بریده‌هایی از کتاب انسان، عشق، عدالت

مستبد کسی است که مردم سرزمینش را قربانی عقیده و جاه‌طلبی‌هایش می‌کند

برای انسان شیفتهٔ قدرت رقابت با خدایان آزاردهنده است.

فقط نفرت قادر است هوش‌وذکاوت را در انسان‌ها بیدار کند.

برای ساختن یک سناتور یک روز کافی است، ولی برای ساختن یک کارگر ده سال زمان لازم است.

پایین آمدن از نردبان سلسله‌مراتب اجتماعی آسان‌تر از بالا رفتن از آن است.

تنها راه شکست دادن شرارتِ عاری از طمع توسل به حیله‌گری است

این جهان بی‌ارزش است و هر که این حقیقت را بشناسد آزادی‌اش را به دست خواهد آورد.

اگر ادیبان به سخنان خود گوش می‌دادند، می‌فهمیدند که هیچ‌اند و آن وقت دیگر نمی‌توانستند سخنوری کنند.

ادیبان را دوست ندارم و نمی‌توانم دروغ‌های‌شان را تحمل کنم. آن‌ها فقط حرف می‌زنند تا صدای خود را نشنوند.

قدرت به امری محال مجال ممکن شدن می‌دهد.

ادارهٔ یک سرزمین یعنی چپاول.

توجه داشته باشید که دزدیِ مستقیم از جیب شهروندان و چپاندن غیرمستقیم مالیات در قیمت کالاهایی که جزو مایحتاج ضروری مردم است هر دو به یک اندازه زشت و غیرانسانی است.

تنها چیزی که موجب گمراهی ماست رنجاندن دیگران است.

تحمل این جهان، این‌گونه که آفریده شده، ناممکن است. ب

در نظر داشته باشید که فلاکت مانند ازدواج است. گمان می‌کنید که انتخاب می‌کنید اما در نهایت این شمایید که انتخاب شده‌اید. همین است که هست و هیچ کاری هم از کسی برنمی‌آید.

عشق از آن مرض‌هایی است که نه انسان باهوش از آن در امان می‌ماند نه احمق.