بریده‌هایی از کتاب خودتان را بهتر بشناسید

هرگز احساس نکنید، برای نه گفتن مجبورید به کسی توضیح دهید یا بهانه بیاورید. واژه «نه»؛ عبارتی کامل است و معمولا به توضیح دیگری نیاز ندارد.

تردیدی وجود ندارد که چیزی به‌عنوان از خودگذشتگی وجود دارد؛ اما وقتی نیازهایتان را به‌خاطر منافع دیگران نادیده می‌گیرید، بنابراین ممکن است مشکلی وجود داشته باشد.

تلمود می‌گوید: «اگر برای خودم نیستم، پس چه کسی برای من خواهد بود؟ اگر فقط برای خودم هستم، پس من چه کسی هستم؟»

این گذر زمان نیست که با شکل‌گیری یک عادت تداعی می‌شود، بلکه عدم آگاهی است. هرچه بیشتر درگیر یک رفتار شوید، از سطح آگاهی شما نسبت به ماهیت واقعی آن رفتار کاسته می‌شود. تنها تفاوت بین یک عادت و یک عمل، سطح آگاهی شما نسبت به یک رفتار است. عادت، فرایندی مرده است و به‌صورت خودکار ادامه می‌یابد. هنگامی‌که بر عادتی تمرکز کنید، عادت را زنده خواهید کرد، به‌طوری‌که از حالت طبیعی خارج می‌شود. در این حالت است که می‌توانید عادت را متوقف کنید.

یکی از مهم‌ترین اصول گفتگوی موثر این است که شنونده‌ی خوبی باشید.

مهم نیست رفتاری چقدر عمیق و ریشه‌دار باشد، توجه مدام به آن موجب ایجاد تغییر می‌شود

زمانی‌که خودتان را بازتابی از رفتارهایتان ببینید، می‌توانید حرکت ناخودآگاه (یا همان واکنش) خود را آرام کنید و زندگیتان را به سطح جدیدی از آگاهی ارتقا دهید.

پذیرش احساسات؛ به آن معنا است که تمام احساسات، خوب و بد را بپذیرید. هر وقت اتفاقی می‌افتد که موجب برانگیختن احساسی در شما می‌شود، آن‌را حس کنید.

تنها با پذیرش و رویارویی با هر احساسی که در وجودتان حس می‌کنید، بدون این‌که خودتان را محکوم کنید یا مورد قضاوت قرار دهید، می‌توانید خودواقعیتان را آزاد کنید و زمانی‌که دوباره توانایی احساس هیجانات خود را به‌دست می‌آورید، در آن هنگام دیگر نیاز ندارید، برای درک احساسات به آینه نگاه کنید.

بی‌حوصلگی و سردی جایگزین شور و هیجان شده است. آن‌ها از نظر روحی و جسمی، خسته و تحلیل رفته‌اند، این نوع زندگی شیوه شایسته‌ای نیست

کسی که شما را خشمگین می‌کند، بر شما غلبه می‌یابد.

دفعه‌ی بعد که با کاری جزیی روبه‌رو شدید که معمولا زمان زیادی برای آن صرف می‌کردید، برای تکمیل آن یک محدوده‌ی زمانی تعیین کرده و سعی کنید آن‌را در همین زمان تعیین شده، انجام دهید. به این طریق دیگر نمی‌توانید برای برعهده نگرفتن کارهای مهم‌تر و بزرگ‌تر بهانه بیاورید؛ زیرا تمام کارهای کوچکتان را انجام داده‌اید و هنوز هم زمان کافی در اختیار دارید و می‌توانید آن‌را به کارهای مهم‌تر اختصاص دهید، اگر هنوز در پذیرش کارهای بزرگ‌تر تردید دارید، پس صادقانه با ترس‌هایتان روبه‌رو شوید! از تمرین‌های مواجهه با ترس مطرح شده در این کتاب یا دیگر منابع استفاده کنید؛ اما حتما کمک بگیرید و سعی نکنید کارهای ساده را پیچیده و دشوار کنید.

«تمام کاری که باید انجام بدهم، این است که تمبر را روی پاکت نامه بچسبانم و نامه را پست کنم. جعبه‌ای که دو ماه سر راهم است از سر راه بردارم، پیام‌های صوتی‌ام را بررسی کنم، یادداشت تشکر بفرستم که باید یک ماه قبل فرستاده می‌شد؛ اما هیچ یک از آن‌ها را انجام نمی‌دهم. همیشه انجام این کارهای ساده را به تعویق می‌اندازم.» علت‌های بسیاری وجود دارند که موجب می‌شوند انجام کارهای بزرگ‌تر را به تعویق بیندازید، ریشه‌ی بیشتر آن‌ها ترس است؛ اما اگر کارهای ساده‌ای که انجام آن‌ها وقت‌گیر نیست را به تعویق می‌اندازید، انگیزه‌ای کاملا متفاوت وجود دارد، نام این انگیزه «توجه» است. بی‌توجهی نسبت به کارهای کوچک، تمرکز شما را از کارهایی که نمی‌خواهید انجام دهید؛ اما مجبورید، منحرف می‌کند. شما کارهای جزیی یا بی‌اهمیت را انجام نمی‌دهید یا رسیدگی نمی‌کنید. در این صورت فکر و ذهنتان تا حدی درگیر می‌شود که نمی‌توانید درباره‌ی کارهایی که جذابیتی برای شما ندارند؛ ولی حتما باید به آن‌ها رسیدگی و حتی فکر کنید. در چنین شرایطی احساس می‌کنید از کنترل بیشتری برخوردار هستید؛ زیرا تمام توجه شما معطوف کارهایی ساده و جزیی می‌شود، کارهایی که می‌توانید آن‌ها را با کمترین تلاش انجام دهید.

