بریده‌هایی از کتاب شرکت خلاقیت

کسانی که انرژی‌شان را کاملاً صرف فکرکردن به یک رویکرد می‌کنند و اصرار دارند که هنوز برای عمل‌کردن زود است، به همان اندازه‌ی کسانی که بلافاصله دست به کار می‌شوند، در اشتباه هستند

"تا می‌توانی سریع دچار اشتباه شو."

"زود شکست بخور و سریع شکست بخور"

هیچ چیزی به اندازه‌ی ترکیبِ ندانستن و نیاز مبرم به موفقیت، منجر به یادگیری سریع نمی‌شود.

استخدام‌کردن آدم‌های باهوش‌تر از خودم، به یکی از سیاست‌های کاری‌ام تبدیل شده است

به توانایی کسانی که استخدام می‌کرد، اعتماد کامل داشت.

هیچ چیزی به اندازه‌ی ترکیبِ ندانستن و نیاز مبرم به موفقیت، منجر به یادگیری سریع نمی‌شود.

- همیشه سعی کنید کسانی را استخدام کنید که از شما زرنگ‌ترند. همیشه شانس خود را با بهترین‌ها امتحان کنید. حتا اگر به نظر می‌رسد تهدیدکننده است. - اگر در سازمان‌تان افرادی هستند که احساس می‌کنند آزادی بیان نظرات‌شان را ندارند، می‌بازید. ایده‌هایی را که از منابع غیرمنتظره می‌آیند نادیده نگیرید. الهام‌بخشی می‌تواند از هرجایی اتفاق بیفتد.

یک پایان مناسب برای استیو جابز. قطار پرپیچ‌وخم متوقف شد و یک دوست خوب پیاده شد، اما چه سواری خوبی با هم داشتیم. عجب سفری بود.

برای معنی تحریف حقیقت معنای متفاوت دیگری هم هست. ریشه‌ی آن در باور من به این موضوع است که تصمیمات و فعالیت‌های ما نتایجی دارند و آن نتایج آینده‌ی ما را شکل می‌دهند. اعمال ما واقعیت را تغییر می‌دهد. نیت ما اهمیت دارد. بیش‌تر مردم اعتقاد دارند که اعمال‌شان پیامدهایی دارد اما مطابق این باور زندگی نمی‌کنند. اما استیو این‌طور زندگی کرد. او معتقد بود که دقیقاً با عمل‌کردن بر اساس نیت‌ها و ماندن بر سر ارزش‌هاست که می‌توانیم دنیا را تغییر دهیم.

سیستم‌های پیچیده به‌صورت غیرخطی و غیرقابل پیش‌بینی واکنش نشان می‌دهند. خلاقیت در بهترین حالتش همه‌ی ما را غافل‌گیر می‌کند.

استیو در راهرو ایستاد و گفت داشته روی فهرستی از سه کاری که باید انجام دهد، کار می‌کرده و من دقیقاً کلماتش را به یاد دارم که گفت، قبل از این‌که بار سفر ببندم. یکی از اهدافی که بسیار برایش اهمیت داشت گسترش محصولی بود که همین الان به ما نشان داده بود، در کنار چند محصول دیگر که او باور داشت آینده‌ی اپل را تضمین می‌کنند. دومی مراقبت از موفقیت مداوم پیکسار بود. و سومی و مهم‌ترین مورد قراردادن سه بچه‌اش در مسیر درست بود. به یاد دارم که امیدوار بود وقتی پسر کلاس هشتمی‌اش، رید، از دبیرستان فارغ‌التحصیل می‌شود زنده باشد.

ایده‌پردازی روشی برای آزمایش مواد، اندازه‌گیری و مهم‌تر از همه تقویت آن‌ها از طریق مشاهده‌ی چگونگی پخش‌شدن‌شان برای مخاطب است.

طبق تجربه‌ی من، افراد خلاق رؤیاهای‌شان را در گذر زمان و از طریق تلاش‌های اختصاصی و طولانی‌مدت کشف و شناسایی می‌کنند. در این صورت، خلاقیت بیش‌تر شبیه ماراتن است تا دو سرعت. باید با قدم‌های آهسته پیش بروید.

همان‌طور که فیلیپ گِلَس آهنگساز می‌گوید: «مهم نیست صدای‌تان را چطور پیدا می‌کنید، مهم این است که چطور از دستش خلاص شوید.»

در هنر ذن کُره ای، این تصور که بتوانیم از آن‌چه می‌دانیم بیرون برویم به‌صورت عبارتی درآمده که به آن می‌گویند «ذهن ناداننده». داشتن چنین ذهنی هدف انسان‌های خلاق است که این روحیه را دارند تا رو به چیزهای جدید باز باشند، مثل کودکان. به همین ترتیب در ذن ژاپنی این تصور که از آن‌چه می‌دانیم فرا برویم «ذهن مبتدی» خوانده می‌شود و مردم سال‌ها تمرین می‌کنند تا به این وضعیت بازگردند و در آن بمانند.

دقیقاً چه چیزی است که مردم واقعاً از آن ترس دارند، وقتی می‌گویند که تغییر را دوست ندارند؟ بیش از همه، اذیت ناشی از سردرگمی یا کار اضافه یا استرسی است که ممکن است از تغییر ناشی شود.

ولی اعتقاد دارم که زندگی نباید آسون باشه. ما باید نهایت تلاش‌مون رو بکنیم و چیزهای جدیدی رو امتحان کنیم، که قطعاً احساس ناخوشایندی برامون خواهد داشت. تجربه‌ی چند فاجعه‌ی بزرگ به آدم کمک می‌کنه.

داشتن یه فهرست محدود از مشکلات خیلی بهتر از داشتن این حس غیرمنطقیه که همه‌چیز مشکل داره.»

تنها در صورتی‌که نادانسته‌های خود را بپذیریم، می‌توانیم به یادگرفتن‌شان امیدوار باشیم.