بریده‌هایی از کتاب شوهر آهو خانم

سرشناس بودن هم‌چنان‌که فوائدی دارد و در ميان مردم سکه اعتبار آدمی می‌گردد، برای خود عوارضی نيز دارد که کمتر از ماليّات‌های غير مستقيم دولت تحميلی نيست. شهرت و آبرو يکی از آن کالاهايی است که اگر يک بار زيان ببيند برای هميشه بازارش تخته می‌گردد.

اين همايی که شما می‌گوييد آش دهان سوزی هست؟ آهو به سادگی جواب داد: ـ بَدَکی نيست کربلايی، امّا آيا مردها فقط بايد به ظاهر کسان توجّه داشته باشند؟ يا اگر در بيرون خانه چشم‌شان به زن خوش‌بَر و رويی افتاد اين موضوع آن‌ها را مُجاز می‌دارد مثل بچّه‌ها که از يک اسباب بازی سير می‌شوند فورا زن خود را طلاق بدهند يا بدتر از آن بر سر او هَوو بياورند؟

در آن لحظات دشواری که می‌گذراند سهمگين‌ترين ضربه‌ها را بر پيکر روح خود احساس می‌کرد. اگر او مرد بود و کسی ديگر زنش را ضبط کرده بود بی‌شک معلوم بود که قضيّه بی‌فاجعه و خونريزی پايان نمی‌پذيرفت. امّا افسوس که زن بود و کاری از دستش ساخته نمی‌شد

شهرت و آبرو يکی از آن کالاهايی است که اگر يک بار زيان ببيند برای هميشه بازارش تخته می‌گردد.

هوم! هوم! مردم تله می‌گذارند بلبل می‌گيرند، شوهر من تله گذاشته دُلدُل گرفته است.

کردها به طور کلی درباره سرنوشت دختری که به خانه شوهر می‌فرستند مثل چوبی که از دست در رودخانه می‌افتد و معلوم نيست به کجا می‌رود و چه بر سرش می‌آيد بی‌قيدند.

بدی‌اش اين بود که او و همچنين زنش به علّت يک صفای اخلاقی مشترک که خاص مردمان افتاده حال شهرستان‌ها است، با هر کس آشنا می‌شدند چنان صميمانه و زود با وی گرم می‌گرفتند، چنان وی را در سلک خانوادگی خود می‌پذيرفتند که گويی برادر يا خواهر گمشده‌ای را يافته‌اند؛ يک احساس زندگی مشترک آنها را با همه کسانی که دوست نزديکشان بودند مربوط می‌کرد.

وقايع را نبايد هرگز همان گونه که پيش می‌آيند استقبال کرد. حرکت و جنبش اگر همه جا همدم موفقّيّت نيست، سکون و تسليم در عوض همسر مادام العمر ناکامی است؛ آيين زندگی را بايد فهميد و به کار بست؛

هنر اگر با کمال و زيبايی يکدست و حقيقی همراه نباشد هنر نيست، به قول يک دوست کرمانشاهی چُنر است که همان چغندر باشد.

. آهو پول را به خمير تشبيه می‌کرد که خود به خود ور می‌آمد و زياد می‌شد. سيّدميران برای آن خمير مايه‌ای لازم می‌دانست که عبارت بود از کار.