بریده‌هایی از کتاب نامه به کودکی که هرگز زاده نشد

امشب پی بردم که هستی و با تمام وجود احساست می‌کنم؛ مانند قطره‌ای از زندگی که از هیچ ساخته شده باشد.

در این دنیا کلمهٔ «آزادی» زیاد به گوشت خواهد خورد. این کلمه هم همانند «عشق» تمام ارزشش را از دست داده است.

زندگی یعنی خستگی، یعنی یک جنگ تکراری که هر روز باید آن را تجربه کنی و برای هر لحظه شادی کوتاه‌مدتش باید تاوان سنگینی بپردازی

انسان‌ها وقتی خود را در خطر می‌بینند تن به خفت می‌دهند و به محض این‌که خطر رفع شد، به جایگاه انسانی خود بازمی‌گردند.

چیدن سیب ممنوعه توسط حوا باعث به وجود آمدن گناه نشده، بلکه باعث به وجود آمدن کنجکاوی باشکوهی به اسم «نافرمانی» شده

به اعتقاد کشیش‌ها مهم‌ترین دلیل بچه دار نشدن این است که پاکی‌مان را حفظ کنیم و این یعنی این‌که برای حفظ پاکی احساستمان را از بین ببریم. پس در نهایت همگی همجنس‌گرا می‌شویم، چرا که نتیجه یکسان خواهد بود و در آن شرایط چیزی باقی نمی‌ماند

گرچه مادرم همیشه عقیده داشت: «کسی که دختر به دنیا می‌آید بدبخت است!»، اما من با عقیدهٔ او مخالفم.. او وقتی دچار افسردگی شدید می‌شود می‌گوید: «ای کاش مرد بودم.» هرچند خودم خوب می‌دانم که دنیای ما توسط مردان و برای آن‌ها ساخته شده و ظلم و زورگویی در ضمیرشان نهادینه است.

تقدیم به روح بلند پدرم که با هرنفس لحظه‌ای به او نزدیک‌تر می‌شوم

فکر می‌کنم خوشبین بودن از شجاعت می‌آید. من خوشبین نبودم، چون شهامتم را از دست داده بودم.

گرچه الان که در رحم من هستی، با وجود فضای تنگی که داری و تاریکی‌ای که پشت سر می‌گذاری، معنای آزادی را بیش‌تر از این دنیا درک می‌کنی؛ چون تنهایی، چون نیازی نیست دل کسی را به دست آوری یا از کسی عذرخواهی کنی... نه کسی تو را آزار می‌دهد و نه از تو انتظاری دارد، چون در تنهایی به سر می‌بری و از دنیای اسارت و محدودیت چیزی نمی‌دانی. در این دنیا با هزاران قانون «باید» و «نباید» مواجه می‌شوی. هزاران رییس خواهی داشت. اولین رییس تو من هستم، چرا که ناخواسته می‌خواهم قوانین این دنیا را به تو بیاموزم و انتظار دارم تو آن‌ها را رعایت کنی، حتی اگر به صلاحت نباشد