مردی بود که به بیماری غیرقابل درمانی مبتلا بود و تنها شش ماه دیگر زنده بود. در چند روز آخر زندگی‌اش مصاحبه‌ای با او انجام شد و او گفت که در همین چندماه کارهایی انجام داده است که از تمام کارهایی که در طول ۵۶ سال انجام داده، مفیدتر بوده است. ما باید به خودمان یادآوری کنیم که زندگی در این دنیا ابدی نیست، یک روز به پایان می‌رسد و ما نمی‌دانیم که تا چه مدت زنده هستیم. پس بیایید زندگی کنیم! در این‌جا می‌خواهیم محاسبه‌هایی انجام دهیم تا ببینیم چه مدت دیگر زندگی خواهیم کرد. اگر مرد هستید با شماره‌ی ۷۱ و اگر زن هستید با شماره‌ی ۷۶ شروع کنید (اعداد ۷۱ و ۷۶ آمار امید به زندگی در سطح جهان است) سپس سن کنونی خود را از بین این اعداد کم کنید و عدد به‌دست آمده را در ۳۶۵ ضرب کنید. عدد به‌دست آمده تعداد روزهایی است که برای زندگی کردن، فرصت دارید. این عدد را در جایی یادداشت کنید و هر روز صبح یک عدد از آن کم کنید و شماره‌ی جدید را یادداشت کنید، شماره‌ای که نشان می‌دهد یک فرصت دیگر از زندگی کردن کم شده است. یادآوری دایمی این عدد ابزاری قدرتمند است که به شما برای زندگی کردن، انگیزه می‌دهد. شما هر روز زندگی را با کارهایی که در آن روز انجام می‌دهید، معامله می‌کنید. سعی کنید معامله‌ی خوبی انجام دهید.

تصمیم‌های اشتباه را به‌عنوان تجربه در نظر بگیرید؛ زمان‌بندی بسیار مهم است، اما اگر منتظر بمانید تا زمان مناسب فرا برسد، به هیچ دستاوردی نمی‌رسید. مسئله‌ای به‌نام زمان کامل و بی‌عیب و نقص وجود ندارد. هیچ نیروی جادویی یا اسرارآمیزی وجود ندارد که به شما بگوید؛ چه زمانی دست به اقدام بزنید. یک تصمیم اشتباه اغلب از تصمیم نگرفتن بهتر است. حداقل می‌دانید چه اقدامی باید انجام دهید. توماس ادیسون برای اختراع برق بیش از ده هزار روش را امتحان کرد. هر بار که او با شکست مواجه می‌شد، به خود می‌گفت؛ اکنون می‌داند این روش منجر به اختراع برق نمی‌شود. فردی باشید که عمل‌کننده است و با تغییر شرایط و با بروز حوادث متغییر و سازگار است. از قبل به خود یادآوری کنید که اگر تصمیم شما منجر به آنچه می‌خواهید نشد، باز هم ارزشمند است و به شما کمک می‌کند در آینده تصمیم‌های بهتری بگیرید، با این روش می‌توانید از شدت ترس و اضطرابتان بکاهید. مسامحه‌کاری هیچ کمکی به شما نمی‌کند، جز این‌که یک روز، هفته، ماه یا سال دیگری را بدون این‌که دست به عملی بزنید، بیهوده سپری می‌کنید.

از روی عمد تصمیم‌های «اشتباه» بگیرید، سپس یا با پیامدهای آن زندگی کنید و یا تصمیم خود را عوض کنید؛ اگر تصمیمی اشتباه بگیرید که به هیچ وجه به نفعتان نباشد، بدترین اتفاقی که می‌افتد چیست؟ ما گرایش داریم برای پیامدهای تصمیم‌هایمان اهمیت زیادی قایل شویم؛ به‌صورتی‌که تا ابد با ما خواهند بود. حقیقت این است که اغلب تصمیم‌های اشتباه قابل تعدیل یا حتی اصلاح هستند. فرایند زندگی همانند نژاد انسانی ایستا و بدون تغییر نیست؛ تغییر و تحول در نهاد ما انسان‌ها قرار دارد. زندگی شامل یک تصمیم ساده نیست، بلکه متشکل از تصمیم‌های متعدد است که بر مبنای پایه‌ای در حال حرکت رخ می‌دهد، خواه آن‌را تشخیص بدهیم یا تشخیص ندهیم. این بینش را در شرایط مختلف زندگی به‌کار ببرید. بعد از این‌که به‌طور عمدی تصمیم «اشتباه» گرفتید، ببینید آیا می‌توانید با پیامدهای آن کنار بیایید یا احساس می‌کنید، بهتر است طرز تفکر یا تصمیم‌های خود را تغییر دهید. اگر آن‌ها را انتخاب کرده‌اید، بنابراین هر آنچه نیاز است انجام دهید تا شرایط مطابق میلتان شود. اگر نیاز است غرورتان را کنار بگذارید و این حقیقت را بپذیرید که تغییر تصمیم یا فکرتان بدتر از مرگ نیست.

