بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف بیخیالی

((وقتی روی مسئله‌ای به مشکل خوردید به جای آنکه فقط بنشینید و به آن فکر کنید روی آن کار کنید. حتی اگر نمی‌دانید که چه کار کنید تنها روی آن کار کنید و مطمئن باشید که ایده‌ها و راهکارها به سراغتان می‌آیند.))

فرار از رنج نوعی رنج است.

مشکلات نه تنها خالق شادی‌های ما هستند، بلکه مشکلاتی سطح بالاتر را برایمان به ارمغان می‌آورند. همان‌گونه که می‌بینید این یک مارپیچ صعودی بی‌انتهاست و اگر فکر می‌کنید هر جایی که دلتان خواست می‌توانید توقف کنید و بیخیال صعود شوید، آن‌وقت فکر می‌کنم یک نکته مهم را نفهمیده‌اید چون لذت کل داستان در خود صعود است

هرچه بیشتر سعی کنید درمورد چیزی مطمئن باشید بیشتر احساس ناامنی می‌کنید. ولی وارون این قانون هم درست است: هرچه بیشتر نامطمئن باشید، از دانستن چیزهایی حتی کوچک حس بهتری به شما دست می‌دهد.

درد و رنج گریزناپذیر هستند و ما باید از مقاومت در برابرشان دست‌برداریم.

کلید یک زندگی خوشبخت این نیست که بیشتر تلاش کنید، بلکه این است که کمتر تلاش کنید، اما در عوض، تلاشتان در جهت به دست آوردن خواسته‌های درونی و مهمتان باشد

اطمینان، دشمن رشد است و هیچ چیز قطعی وجود ندارد؛ بنابراین به‌جای تلاش برای پیدا کردن قطعیت همواره باید در جستجوی شک باشیم

جمله شماره سه: چه آگاه باشید چه نباشید همواره در حال انتخاب کردن هستید.

تنها راه غلبه بر درد این است که اول یاد بگیرید چگونه آن را تحمل‌کنید.

ممکن است بعضی از دردناک‌ترین لحظات زندگی‌مان را سازنده‌ترین لحظات بدانیم یا بعضی از بهترین تجربیات زندگی‌مان، مخرب‌ترین تجربیات ما باشند.

همهٔ انسان‌ها دوست دارند که مسئولیت موفقیت‌ها و پیروزی‌هایشان را بر عهده بگیرند اما آن چه مهم است پذیرش مشکلاتمان است.

از طرفی درد روانی هم مثل درد جسمانی لزوماً بد یا ناخوش آیند نیست. این دردهای عاطفی به ما نشان می‌دهند که چطور در آینده آن اشتباهات را تکرار نکنیم.

تنها راه غلبه بر درد این است که اول یاد بگیرید چگونه آن را تحمل‌کنید.

فقط نکته‌ای که وجود دارد این است که نباید از این رنج‌ها فرار کنید، بلکه باید این رنج‌ها را در مسیرهایی که موردعلاقه‌تان است تحمل‌کنید.

او به این بصیرت رسید که زندگی به‌خودی‌خود نوعی رنج کشیدن است. ثروتمند به خاطر ثروتش، فقیر به خاطر فقرش، آدم بی خانواده برای نداشتن خانواده، آدم خانواده‌دار برای خانواده‌اش رنج می‌کشد. پس از سال‌ها شاهزاده فلسفهٔ خودش را ساخت و به مردم انتقال داد. آن هم این بود که: درد و رنج گریزناپذیر هستند و ما باید از مقاومت در برابرشان دست‌برداریم. بعدها شاهزاده به ((بودا)) معروف شد

رنج و غم جزوی از طبیعت انسان و راهی برای ایجاد شادکامی پایدار هستند.

خیلی از ما این تفکر را داریم که اگر با فلان آدم دوست شویم، فلان ماشین را بخریم و یا فلان شغل را داشته باشیم خوشبختیم؛ اما مشکل اینجاست که خوشبختی یک معادلهٔ قابل حل نیست. رنج و غم جزوی از طبیعت انسان و راهی برای ایجاد شادکامی پایدار هستند.

سؤال این است که رنجی که می‌کشیم برای چه هدفی است؟

زندگی یک سریال بی‌پایان از مشکلات است.

بنابراین تنها راه رسیدن به معنا و حس اهمیت در زندگی، رد کردن گزینه‌ها، محدود کردن آزادی و انتخاب تعهد به یک مکان، باور و یک شخص است.