بریده‌هایی از کتاب نامه به کودکی که هرگز زاده نشد

در اوج بدبختی باز هم فکر نمی‌کنم دوست نداشتم به این دنیا بیایم، چون فکر می‌کنم چیزی بدتر از نبودن نیست.

به زودی خواهی فهمید که گریه کردن بسیار آسان، ولی خندیدن سخت است.

نمی‌دانم تو دختری یا پسر؟!.... اما دلم می‌خواهد دختر باشی تا یک روز تو هم حس زیبایی که من هم‌اینک دارم تجربه می‌کنم را تجربه کنی. گرچه مادرم همیشه عقیده داشت: «کسی که دختر به دنیا می‌آید بدبخت است!»، اما من با عقیدهٔ او مخالفم.. او وقتی دچار افسردگی شدید می‌شود می‌گوید: «ای کاش مرد بودم.» هرچند خودم خوب می‌دانم که دنیای ما توسط مردان و برای آن‌ها ساخته شده و ظلم و زورگویی در ضمیرشان نهادینه است.

در هر جای این دنیا که به دنیا بیایی و در هر قانونی که زندگی کنی، همیشه کسی خواهد بود که فرش دیگری را جارو بزند یا همیشه دختر بچه‌ای هست که به خاطر هوس شکلات مورد تحقیر قرار بگیرد. هیچ نظام حکومتی‌ای را پیدا نخواهی کرد که بتواند قلب انسان‌ها را تغییر دهد و سنگدلی را از قلب آن‌ها دور کند.

شجاع باش و به این دنیا قدم بگذار. تو بدان حتی تخم یک گیاه که به آرامی سر از خاک بیرون می‌آورد هم شجاع است. با این که می‌داند وزیدن یک باد تند یا لگد یک بچهٔ بازیگوش او را به فنا خواهد برد، با این‌حال با شجاعت تمام برای ادامهٔ زندگی می‌جنگد و رشد می‌کند و گردافشانی می‌کند و جنگل را به وجود می‌آورد.

احتمالاً اگر از اولین انسان هم پرسیده می‌شد که می‌خواهی متولد شوی یا خیر، به طور قطع جوابش منفی بود. اما هیچ سوالی در این باره از او پرسیده نشد و او به ناچار به این دنیا قدم گذاشت و زندگی کرد و نسلش را بدون این‌که از آن‌ها هم سوالی شود ادامه داد و خودش از دنیا رفت و احتمالاً اگر این اجبار وجود نداشت، اکنون ما هم وجود نداشتیم.

. دختر بودن، یعنی یک جنگ بی پایان...

مراقب باش وقتی وارد این دنیا شدی این را فراموش نکنی. در این دنیا هرکسی مشغول اذیت کردن کس دیگری است. اگر اذیت نکنی، خودت از بین می‌روی. به حرف آن‌ها که می‌گویند: «آن‌که بهترین است از بین می‌رود» توجهی نشان نده، چون به نظر من آن کس که از بین می‌رود مظلوم‌ترین و ضعیف‌ترین است که حتماً نمی‌تواند بهترین باشد. من هرگز این‌گونه فکر نکرده‌ام که زنان نسبت به مردان برتری دارند و یا چون قلب مهربان‌تری دارند سزاوار مرگ نیستند. در این دنیا زندگی به عطوفت وابسته نیست، بلکه به خشونت وابسته است. راز بقا تنها در داشتن قدرت و خشونت است.

در این دنیا زندگی به عطوفت وابسته نیست، بلکه به خشونت وابسته است. راز بقا تنها در داشتن قدرت و خشونت است.

در این دنیا هرکسی مشغول اذیت کردن کس دیگری است. اگر اذیت نکنی، خودت از بین می‌روی

مادر شدن یه شغل یا حتی یک وظیفه نیست، بلکه حقی است شبیه هزاران حق دیگر که باید آن را فریاد بزنی و به گوش همه برسانی.

زمستان فصل ثروتمندان است. اگر پول داشته باشی، سرما برایت یک بازی و تفنن است که بتوانی پالتو پوست گرم و گران‌قیمتی بخری و خودت را برای بازی اسکی آماده کنی... و برعکس اگر پولی نداشته باشی، آن سرما فقط زجر است و عذاب و دیدن منظرهٔ زیبای برف برایت تنفر برانگیز می‌شود.

چرا که این حس خیلی قشنگ و غرورآفرین است که یک انسان بتواند یک انسان دیگر را در خود پرورش دهد و روحی دیگر را در کنار روح خود بدمد و خود را به جای یک نفر، دو نفر احساس کند.

هیچ نظام حکومتی‌ای را پیدا نخواهی کرد که بتواند قلب انسان‌ها را تغییر دهد و سنگدلی را از قلب آن‌ها دور کند.

هدف از موجود بودن چیست؟... در دنیایی که من در آن بودم و تو آن را رحم می‌نامیدی، هدف به دنیا آمدن بود؛ اما در دنیایی که تو در آن زندگی می‌کنی هدف رسیدن به مرگ است و این یعنی باید از عدم وارد عدم می‌شدم...»

قضاوت در این مورد به هیچ کس مربوط نمی‌شود. شما نه می‌توانید او را متهم بدانید و نه حق دارید از او دفاع کنید، چرا که نه جای او بوده‌اید و نه در شرایط او قرار داشته‌اید.

به راستی که "زندگی" واژهٔ عجیبی است. زخم‌های روی بدن خیلی زود التیام می‌یابند و کم‌کم که اثر زخم‌ها از بین خواهند رفت، فراموش می‌کنیم که روزی از همین زخم‌ها خون می‌چکید.

در این دنیا کلمهٔ «آزادی» زیاد به گوشت خواهد خورد. این کلمه هم همانند «عشق» تمام ارزشش را از دست داده است.

هیچ نظام حکومتی‌ای را پیدا نخواهی کرد که بتواند قلب انسان‌ها را تغییر دهد و سنگدلی را از قلب آن‌ها دور کند. هرکس به تو گفت که با بقیه فرق می‌کند، به او بگو که دروغ می‌گوید و از او بپرس که آیا در کشورش غذای فقیر و غنی با هم متفاوت نیست؟!

اگر روزی بر سرم فریاد بکشی که چرا مرا به دنیا آوردی، شجاعانه جواب خواهم داد که من همان کاری را کردم که تمام گیاهان هزاران سال پیش انجام داده‌اند و جنگل‌ها را به وجود آورده‌اند و از کاری که کردم کاملاً خشنودم.