بریده‌هایی از کتاب عشق با صدای بلند

رفتن تو، آن‌گونه که فکر می‌کنی، تراژدی نیست من چون درخت بید مجنونم که بارها می‌میرد در حالی که هنوز سرپاست.

فرصتی به من ده در پی خیابان‌هایی بگردم که با تو در آن‌ها قدم نزده‌ام. دنبال صندلی‌هایی بگردم که باتودر آن‌ها ننشسته‌ام. به مکان‌هایی بروم که تو رابه یاد نمی‌آورند.

ترکم که می‌کنی عطر تو سراغم را می‌گیرد چون کودکی که سراغ مادرش را بگیرد می‌بینی حتی عطر می‌فهمد غربت را تبعید را.

برگ‌های دفترم را ملافه‌های تختم را ترک کن از فنجان قهوه‌ام از قاشق شکرم بیرون رو از دگمه‌های پیراهنم از نخ‌های دستمالم کناره گیر. اشیاء کوچک پیرامونم را رها کن تا بتوانم سر کار بروم.

ای مسافر پس از ده سال هنوز خنجری هستی بر پهلوی من.

خدایا... دیگر جایی در قلب من نیست زیرا زنی که دوستش دارم به اندازه دنیاست قلبی دیگر به من بده فراخ‌تر از دنیا!

چشمان تو چون شب بارانی کشتی‌های من غرقه در آن نوشته‌هایم در آن‌ها از خاطر رفته‌اند آیینه‌ها حافظه ندارند.

عشق من به تو فرا‌تر از واژه‌هاست این است بر آن شدم خاموش بمانم همین.

بر باد نوشتم نام آن را که دوستش دارم بر آب نوشتم نام آن را که دوستش دارم اما نه باد گوشی برای سپردن دارد و نه آب ذهنی برای به خاطر سپردن.

تو کیستی ‌ای زن که چون خنجری بر تاریخم فرود آمدی ای مهربان چون نگاه خرگوش نرم چون پوست هلو برگ‌های دفترم را ملافه‌های تختم را ترک کن از فنجان قهوه‌ام از قاشق شکرم بیرون رو از دگمه‌های پیراهنم از نخ‌های دستمالم کناره گیر. اشیاء کوچک پیرامونم را رها کن تا بتوانم سر کار بروم.

زمانی که خداوند تو را با من آشنا کرد به جایگاه خود بازگشت. گفتم نامه‌ای به او بنویسم نامه‌ای بر برگ آبی درون پاکتی آبی رنگ شسته از اشک چشمانم و در آن بنویسم «دوست عزیزم می‌خواستم ترا سپاس بگویم چون او را برایم برگزیدی» برای او نوشتم زیرا می‌گویند خداوند تنها جواب نامه‌های عاشقانه را می‌دهد.

تو عصاره شعری گل سرخ تمامی آزادی هستی کافی است نام تو بر زبانم بیاید تا سلطان شعر شوم فرعون واژه‌ها... کافی است زنی چون تو دوستم داشته باشد تا نامم در تاریخ بماند و پرچم‌ها به افتخار من بالا روند.

تو حرف نزن زیبا‌ترین صدا حرف‌هایی است که دستانت روی میز می‌زنند.

به نقطه صفر رسیده‌ایم جایی که نه من می‌دانم چه بگویم نه تو حرف‌ها همه یکی شده پشت سر و مقابل فرقی ندارند به قله نا امیدی رسیده ایم

شکایت نمی‌کنم از این‌که در من زندگی می‌کنی از این‌که حرکات دستم را در اختیار داری پلک زدن‌هایم را سیر افکارم را.

زمانی که گفتم «دوستت دارم» می‌دانستم الفبایی جدید اختراع می‌کنم برای شهری که سواد خواندن ندارد

می‌خواهم واژه‌های متفاوت بنویسم برای تو زبانی ویژه تو بیافرینم که بر تن تو و تن عشق من خوش نشیند.

پیامبر چرا؟ چرا؟ از روزی که محبوب من شدی جوهر قلمم می‌درخشد سبزه بر دفترم می‌روید از روزی که عاشقم شدی هیچ چیز چون پیش نیست کودکی شده‌ام خورشید اسباب بازی او نه پیامبرم نه پیغام‌آور اما پیامبر می‌شوم زمانی که درباره تو می‌نویسم.

عطر عشق چیزی از تو هرگز بر آن‌ها نگفتم اما در چشمانم تو را دیدند که تن می‌شویی واژه‌ای در باره‌ات نگفتم اما در لابلای نوشته‌هایم نام تو پیدا بود عشق عطر خودرا نمی‌تواند پنهان کند آن‌گونه که شکوفه هلو.

عشق من به تو فرا‌تر از واژه‌هاست این است بر آن شدم خاموش بمانم همین.