بریده‌هایی از کتاب آنک نام گل

«کتاب موجودی شکننده است، با گذشت زمان دچار فرسودگی می‌شود، از جوندگان و گرد و خاک و دست‌های بی‌ظرافت می‌هراسد. اگر صد سال و دویست سال هرکسی اجازه داشت آزادانه نسخه‌های خطی ما را ورق بزند، اکثر آنها حالا دیگر وجود نداشت. بنابراین کتابدار، این کتاب‌ها را نه‌تنها از آسیب انسان بلکه همچنین از آسیب طبیعت محفوظ نگه می‌دارد و زندگیش را وقف جنگ با نیروهای فراموشی، دشمن حقیقت می‌کند. »

در باب این عجایب‌ خاموش باش، زمینی را که بر فراز آسمان برافراشته است از عجایب بپندار

هیچ‌چیز ناپایدارتر از صورت ظاهر نیست که همچون گل‌های صحرایی با آمدن پاییز پژمرده و دگرگون می‌شود

«من آرامش خیال را در همه چیز جسته‌ام، اما آن را در هیچ کجا نیافته‌ام مگر در گوشه‌ای با کتابی. »

«من آرامش خیال را در همه چیز جسته‌ام، اما آن را در هیچ کجا نیافته‌ام مگر در گوشه‌ای با کتابی. »

مردم به خردمندی من ایمان آوردند، چون برنده بودم، ولی نمی‌دانستند در چندین و چند مورد دیگر به‌خاطر بازنده بودنم احمق جلوه کرده‌ام، و نمی‌دانستند که چند ثانیه قبل از برنده شدن اطمینان نداشتم که بازنده نخواهم بود.

چقدر منظرۀ طبیعت زیباست، آنگاه که حکمتِ نابخردانۀ بشر هنوز در آن دست نبرده است!

پرسیدند با اهالی شهرِ بزیه چه کنیم، گفت: همه را بکشید، خدا خودش اهل بهشت را می‌شناسد. »

هیچ‌گاه نفهمیدم که آیا آنها از روحانیگران برای مقاصد سیاسی خود بهره می‌بردند یا به‌نحوی زندگی هرزۀ خود را با حمایت از گرایش روحانیگری توجیه می‌کردند.

من آرامش خیال را در همه چیز جسته‌ام، اما آن را در هیچ کجا نیافته‌ام مگر در گوشه‌ای با کتابی.