بریده‌هایی از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

زندگی الیوت وقف کسب موفقیت و جایگاه شده است. او چنین کاری را برای تحت تأثیر قراردادن دیگران انجام می‌دهد. زمانی که با کسی هم صحبت است، فقط از کار و موفقیت سخن می‌گوید. او از این طریق ثابت می‌کند که ارزش عشق را دارد. هرچند که نتیجهٔ پایانی این است که او جایگاه و موفقیت دارد، اما همچنان از عشق بی‌بهره است. او به دنبال عشق است اما احترام کسب می‌کند. موفقیتِ او هرگز با احساس نقصِ او ارتباط برقرار نمی‌کند. تنها آرامشی موقتی نصیب او می‌شود. موفقیت و جایگاه معمولاً به نوعی اعتیاد تبدیل می‌شود. سعی می‌کنید هرچه بیشتر آن‌ها را دریافت کنید اما هرگز به اندازهٔ کافی دریافت نمی‌کنید تا بتوانید حس خوبی داشته باشید. موفقیت، جایگزینی موقت برای یافتن کسی است که شما را می‌شناسد و دوستتان دارد.

«سعی کنید رفتارهایی که بر اساس آن فرار می‌کنید و یا ضدحمله می‌زنید را متوقف سازید.» چنین عملی می‌تواند اساس نقص شما را به بیشترین سطح برساند. شما تا زمانی که با تلهٔ خود ارتباط برقرار نکنید نمی‌توانید از پس آن برآیید. به‌عنوان مثال ممکن است برای جبران احساسِ شرمساریِ خود، تأکید بیش از حدی بر موفقیت خود داشته باشید. با به اثبات‌رساندنِ ارزشِ خود، سعی در انکارِ نقصِ خود دارید. مشکل اینجاست که شما چنین عملی را بیش از حد انجام می‌دهید. چنین عملی تمام تمرکز شما را به خود معطوف می‌کند و زندگی شما حول محور موفقیت می‌چرخد.

از شما می‌خواهیم تا کودک درونی را که به جای عشق طردشدن دریافت کرده را احساس کنید.. خود را کودکی ببینید که چنین خواسته‌هایی دارد و سپس افرادی را تصور کنید که خواسته‌هایتان را به شما نمی‌دهند. به خودتان اجازه دهید تا درد و رنج اصلی را تصور کنید. خودتان را به‌عنوان یک بزرگسال وارد تصویر کرده و به کودک آرامش دهید. آرام‌کردن، عشق، تحسین و حمایت می‌توانند شرمساری را بهبود دهند.

«احساس شکست و شرمساری کودکی خود را درک کنید. کودک آسیب‌دیدهٔ درون خود را حس کنید.» اولین قدم تجربهٔ دوبارهٔ احساس نقص و شرمساری در گذشته است. تلهٔ شما از کجا آمده است؟ چه کسی از شما انتقاد کرده و باعث شرمساری شما شده است؟ چه کسی باعث شده احساس بی‌اعتباری و بی‌مهری کنید؟ مادرتان؟ پدرتان؟ برادر یا خواهرتان؟ جواب این سؤال را می‌توان در زندگی خانوادگی شما در کودکی یافت.

ضمیرِ ناخودآگاه شما، نواقص و معایب شما را بزرگ و ویژگی‌های مثبتتان را کوچک می‌کند. روش علمی‌تری را پیش بگیرید. فهرستی از داشته‌ها و کمبودهای خود، هم در کودکی و نوجوانی و هم در زمان حال تهیه کنید.

از شما می‌خواهیم تا کودک درونی را که به جای عشق طردشدن دریافت کرده را احساس کنید.. خود را کودکی ببینید که چنین خواسته‌هایی دارد و سپس افرادی را تصور کنید که خواسته‌هایتان را به شما نمی‌دهند. به خودتان اجازه دهید تا درد و رنج اصلی را تصور کنید. خودتان را به‌عنوان یک بزرگسال وارد تصویر کرده و به کودک آرامش دهید. آرام‌کردن، عشق، تحسین و حمایت می‌توانند شرمساری را بهبود دهند.

اگر در کارتان برای جبرانِ احساس نقصتان از موفقیت استفاده می‌کنید، پس این احساسِ موقت بسیار شکننده است. تمامِ احساس ارزشی که نسبت به خود دارید بر اساس این موفقیت بنیان شده است. هر نزول قیمت و یا شکستی می‌تواند شما را مضطرب سازد. اگر اتفاق مهمی رخ دهد، مثلاً اخراج شوید، ورشکسته شوید، تغییر شغل داشته باشید و یا توسط فردی عالی‌رتبه با سردی مواجه شوید، این اتفاق شما را به همان احساس شرمساری بازمی‌گرداند. ممکن است تنها دو کار انجام دهید: یا احساس موفقیت و فوق‌العاده‌ای خواهید داشت و یا شکست می‌خورید و در احساس بی‌ارزشی فرو خواهید رفت.