برای تصمیم‌گیری‌های جزیی از سکه، روش شیر یا خط استفاده کنید؛ اگر برای تصمیم‌های مهمی مانند خرید ماشین فقط پنج دقیقه وقت می‌گذارید؛ اما برای تصمیم‌های کوچک‌تر مثل رنگ آن دو هفته وقت صرف می‌کنید، بنابراین معلوم است که اولویت‌های شما در جای اصلی خود قرار ندارد؛ زیرا شما احساس ناتوانی یا ناکارامدی می‌کنید. تمام تمرکز و انرژیتان را بر مسائل جزیی می‌گذارید و هنگامی‌که با تصمیم‌های بزرگ و مهم روبه‌رو می‌شوید، آن‌قدر احساس درماندگی می‌کنید که در نهایت تصمیم ناگهانی می‌گیرید. خود را متعهد کنید که تصمیم‌های مهم زندگیتان را هر زمان نیاز بود، بگیرید. برای ماه بعد، تمام تصمیم‌های جزیی زندگی را با کمک سکه، به روش شیر یا خط بگیرید و آن‌چنان به این روش بچسبید که حتی درباره‌ی آن فکر هم نکنید، فقط انجامش دهید. روش تشخیص یک تصمیم کوچک چیست؟ من پیشنهاد می‌کنم؛ هر چیزی که ارزش پولی آن زیاد نباشد یا تلاش زیادی برای آن صرف نشده باشد، می‌تواند ملاک مناسبی باشد. وقتی سی روز به‌همین روش عمل کردید، مشتاق تصمیم‌گیری‌های بیشتری خواهید بود و تصمیم‌های شما فقط محدود به انتخاب فیلم برای شما نخواهد بود، بلکه قدرت قضاوت منطقی شما به‌طور ناخودآگاه به‌سوی انتخاب‌های ارزشمندتری سوق می‌یابد.

اغلب دانش و آگاهی ما از تجربه به‌دست می‌آیند و بیشتر تجربه‌های ما از اشتباه کردن حاصل می‌شود

هر ضعفی در دیگران شما را به یاد ضعف‌های خودتان می‌اندازد. درواقع ممکن است از کسی متنفر باشید؛ زیرا نمی‌توانید جنبه‌هایی از خود را بپذیرید. شما نمی‌توانید با بی‌کفایتی خود کنار بیایید، بنابراین از هر ضعفی در دیگران ابزار انزجار می‌کنید. در برخی موارد خصوصیتی که در دیگران آزاردهنده می‌بینید، ممکن است خصوصیت آن‌ها نباشد. درواقع شما خودتان چنین خصوصیتی را به آن‌ها نسبت می‌دهید. شما مایل نیستید یا قدرت آن‌را ندارید ویژگی خاصی را در خود مورد ارزیابی قرار دهید، بنابراین فرافکنی می‌کنید و آن تصویری که از خود دارید، به دیگران نسبت می‌دهید تا خود را از تحلیل و بررسی شخصیتی رها کنید؛ همچنین ممکن است علت رفتارهای آزاردهنده‌ی دیگران ریشه در گذشته شما داشته باشد. هر کس که رفتارها و خصوصیات آزاردهنده داشته باشد، احتمال دارد به‌طور ناخودآگاه شما را به یاد کسی از در گذشته بیندازد و شما از او متنفر می‌شوید؛ زیرا همان خصوصیات و عادات آزاردهنده را برای شما تداعی می‌کند.

اگر پیوسته درگیر داشتن قدرت‌های فراانسانی هستید، به احتمال زیاد موضوع دیگری وجود دارد، به توضیحات زیر توجه کنید: شما احساس می‌کنید توان رقابت با دیگران را ندارید. تصور داشتن توانمندی‌های خاص به شما حس قدرت و برتری می‌دهد. چنین واکنش‌هایی از احساس بی‌کفایتی و ناکارامدی ریشه می‌گیرند. شما آرزو می‌کنید قدرت‌های خاصی داشتید تا بی‌کفایتی و ناکارامدی واقعی یا خیالی‌تان را جبران کنید و کنترل بیشتری بر زندگیتان داشته باشید. ممکن است در زندگی روزمره خود احساس ناتوانی کنید، بنابراین با خیال‌پردازی درباره‌ی احترام و توجهی که از دیگران به‌دست می‌آورید، لذت می‌برید.