بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف بیخیالی

کلید یک زندگی خوشبخت این نیست که بیشتر تلاش کنید، بلکه این است که کمتر تلاش کنید، اما در عوض، تلاشتان در جهت به دست آوردن خواسته‌های درونی و مهمتان باشد.

ناگهان به این نگرش رسیدم که اگر دلیلی وجود ندارد که کاری را انجام دهم پس هیچ دلیلی هم وجود ندارد که من کاری انجام ندهم و در مواجهه با اتفاق غیرقابل‌کنترلی مثل مرگ دلیلی وجود ندارد که تسلیم وحشت، خجالت و سرافکندگی شوم.

اکثر باورهایمان غلط است و یا اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم همهٔ ما باورهایمان غلط است و تنها بعضی از آن‌ها کمی کمتر غلط هستند

من پاداش را می‌خواستم نه تلاش را. نتیجه را می‌خواستم نه مسیر را؛ اما زندگی اصلاً این‌گونه نیست و چیزهایی که برای آن تلاش می‌کنید شما را تعریف می‌کنند. پیکارهای ما تعیین‌کنندهٔ موفقیت‌های ما هستند. مشکلات نه تنها خالق شادی‌های ما هستند، بلکه مشکلاتی سطح بالاتر را برایمان به ارمغان می‌آورند.

زندگی به‌خودی‌خود نوعی رنج کشیدن است. ثروتمند به خاطر ثروتش، فقیر به خاطر فقرش، آدم بی خانواده برای نداشتن خانواده، آدم خانواده‌دار برای خانواده‌اش رنج می‌کشد. پس از سال‌ها شاهزاده فلسفهٔ خودش را ساخت و به مردم انتقال داد. آن هم این بود که: درد و رنج گریزناپذیر هستند و ما باید از مقاومت در برابرشان دست‌برداریم. بعدها شاهزاده به ((بودا)) معروف شد خیلی از ما این تفکر را داریم که اگر با فلان آدم دوست شویم، فلان ماشین را بخریم و یا فلان شغل را داشته باشیم خوشبختیم؛ اما مشکل اینجاست که خوشبختی یک معادلهٔ قابل حل نیست. رنج و غم جزوی از طبیعت انسان و راهی برای ایجاد شادکامی پایدار هستند

درک و پذیرفتن زندگی معمولی شما حس رهایی و آزادی را به شما می‌دهد و باعث می‌شود شما به چیزی که واقعاً آرزویش را دارید برسید. بدون اینکه خود را قضاوت کنید و از خود انتظارات زیادی داشته باشید.

سؤالاتی در ذهنم نقش‌بست. مرگ تو چه تأثیری بر این دنیا دارد؟ از خودت چه اسمی به‌جا می‌گذاری؟ چه تأثیری بر این جهان خواهی داشت؟ این‌ها سؤالات مهم زندگی ما هستند ولی با این حال از فکر کردن به آن‌ها فراری هستیم. چرا؟

هرچه بیشتر سعی کنید درمورد چیزی مطمئن باشید بیشتر احساس ناامنی می‌کنید. ولی وارون این قانون هم درست است: هرچه بیشتر نامطمئن باشید، از دانستن چیزهایی حتی کوچک حس بهتری به شما دست می‌دهد. راه درست عدم اطمینان است.

خودشناسی همانند یک پیاز است، لایه‌های زیادی دارد و هرچه به لایه‌های بیشتری نفوذ کنید احتمال اینکه با ادراکات دردناک‌تری مواجه شوید بیشتر است.

مشکلات را حل کن و شادباش. بعضی از آدم‌ها به جای این کار مشکلاتشان را انکار می‌کنند و یا سعی می‌کنند که دیگران و یا جامعه را مسبب مشکلاتشان بدانند و خود را قربانی مشکلات قلمداد می‌کنند. این تفکر در مورد مشکلات مسیر ما را به سمت سرخوشی‌های دم‌دستی می‌اندازد. این سرخوشی‌ها نوعی راه فرار کوتاه‌مدت از مشکلات حال حاضر ما هستند.