بریده‌هایی از کتاب برای من غمگین نشوید

مرگ می‌آید با پاهای ورم‌کرده و گل‌سرخی میان دندان‌هایش

و زمانی که تقلای مردن شروع شود آخرین چیزی که دلم می‌خواهد ببینم حلقه‌ای از صورت‌های انسانی‌ست که بالای سرم باشند ـ کاش فقط دوستان قدیمی‌ام باشند دیوارهای خودم کاش فقط آن‌ها بیایند.

زنگ‌ها برای چه کسی به صدا در می‌آید.

دردی عادی مثل موش در دل و روده‌ام به تله افتاده است چه شهامتی داریم که در این شعلهٔ وحشتناک راه می‌رویم و خورشید سراسیمه‌مان می‌کند و تاریکی ما را می‌بلعد و ما راه‌مان را ادامه می‌دهیم ـ بنزین می‌زنیم، سیفون را می‌کشیم، قبض‌ها را می‌پردازیم و در درد غرق می‌شویم

متولد شده‌ام که در خیابان‌های بی رفت و آمد گل سرخ بفروشم.

وقتی عشق خاکستر می‌شود، از اندوه خجالت نکش، همین‌طور از دیوانگی و کج‌خلقی.

ذهن نمی‌تواند به غریزه غلبه کند.

چند روز بیهودهٔ دیگر روزهای مجروح روزهای تبخیر شده. چند روز بر باد رفتهٔ دیگر روزهای عاطل و باطل روزهای کتک‌خورده پاره پاره. مسأله این‌جاست که روزها جمع می‌شوند و می‌شوند زندگی زندگی من! این‌جا نشسته‌ام هفتادوسه ساله‌ام می‌دانم کلاه ناجوری سرم گذاشته‌اند

وقتی مرگ با آخرین بوسهٔ سردش بیاید آماده هستم: یک هرزهٔ دیگر که می‌آید تیغم بزند.

وقتی عشق خاکستر می‌شود، از اندوه خجالت نکش، همین‌طور از دیوانگی و کج‌خلقی.