بریده‌هایی از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید

ما نمی‌توانیم به گونه‌ای خودخواهانه تنها به دنبال آنچه که ما را خوشحال می‌کند باشیم. بایستی تعادلی میان نیاز جامعه و احساس تکامل شخصی‌امان برقرار کنیم. ما هرگز از یک روش زندگیِ خودخواهانه دفاع نمی‌کنیم. هرچند که بسیاری از ما بیش از حد تمرین داده شده و بیش از حد اجتماعی شده هستیم. بیش از اندازه به مسیری کشیده شدیم که در آن بر اساس انتظار دیگران رفتار می‌کنیم.

هرکدام از ما بایستی کشف کنیم که می‌خواهیم چه کسی باشیم و چه چیزی از زندگی می‌خواهیم. معتقدیم که پیش از قدم‌گذاشتن در مسیر تغییر، جهت‌یابی امری ضروریست. می‌خواهیم نگاهی به ورای تلهٔ خود داشته باشید و تصویری را ببینید که در نهایت شما را به احساس رضایت، کمال و رشد می‌رساند.

گرایش به اجتناب از رنجش، یکی از بزرگترین موانعِ مسیرِ تغییر است.

باز هم توصیهٔ ما حضور در جلسهٔ درمان است. برای تصمیمات سختی که پیش روی شماست به حمایت نیاز دارید.

دنیل برای تغییر این الگو به روش‌های زیر عمل کرد؛ روش‌هایی که ما نیز به مراجعین توصیه می‌کنیم:

اگر می‌خواهید رابطه تان عملی شود، بایستی شریک خود را در جریان افکار و احساسات خود قرار دهید. بایستی خود را با او سهیم شوید و خود را به او متصل کنید.

‫ناامیدی محافظت کنید. به‌عنوان یک کودک، دلیل خوبی برای این کار داشته‌اید. احتمالاً در کودکی دلیل خوبی برای ساخت چنین دیواری در روابطتان وجود داشته است. اما از خودتان بپرسید، «آیا این بار فرق می‌کند؟ آیا می‌توانم به این شخص اعتماد کنم؟» اگر پاسخ به این سؤالات مثبت است، احتمالاً بایستی شانس خود را امتحان کنید.

آنچه را که می‌خواهید مخفی نگه می‌دارید و سپس وقتی به آن نمی‌رسید خشمگین می‌شوید. مخفی نگه‌داشتن خواسته‌هایتان نوعی تسلیم‌شدن در برابر تله است. شما می‌بینید که با وجودِ داشتنِ شریکی مهربان، نیازهای شما «همچنان» برآورده نمی‌شوند. اگر با شخصی دوست‌داشتنی در ارتباط هستید، از نیازهایتان به او بگویید. به او اجازه دهید تا از شما مراقبت و شما را درک کند. ‫درک می‌کنیم که این مسئله می‌تواند برای شما ترسناک باشد. صحبت‌کردن با شریکتان به معنای «آسیب‌پذیر» کردن خود در برابر اوست. شما تا به امروز عکس این عمل را انجام می‌داده و خود را آسیب‌پذیر نشان می‌داده‌اید تا بتوانید از خود در برابر

راه حل دوم: به تدریج کمتر کار کنید و کمتر پول درآورید. سعی کنید از تحت‌تأثیر قراردادنِ آگاهانهٔ دیگران دست بردارید. به جای اینکه حس خاص‌بودن و برتری داشته باشید، طعمِ مانند همانندی را بچشید. تا زمانی که به چنین احساساتی روی نیاورید، پذیرش کافی برای تغییر را به دست نخواهید آورد.

عاملی که کودک درونِ شما را مرده نگه می دارد، احساساتِ سرکوب شدهٔ شما هستند. از شما می‌خواهیم تا به کودک درون خود صدا ببخشید؛ صدایی که به او اجازه می‌دهد تا درد خودش را فریاد بزند.

‫۴. به والدین، خواهر و برادر و یا همسن و سالانی که منجر به ایجادِ تلهٔ شما شده‌اند نامه بنویسید

۳. قدم سوم این است که موردی علیه تله زندگی‌تان بسازید. در سطحی منطقی، درستیِ آن را رد کنید. ‫زندگی شما، شما را تماماً نسبت به حقیقت تلهٔ زندگیتان متقاعد کرده است. دنیل با تمام وجودش ایمان دارد که هرکسی که او دوستش دارد، او را ترک خواهد کرد. او تله زندگیشان را از نظر «احساسی» و «عقلی» می‌پذیرد. ‫این مرحله از تغییر، شامل حمله به تلهٔ زندگی در سطحی عقلانی می‌شود. برای انجام این کار، باید بپذیرید که چنین تله‌ای واقعیت ندارد و یا حداقل قابل تغییر است. باید به درستیِ تله شک کنید. تا زمانی که تلهٔ خود را درست و معتبر بدانید قادر به تغییر آن نخواهید بود.

