بریده‌هایی از کتاب برای من غمگین نشوید

کتاب‌هایم نمی‌توانند به دادم برسند همین‌طور شعرها هیچ کمکی از کسی ساخته نیست. فقط خودم هستم، تنها و منتظر، نفس می‌کشم فکر می‌کنم

از اندوه خجالت نکش، همین‌طور از دیوانگی و کج‌خلقی

با هر جان‌کندنی شبِ پیشِ رو را دوام بیاورد.

ترس از ارتفاع اصطلاح پزشکی خاصی دارد. ترس از فضای بسته اصطلاح پزشکی خاصی دارد. هرکدام از ناخوشی‌ها اصطلاح پزشکی خاصی دارد. پس باید اصطلاح پزشکی خاصی هم برای «این همه آدم» وجود داشته باشد. همهٔ زندگی به این ناخوشی مبتلا بوده‌ام: همیشه «این همه آدم» در اطرافم بوده است.

نگران مردن نیستم نگران همسرم هستم که او می‌ماند و کلی هیچ. می‌خواهم بداند همهٔ شب‌هایی که کنارش می‌خوابیدم حتی جر و بحث‌های بی‌معنی هم حرف نداشت و کلمه‌های سختی را که همیشه می‌ترسیدم بگویم حالا می‌توانم بگویم: دوستت دارم.

ترسیده‌ایم. نظام آموزشی‌مان می‌گوید همهٔ ما می‌توانیم برنده باشیم. اما دربارهٔ فاضلاب‌ها و خودکشی‌ها چیزی نمی‌گوید. یا دربارهٔ وحشت آدمی که تنهاست و در گوشه‌ای از دنیا درد می‌کشد آدمی که بی آن که کسی لمسش کند یا با او حرفی بزند به گیاهی آب می‌دهد.

درون خودم مقبره‌ای دارم که می‌گوید: ــ بذار دیگران این کار رو بکنن. بذار اونا برنده بشن! بگذارید بخوابم عقل در تاریکی است

برای من غمگین نشوید

مرگ باید آسان بیاید مثل یک قطار باری که وقتی پشتت را برمی‌گردانی صدایش را نمی‌شنوی.

و زیر آب‌ها ماهیان گریه می‌کنند و آب اشک آن‌هاست