بسیاری از افرادی که به سرعت به موفقیت می‌رسند و سپس خود ویرانگر می‌شوند، دچار تلهٔ نقص‌داشتن هستند. (به‌عنوان مثال، از طریق استفاده از مواد و الکل). این مسئله اغلب در مورد چهره‌های مشهور، بازیگران و بنیانگذاران شرکت‌ها رخ می‌دهد: موفقیت، کاملاً در تضادِ با احساسی است که آن‌ها دارند و بنابراین در حفظ آن نیز ناتوانند. فشاری که آن‌ها برای حفظ موفقیت تحمل می‌کنند آن‌ها را سردرگم می‌سازد و در نتیجه به هم می‌ریزند.

شما نسبت به افرادی که تلهٔ نقص‌داشتن را در شما برمی‌انگیزند، جاذبهٔ شدیدی را احساس می‌کنید. افرادی که با شما به خوبی رفتار می‌کنند برای شما خسته‌کننده هستند. این تناقضِ شماست: شما عشقِ بسیار می‌خواهید اما هرچه بیشتر عشق دریافت می‌کنید، جاذبهٔ کمتری احساس می‌کنید.

ممکن است از طریق منتقدشدن و طرد فرزندِ خود، از احساس شرمندگی و شرمساری خود کم کنید. آنچه با شما کرده‌اند، شما با فرزند خود می‌کنید. آن‌ها را قربانی می‌کنید. آن‌ها معصوم و آسیب‌پذیر هستند و نمی‌توانند شما را متوقف کنند.

روابط مازوخیستی (روابطی که فرد در آن بدرفتاری و اذیت‌شدن را تحمل می‌کند)

ممکن است هیچ رابطه‌ای نداشته باشید، روابط کوتاه مدت داشته باشید و یا به طور هم‌زمان وارد چند رابطه شوید. با اجتناب از تعهدهای طولانی‌مدت، مطمئن می‌شوید که کسی به قدر کافی به شما نزدیک نمی‌شود تا معایب درونی شما را پیدا کند. یکی دیگر از راه‌های اجتناب از روابط صمیمانه، واردشدن در رابطه با شخصی است که خیلی نزدیک و صمیمی نمی‌شود. با وجود اینکه قرار ملاقات می گذارید، زندگی را خواهید ساخت که هرگز در آن به یکدیگر نزدیک نمی‌شوید.

فهمیدنِ این نکته که تلهٔ نقص‌داشتن «بر اساس یک عیب و نقصِ واقعی بنیان‌نشده» بسیار حائز اهمیت است.

الیوت یاد گرفته تا افکار و احساسات شخصیت خود را پنهان کند. شخصیتِ حقیقیِ او به رازی تبدیل شده بود که فقط خودش آن را می‌دانست. این شخصیتِ او شخصیتی سرسخت‌تر است و به سختی به رنجش می‌افتد اما این ظاهر بیرونی هر قدر هم که قوی باشد، در درون همیشه رنجی نسبت به از دست‌دادن شخصیت حقیقی وجود دارد. مزیتِ ساختنِ چنین دیوار دفاعی این است که شما روز به روز احساس بهتری خواهید داشت. حداقل در ظاهر به نظر روبه‌راه می آیید. اما این یک توهم است. شما از درون همچنان احساس شکست و بی‌مهری می‌کنید. مشکلیِ چنین دیوار دفاعی این است که شما هرگز به مسئلهٔ اصلی اشاره‌ای نمی‌کنید. شخصیت حقیقی که پنهان‌شده باشد نمی‌تواند بهبود پیدا کند. بایستی دست از این توهم بردارید و به سراغ واقعیت بروید.

مسئلهٔ مهم وجود یک عیب نیست، بلکه تفکری است که پدر و مادر و یا سایر اعضای خانواده به شما در مورد خودتان القاء کرده‌اند. اگر فارغ از قدرت‌ها و ضعف‌هایتان، مورد مهر و احترام و عشق اعضای خانواده خود واقع شده‌اید، قطعاً احساس بی‌ارزشی، شرمساری و یا نقص نخواهید داشت.

والدینی که موجب بروز تلهٔ نقص‌داشتن می‌شوند، معمولاً افرادی انتقادگر و مجازات‌کننده هستند.

در بسیاری از موارد، خود والدین گرفتار تلهٔ نقص‌داشتن هستند که آن را به فرزندان خود منتقل می‌کنند. این تله به همین شکل به نسل‌های بعد منتقل می‌شود.

صدای درون شما همان تلهٔ شماست؛ صدایی که همواره از شما انتقاد و شما را تحقیر و طرد می‌کند.

صدای درون شما همان تلهٔ شماست؛ صدایی که همواره از شما انتقاد و شما را تحقیر و طرد می‌کند.

شما نیز همچون آلیسون صدای انتقادگرِ پدر و یا مادرتان را می‌شنوید و این صدا در شما نهادینه می‌شود. به عبارتی، صدای درون شما همان تلهٔ شماست؛ صدایی که همواره از شما انتقاد و شما را تحقیر و طرد می‌کند. احساس شرمساری در کودکی شما تسلط یافته. هربار که نقص شما نمایان شده، شما احساس شرمساری کرده‌اید. این شرمندگی ریشه کرده است. این حس در مورد موارد سطحی نیست بلکه در مورد شخصیتی بوده که شما داشته‌اید.