بریده‌هایی از کتاب عاشق آزادی

سراب با من گفت: از تعقیب من دست بردار! گفتم: تویی تنها عشق من، زیرا که ناممکنی...

ماهی رنگین را دشمنی است به نام اختاپوس موش دشمنی به نام گربه دارد، حاکم را دشمنی به نام غرور است، جغد دشمنی دارد نامش انسان، دشمن خواب، نامش کابوس است، این‌ها همه گاهی بر دشمن خود چیره می‌شوند، مگر عشق که دشمنی شکست‌ناپذیر دارد. دشمنی که همواره پیروز می‌شود، نامش زمان. هیچ‌چیز بر عشق چیره نمی‌شود مگر زمان... هیچ‌چیز بر عشق غلبه نمی‌کند، مگر آزادی دل‌دار.

ای دوست! برای آن‌که به‌راستی زندگی کنی، از یاد مبر که خواهی مُرد!

آه، انسان در باب آزادی چه بسیار پُرگویی می‌کند! و من چه‌قدر پُرگویی می‌کنم تا آن‌جا که مرگ، دلتنگ می‌شود و ما را با سکته‌ی قلبی خاموش می‌کند!

ای دل رعنای من! زنهار از خاطرات‌، که خاطرات، گور دسته‌جمعی چهره‌ها، صداها، عمرها و زیستن‌های توست! و هنگامی که فراق ‌دروازه‌ی بزرگش را به روی تو می‌بندد، همچون من، روزنه‌ای برای لبخندی حفر کن، و به سوی خورشید آزادی پرواز کن حتا از گذشته‌ات!

ای دوست! برای آن‌که به‌راستی زندگی کنی، از یاد مبر که خواهی مُرد!

زندگانی در بیروت طاقت‌فرساست و زندگانی بدون بیروت نیز طاقت‌فرساست... گریزگاه کجاست در‌حالی‌که اندوه، فراروی من، و پسِ پشتِ من است؟...

آیا دل‌دارم عزیزترین دشمن من نیست؟

من در حالی زاده شدم که در دهانم گلوله‌ای آغشته به خون قرار داشت... نخستین بالش من، نارنجکی دستی بود، و اسباب‌بازی‌ام مسلسل کلاشنیکوف... امروز، پرچم سفید بلند می‌کنم، برای آتش‌بس یکی برای خودم و یکی برای وطنم، آتش‌بسی که برهه‌ای کوتاه بپاید: هزار و یک سال...

هر جدایی دردی است، اما همه‌ی دردها در برابر لذت آزادی، ناچیز است!