بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف بیخیالی

نباید از این رنج‌ها فرار کنید، بلکه باید این رنج‌ها را در مسیرهایی که موردعلاقه‌تان است تحمل‌کنید.

بی‌خیالی به‌هیچ‌وجه به معنای بی‌تفاوتی نیست؛ بلکه به این معناست که شما با متفاوت بودنتان راحت هستید.

تلاش معکوس می‌گوید. مثلاً هرچه بیشتر به پولدار شدن ولع داشته باشید، احساس فقر و کم‌ارزشی بیشتری می‌کنید، هرچه بیشتر خواستار زیبایی و اندام خوب باشید، بیشتر خودتان را زشت می‌بینید. هیچ‌وقت خوشبخت نمی‌شوید اگر مدام به دنبال مؤلفه‌های خوشبختی باشید، هیچ وقت زندگی نمی‌کنید اگر به دنبال معنای زندگی باشید.

((این که همواره تجربه‌های مثبت بیشتری بخواهید، به‌نوبهٔ خود یک تجربه منفی است و پذیرش تجربه منفی به‌نوبهٔ خود یک تجربه مثبت است.))

این تمرکز روی مثبت‌گرایی تنها خدمتی که به ما می‌کند این است که به ما می‌گوید، چه چیزی نداریم، چه چیزی باید می‌بودیم ولی نتوانستیم باشیم.

هیچ‌وقت به یک زندگی بدون مشکلات امیدوار نباشید، در عوض به یک زندگی پر از مشکلات خوب فکر کنید

در این کتاب یاد خواهید گرفت که همیشه مقداری رنج و درد هست و این قضیه اجتناب‌ناپذیر است و هر کاری که بکنید بازهم زندگی‌تان دچار شکست، از دست دادن، حسرت و حتی مرگ خواهد شد. وقتی‌که شما این موارد را بپذیرید به طرز معجزه‌آسایی شکست‌ناپذیر می‌شوید.

هر تلاشی برای فرار کردن از تجربه‌های منفی یا طفره رفتن از آن یا سرکوب آن، باعث مشکلات بزرگ‌تری در آینده می‌شود. یادتان باشد فرار از رنج نوعی رنج است. درد جزئی از زندگی است و اگر سعی کنید آن را از زندگی‌تان حذف کنید یعنی اینکه برای درد بیشتری خودتان را آماده کرده‌اید؛ ا

هر چیز باارزشی در زندگی زمانی به دست می‌آید که تجربهٔ منفی مربوط به آن را پشت سر بگذارید.

بنابراین وقتی‌که می‌گویم من آدم بی‌خیالی هستم منظورم این نیست که هیچ‌چیزی برایم مهم نیست. برعکس منظورم این است که در مواجهه با اهدافم به سختی‌های مسیرم اهمیت نمی‌دهم یا اینکه وقتی احساس می‌کنم چیزی خیلی عالی و جالب است به سختی‌های مسیر اهمیت نمی‌دهم. سختی‌ها همیشه و همواره وجود دارند و هیچ زندگی‌ای بی مشقت نیست. فقط نکته‌ای که وجود دارد این است که نباید از این رنج‌ها فرار کنید، بلکه باید این رنج‌ها را در مسیرهایی که موردعلاقه‌تان است تحمل‌کنید.

مشکلات یار همیشگی زندگی هستند. به طور مثال وقتی شما مشکل سلامتی‌تان را می‌خواهید با عضویت در باشگاه ورزشی حل کنید مشکلات جدیدی به صورت خودکار سراغ شما می‌آیند. مثلاً هرروز مجبورید زود از خواب بیدار شوید و به باشگاه بروید و در آنجا مثل یک معتاد عرق بریزید و بعد دوش بگیرید و لباس عوض کنید تا در سرکارتان بوی بد ندهید؛ بنابراین مشکلات هیچ‌گاه تمامی ندارند و تنها با هم جا به جا می‌شوند یا ارتقا پیدا می‌کنند. شادی از حل مشکلات سرچشمه می‌گیرد. آنچه که در اینجا مهم است حل کردن است. اگر از مشکلاتتان طفره بروید یا با خود این توهم را حل کنید که مشکلی ندارید، تنها خودتان را بدبخت می‌کنید. از طرفی اگر فکر کنید مشکلاتی دارید که نمی‌توانید حلش کنید، باز هم خودتان را بدبخت می‌کنید. رمز حل کردن مشکلات، قبول کردن داشتن مشکل است.

برای اینکه نسبت به‌سختی ها بی‌خیال باشید، اول باید به چیزی مهم‌تر از سختی‌ها اهمیت دهید.

بنابراین وقتی‌که می‌گویم من آدم بی‌خیالی هستم منظورم این نیست که هیچ‌چیزی برایم مهم نیست. برعکس منظورم این است که در مواجهه با اهدافم به سختی‌های مسیرم اهمیت نمی‌دهم یا اینکه وقتی احساس می‌کنم چیزی خیلی عالی و جالب است به سختی‌های مسیر اهمیت نمی‌دهم. سختی‌ها همیشه و همواره وجود دارند و هیچ زندگی‌ای بی مشقت نیست. فقط نکته‌ای که وجود دارد این است که نباید از این رنج‌ها فرار کنید، بلکه باید این رنج‌ها را در مسیرهایی که موردعلاقه‌تان است تحمل‌کنید.

