشتر اتفاق‌هایی که توی زندگی برامون پیش می‌یاد به چیزی که اون بالا می‌گذره بستگی داره [با انگشت به جمجمه‌اش زد]، توی سرتون. نیروی ذهن، همیشه می‌تونه شما رو غافلگیر کنه! تصورش رو هم نمی‌تونید بکنید که چقدر فکرتون روی واقعیت‌های زندگی‌تون تأثیر داره...

یک رؤیا؛ حتی با درآمد کم، بازهم یک رؤیاست!