بریده‌هایی از کتاب آنک نام گل

دنیایی معکوس و مخالف آنچه خدا بنیاد نهاده، به بهانۀ تعلیم آموزه‌های الهی! »

«فی‌المثل بگوییم آنها می‌ترسند، می‌دانید... گاه باید دستورهایی را که به آدم‌های ساده‌لوح می‌دهی با تهدید تحکیم کنی، این‌که در سر آنها فرو کنی اتفاق وحشتناکی برای متمرد می‌افتد، بالاجبار اتفاقی ماوراءطبیعی. اما راهبان برعکس... »

هیچ‌چیز ناپایدارتر از صورت ظاهر نیست که همچون گل‌های صحرایی با آمدن پاییز پژمرده و دگرگون می‌شود؛

«من آرامش خیال را در همه چیز جسته‌ام، اما آن را در هیچ کجا نیافته‌ام مگر در گوشه‌ای با کتابی. »

این داستان، داستانِ کتاب است، نه دغدغه‌های روزمره، و خواندنش ما را به آنجا می‌رساند که با توماس اکمپیس، آن تقلیدگر بزرگ هم‌نوا شویم: «من آرامش خیال را در همه چیز جسته‌ام، اما آن را در هیچ کجا نیافته‌ام مگر در گوشه‌ای با کتابی. »

شنیده‌ام که فرزانه‌ای در ختا گَردی ساخته است که در تماس با آتش غریوی کرکننده و انفجاری بزرگ پدید می‌آورد و هرچه را که به فاصلۀ چندین قدم در اطراف است نابود می‌کند. وسیله‌ای بی‌بدیل اگر برای تغییر بستر رودخانه‌ یا خرد کردن صخره‌ و آماده‌کردن زمین برای کشاورزی به کار گرفته شود. اما اگر کسی این گرد را برای آسیب زدن به دشمنان شخصی‌اش به کار گیرد چه؟ » نیکولاس پرهیزگارانه گفت: «شاید اگر این دشمنان، دشمنان مردمان خدا باشند بد نشود. »

دیر بی‌کتاب... همچون شهر بی‌گنجینه است، مثل دژ بی‌دفاع، آشپزخانۀ بی‌ظرف، سفرۀ عاری از خوراک، باغ بی‌درخت، مرغزار بی‌گل، درخت بی‌برگ...

چنان‌که بوئتیوس می‌گوید هیچ‌چیز ناپایدارتر از صورت ظاهر نیست که همچون گل‌های صحرایی با آمدن پاییز پژمرده و دگرگون می‌شود

مثل بسیاری از دانش‌پژوهان او شهوت دانش دارد. دانش به منظور خود دانش. او که بخشی از این دانش برایش ممنوع بود، می‌خواست آن را تصرف کند. حالا آن را دارد.

مثل بسیاری از دانش‌پژوهان او شهوت دانش دارد. دانش به منظور خود دانش. او که بخشی از این دانش برایش ممنوع بود، می‌خواست آن را تصرف کند. حالا آن را دارد.