بی‌خیالی به‌هیچ‌وجه به معنای بی‌تفاوتی نیست؛ بلکه به این معناست که شما با متفاوت بودنتان راحت هستید. بی‌تفاوتی اصلاً چیزی نیست که بخواهد فردی به آن مغرور شود. آدم‌های بی‌تفاوت، تنبل، بزدل و سربار جامعه هستند. این افراد خودشان را یک تافتهٔ جدا بافته و منحصربه‌فرد تصور می‌کنند که مشکلات زیادی دارند و کسی آن‌ها را درک نمی‌کند. این‌ها از دنیای پیرامون و خطرات و رنج‌هایی که در آن وجود دارد می‌ترسند. آن‌ها در سیاه‌چالهٔ تاریکی که برای خودشان درست کرده‌اند مخفی می‌شوند و با خودخواهی و حق‌به‌جانبی شروع به جمع‌کردن دلسوزی برای خودشان می‌کنند. در اینجا لازم است به شما این حقیقت را بگویم که چیزی به نام بی‌خیالی وجود ندارد. بلکه شما باید به یک سری از چیزها اهمیت بدهی و به یک سری از چیزها هم اهمیت ندهی. وقتی‌که از مادرم سرقت شد خود من به‌عنوان یک فرد بی‌خیال سریع شروع به جست‌وجو و شکایت کردم و به‌سرعت آن دزد را پیدا کردم؛

امروزه آن‌قدر فرصت و امکانات در اطراف ماست که نمی‌توانیم از همهٔ آن‌ها استفاده کنیم. وقتی که نتوانیم از همهٔ فرصت‌ها استفاده کنیم این حس به ما القا می‌شود که به اندازه کافی خوب نیستیم و اینجاست که از درون فرو می‌ریزیم. می‌دانید مشکل این همه مزخرفات در یوتیوب و اینستاگرام راجع به شاد زندگی کردن چیست: ((این که همواره تجربه‌های مثبت بیشتری بخواهید، به‌نوبهٔ خود یک تجربه منفی است و پذیرش تجربه منفی به‌نوبهٔ خود یک تجربه مثبت است.)) چندین بار به این جمله فکر کنید. فیلسوف بزرگ معاصر، آلن واتس، به این، قانون تلاش معکوس می‌گوید. مثلاً هرچه بیشتر به پولدار شدن ولع داشته باشید، احساس فقر و کم‌ارزشی بیشتری می‌کنید، هرچه بیشتر خواستار زیبایی و اندام خوب باشید، بیشتر خودتان را زشت می‌بینید. هیچ‌وقت خوشبخت نمی‌شوید اگر مدام به دنبال مؤلفه‌های خوشبختی باشید، هیچ وقت زندگی نمی‌کنید اگر به دنبال معنای زندگی باشید.

کلید یک زندگی خوشبخت این نیست که بیشتر تلاش کنید، بلکه این است که کمتر تلاش کنید، اما در عوض، تلاشتان در جهت به دست آوردن خواسته‌های درونی و مهمتان باشد.

امروزه به ما این‌طور القا می‌کنند که رشد شخصیتی و موفقیت با هم اتفاق می‌افتند. درحالی‌که لزوماً این‌طور نیست و داستان بوکفسکی گویای همین موضوع است. جامعهٔ امروز به ما می‌گوید باید خوشحال‌تر، سالم‌تر، باهوش‌تر، پولدارتر، محبوب‌تر و هر روز صبح آماده سفر و سلفی گرفتن باشی و هر دو بچه‌ات را ببوسی و با مازراتی جدیدت به سرکار باکلاست بروی؛ اما اگر لحظه‌ای تفکر کنید متوجه می‌شوید که این‌ها تماماً در داخل کتاب‌های خودیاری و شبکه‌های اجتماعی هستند. همه روی چیزی که ندارند بزرگ‌نمایی می‌کنند این تمرکز روی مثبت‌گرایی تنها خدمتی که به ما می‌کند این است که به ما می‌گوید، چه چیزی نداریم، چه چیزی باید می‌بودیم ولی نتوانستیم باشیم. تمام رسانه‌ها، آدم‌های اطراف، شبکه‌های اجتماعی در تلاش هستند تا به ما بگویند که کلید داشتن یک زندگی شاد این است که شغل بهتر، ماشین گران‌تر، همسری زیباتر و غیره داشته باشیم. این القائات باعث می‌شود ما زندگی‌مان را وقف دویدن به سمت سراب‌هایی از خوشبختی و رضایت کنیم.

درست است که رنج کشیدن در زندگی انسان اجتناب‌ناپذیر است، اما سؤال این است که رنجی که می‌کشیم برای چه هدفی است؟

این طرز فکر که مشکلات حل نشدنی دارید به همان اندازه انرژی و توهم خود مهم پنداری می‌طلبد که معتقد باشید که در زندگی و رفتارت هیچ مشکلی نداری. واقعیت این است که هیچ چیزی به نام مشکل شخصی وجود ندارد.

یادتان باشد فرار از رنج نوعی رنج است. درد جزئی از زندگی است و اگر سعی کنید آن را از زندگی‌تان حذف کنید یعنی اینکه برای درد بیشتری خودتان را آماده کرده‌اید