۱. تلهٔ خود را بشناسید و روی ان عنوان بگذارید ‫در اولین قدم باید تلهٔ مربوط به خود را تشخیص دهید. با پاسخ به پرسشنامه‌ای که در فصل دوم مطرح کردیم، می‌توانید تلهٔ خود را بشناسید. همین که تله را بشناسید و دریابید که چگونه بر زندگی شما اثر می‌گذارد، در موضع بهتری برای تغییر آن قرار می‌گیرید. با انتخاب یک «اسم» برای تله (مانند تلهٔ نقص یا تلهٔ وابستگی) و با مطالعه در مورد آن تله در نیمهٔ دوم این کتاب می‌توانید به خودشناسیِ بهتری دست پیدا کنید. زندگی برای شما روشن‌تر می‌شود. قدم اول همین «بینش» است.

سرچشمهٔ دیگرِ طردشدن اجتماعی، به تله‌های وابستگی و اطاعت مربوط می‌شود. یک بُعد مهم در یادگیری، اجتماعی‌بودن و گسترش حس خودرهبری و فعال‌بودن است: ما توسط والدینمان تشویق می‌شدیم تا شخصیت، علایق و اولویت‌های مختص به خودمان را بسازیم. ما «شخصیتی» منحصر به فرد داریم. این شخصیت است که انرژی و ایدهٔ مورد نیاز برای مکالمه با دیگران را به ما می‌دهد.

رهنمودهایی برای این امر وجود دارد که به شما کمک می‌کند. قاعدهٔ اصلی این است که: طرف مقابل هرکاری انجام داد، شما با آرامش مجدداً نظر خود را بیان کنید. اجازه ندهید طرف مقابل شما را به موضع دفاعی بکشاند. در نظر خود پابرجا بمانید. خونسرد باشید. داد و فریاد نکنید. وقتی آرام و خونسرد هستید قدرت شما از زمانی که داد و فریاد می‌کنید بیشتر است. فریادکشیدن از نظر روانی، نشانه‌ای از مغلوب‌شدن است. سعی کنید به طرف مقابلتان حمله نکنید. فقط کاری که انجام داده‌اند و شما را ناراحت کرده است بیان کنید.

ازدواج کارلتون منجر به طلاق نشد و رابطهٔ او و همسرش پابرجا باقیماند. وقتی کارلتون رفتارش را اظهارکننده‌تر کرد، اریکا با چنگ و دندان درمقابلش ایستاد. اما در مواقعی حتی از این تغییر استقبال کرد. اریکا در قلبش خوشحال بود که کارلتون قدرتمند شده است. و خیلی برای او بهتر شد که محدودیت‌هایی در مطالبه‌هایش از کارلتون اعمال شده بود. احساس امنیت و ثبات بیشتری می‌کرد. اما ازدواج ماری الن پابرجا نماند. دنیس نتوانست رشد همسرش را تحمل کند. او بسیار کنترل‌گر بود و درنهایت ماری الن او را ترک کرد. حالا در محیط دانشگاه کار می‌کند و با مرد دیگری آشنا شده است.

از رابطه با کسانی که بسیار خودخواه هستند و به نیازهای شما توجهی ندارند، خارج شوید. از روابط یک جانبه دوری کنید. روابطی که در آن حس اسارت دارید را تغییر یا به آن‌ها پایان دهید. در ابتدا که به‌عنوان پزشک کار می‌کردیم، گرایش ما بر این مبنا بود که روابطی که بیمار در زندگیش دارد را حفظ کنیم. اگر بیمارمان متأهل بود، تمام همّ و غم ما این بود که ازدواجش را حفظ کنیم. اگر رابطهٔ عاشقانه با کسی داشت سعی می‌کردیم که آن رابطه را در زندگیش حفظ کنیم. اما حالا دیگر معتقد نیستیم که باید به هر قیمتی هر رابطه‌ای را حفظ کرد. بعضی از روابط بسیار آسیب‌زننده هستند و امیدی به تغییرشان نیسست.

بسیاری از بیمارانی که درگیر تلهٔ انقیاد هستند می‌گویند وقتی «طولانی مدت» دربارهٔ خود حرف می‌زنند احساس آشفتگی و اضطراب می‌کنند و دوباره موضوع صحبت را به خواست دیگران معطوف می‌کنند. وقتی به این صورت احساس آشفتگی کردید به یاد خود بیاورید که حرف‌زدن درمورد خودتان اشکالی ندارد. اشکالی ندارد که با دیگران دربارهٔ مشکلاتتان حرف بزنید و کمک بخواهید. خواهید دید که این موضوع، شما را به دیگران نزدیکتر می‌کند. اگر هم کسی پیدا شد که دوست نداشت به حرف شما گوش بدهد می‌توانید درمورد میزان اهمیت او در زندگی خود تجدیدنظر کنید.

(خیلی از افرادی که تحت انقیاد هستند از ضمیر «من» استفاده نمی‌کنند. به جای اینکه بگویند «من...» عصبانی می‌شوم اگر ....، می‌گویند آدم عصبانی می‌شود اگر ...). اینکه از جایگاه خودتان، درمورد احساستان حرف بزنید مهم‌ترین بخش از خوداظهاری است. این موضوع بسیار کاربردی است.

وقتی ماری الن، مورد هفتم در لیستش را می‌نویسد باید بداند که هدفش بروز عصبانیتش به دروتی است نه اینکه کاری کند دروتی از او خوشش بیاید. حواستان با این رویهٔ کلی که افراد تحت انقیاد دارند پرت نشود که بخواهید همیشه همه را راضی نگه دارید.