بریده‌هایی از کتاب برای من غمگین نشوید

متولد شده‌ام که در خیابان‌های بی رفت و آمد گل سرخ بفروشم.

به این‌جا پا گذاشته‌ایم به بیمارستان‌هایی چنان گران‌قیمت که مردن به‌صرفه‌تر است وکلایی با دستمزدهای سنگین که گناهکار از آب درآمدن به‌صرفه‌تر است به کشوری که زندان‌هایش پر و دیوانه‌خانه‌هایش تعطیل‌اند به جایی که تودهٔ مردم از احمق‌ها قهرمانان ثروتمند می‌سازند

جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود و ما در همان فضا انتظار می‌کشیم و انتظار می‌کشیم.

اولین و تنها زنم نقاشی می‌کرد و با من درباره‌اش حرف می‌زد: ــ دردناکه! هر حرکت خودش یه درده... یه اشتباه کل کار رو به‌گند می‌کشه... تو هیچ وقت درد و نمی‌فهمی...

جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود یک فضای خالی و حتی در بهترین لحظه‌ها و عالی‌ترین زمان‌ها می‌دانیم که هست بیشتر از همیشه می‌دانیم که هست جایی میان قلب هست که هرگز پر نمی‌شود

چند روز بیهودهٔ دیگر روزهای مجروح روزهای تبخیر شده. چند روز بر باد رفتهٔ دیگر روزهای عاطل و باطل روزهای کتک‌خورده پاره پاره. مسأله این‌جاست که روزها جمع می‌شوند و می‌شوند زندگی زندگی من!

چوبهٔ دار با صدای ترومپت‌ها برپا می‌شود و مردان کوچک دربارهٔ چیزهایی که از توان‌شان خارج است یاوه‌سرایی می‌کنند.

تنهای تنها در اتاقی کوچک زندگی می‌کنم و روزنامه می‌خوانم و به‌تنهایی در تاریکی می‌خوابم و خواب جمعیت می‌بینم.

درون خودم مقبره‌ای دارم که می‌گوید: ــ بذار دیگران این کار رو بکنن. بذار اونا برنده بشن! بگذارید بخوابم عقل در تاریکی است مثل جارو تاب می‌خورم و به تاریکی می‌روم جایی می‌روم که مگس‌های تابستان رفته‌اند اگر می‌توانید مرا بگیرید.

کتاب‌هایم نمی‌توانند به دادم برسند همین‌طور شعرها هیچ کمکی از کسی ساخته نیست. فقط خودم هستم، تنها و منتظر، نفس می‌کشم فکر می‌کنم چیزی نیست که به آدم شهامت بدهد. این‌جا اصلاً چیزی نیست.