بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف بیخیالی

جمله شماره دو: برای اینکه نسبت به‌سختی ها بی‌خیال باشید، اول باید به چیزی مهم‌تر از سختی‌ها اهمیت دهید.

درد جزئی از زندگی است و اگر سعی کنید آن را از زندگی‌تان حذف کنید یعنی اینکه برای درد بیشتری خودتان را آماده کرده‌اید؛ اما اگر بتوانید درد را بی‌خیال شوید دیگر هیچ‌کسی نمی‌تواند جلوی شما را بگیرد.

که تنها راه غلبه بر درد این است که اول یاد بگیرید چگونه آن را تحمل‌کنید.

به چرخه بازخورد جهنمی خوش‌آمدید. احتمالاً تاکنون چندین بار گرفتارش شده‌اید. این قسمتی از اعجاز انسان است که می‌تواند دربارهٔ فکرهایش نیز فکر کند.

بلوغ یعنی وقتی‌که انسان یاد می‌گیرد توجهش را فقط برای چیزهای واقعاً باارزش صرف کند.

هر چیز باارزشی در زندگی زمانی به دست می‌آید که تجربهٔ منفی مربوط به آن را پشت سر بگذارید.

فرار از رنج نوعی رنج است.

درد جزئی از زندگی است و اگر سعی کنید آن را از زندگی‌تان حذف کنید یعنی اینکه برای درد بیشتری خودتان را آماده کرده‌اید؛

تو همین الآن عالی هستی چه خودت این را بدانی چه نه. چه دیگران متوجه آن شده باشند چه نشده باشند. تو به این دلیل عالی هستی نه اینکه برای خود یک قایق لاکچری خریدی یا یک سال دانشگاه را زودتر تمام کردی. تو عالی هستی به این دلیل که در مواجهه با سردرگمی‌های بی‌پایان و قاطعیت مرگ به انتخاب کردن چیزهایی که به آنها اهمیت بدهی یا ندهی ادامه می‌دهی و کم نمی‌آوری.

مرگ تو چه تأثیری بر این دنیا دارد؟ از خودت چه اسمی به‌جا می‌گذاری؟ چه تأثیری بر این جهان خواهی داشت؟ این‌ها سؤالات مهم زندگی ما هستند ولی با این حال از فکر کردن به آن‌ها فراری هستیم. چرا؟

راه حل های حل مشکلات امروز شما، پایه‌های مشکلات فردای شما را پایه‌ریزی می‌کنند. شادی واقعی تنها آن زمانی اتفاق می‌افتد که مشکلاتی که دوست دارید با آن‌ها سروکله بزنید را پیدا کنید.

مشکل کار اینجا بود که واقعاً هیچ‌وقت نمی‌خواستمش. من تنها عاشق نتیجه بودم نه عاشق مسیر. واقعیت این است که من یک چیز را می‌خواستم اما بعداً مشخص شد که اصلاً نمی‌خواستمش. همین. من پاداش را می‌خواستم نه تلاش را. نتیجه را می‌خواستم نه مسیر را؛ اما زندگی اصلاً این‌گونه نیست و چیزهایی که برای آن تلاش می‌کنید شما را تعریف می‌کنند.

بلوغ یعنی وقتی‌که انسان یاد می‌گیرد توجهش را فقط برای چیزهای واقعاً باارزش صرف کند.

امروزه آن‌قدر فرصت و امکانات در اطراف ماست که نمی‌توانیم از همهٔ آن‌ها استفاده کنیم. وقتی که نتوانیم از همهٔ فرصت‌ها استفاده کنیم این حس به ما القا می‌شود که به اندازه کافی خوب نیستیم و اینجاست که از درون فرو می‌ریزیم. می‌دانید مشکل این همه مزخرفات در یوتیوب و اینستاگرام راجع به شاد زندگی کردن چیست: ((این که همواره تجربه‌های مثبت بیشتری بخواهید، به‌نوبهٔ خود یک تجربه منفی است و پذیرش تجربه منفی به‌نوبهٔ خود یک تجربه مثبت است.))

انسان‌های یک قرن بعد نیز به ما هم‌چین دیدی دارند و به ما می‌خندند که چه طور اجازه می‌دهیم پول و شغل زندگی ما را تعریف کند.

تمام رسانه‌ها، آدم‌های اطراف، شبکه‌های اجتماعی در تلاش هستند تا به ما بگویند که کلید داشتن یک زندگی شاد این است که شغل بهتر، ماشین گران‌تر، همسری زیباتر و غیره داشته باشیم. این القائات باعث می‌شود ما زندگی‌مان را وقف دویدن به سمت سراب‌هایی از خوشبختی و رضایت کنیم. کلید یک زندگی خوشبخت این نیست که بیشتر تلاش کنید، بلکه این است که کمتر تلاش کنید، اما در عوض، تلاشتان در جهت به دست آوردن خواسته‌های درونی و مهمتان باشد.

در حقیقت وجود ما به گونه‌ای است که با چیزهایی که داریم راضی نمی‌شویم و تنها با چیزهایی که نداریم راضی می‌شویم؛ بنابراین درد و بدبختی از ویژگی‌های ماست. از طرف دیگر درد تأثیرگذارترین ابزار بدن ما برای دعوت به عمل کردن ماست

درست است که رنج کشیدن در زندگی انسان اجتناب‌ناپذیر است، اما سؤال این است که رنجی که می‌کشیم برای چه هدفی است؟

. زندگی یک سریال بی‌پایان از مشکلات است.

عمل، فقط معلول انگیزه نیست؛ علت آن نیز هست.