بریده‌هایی از کتاب هشت قتل حرفه ای

«چیزی که درموردت دوست دارم اینه که تو یه روح پیر توی یه جسم جوون داری.»

چند روز بعد از آن ماجرا یک شب کلیر نیمه‌شب من را از خواب بیدار کرد و پرسید: «چرا من رو دوست داری؟» «نمی‌دونم. فقط دوستت دارم.» «باید دلیلی داشته باشه.» «اگه دلیلی برای دوست داشتنت پیدا کنم بعداً به همون دلیل نباید دوست داشته باشم.»

آن شب به من گفت لازم است که جزئیات را بگوید. گفتم: «اگه احساس می‌کنی باید با صدای بلند به زبون بیاوری تا آروم بشی بگو. در غیر این صورت نه؛ نیازی نیست.»

احساس تنهایی و غصه می‌کردم. همیشه وقتی با مردم بودم همین حس تنهایی را داشتم.

برای اولین بار فکر کردم چرا همه‌چیز باید فهرست‌وار باشد؟ چه چیزی مجبورمان می‌کند چنین کاری بکنیم؟

لباس‌هایی که به تن می‌کرد کمتر نشان می‌داد امیلی از چه چیزی خوشش یا بدش می‌آید.

دوست داشتم زودتر از محیط بیرون بیایم. احساس تنهایی و غصه می‌کردم. همیشه وقتی با مردم بودم همین حس تنهایی را داشتم.

با کتاب می‌توانیم در زمان سفر کنیم. خواننده‌های واقعیِ کتاب این حس را خوب درک می‌کنند. کتاب تو را فقط به زمانی که نوشته شده نمی‌برد؛ بلکه با شخصیت‌های مختلفی از خودت نیز آشنا می‌کند.

با کتاب می‌توانیم در زمان سفر کنیم. خواننده‌های واقعیِ کتاب این حس را خوب درک می‌کنند. کتاب تو را فقط به زمانی که نوشته شده نمی‌برد؛ بلکه با شخصیت‌های مختلفی از خودت نیز آشنا می‌کند.

با کتاب می‌توانیم در زمان سفر کنیم. خواننده‌های واقعیِ کتاب این حس را خوب درک می‌کنند. کتاب تو را فقط به زمانی که نوشته شده نمی‌برد؛ بلکه با شخصیت‌های مختلفی از خودت نیز آشنا می‌کند.

به نظر من کسی که می‌خواهد مرتکب جنایت بشود باید از خودِ اصلی‌اش دور بشود وگرنه چطور ممکن است بتواند مرتکب چنین کارهایی بشود.

گاهی فکر می‌کردم رفتاری که دارد تنها یک رفتار عادی اوست اما برخورد مردم نسبت به او گستاخانه‌ست.

«اوایل فکر می‌کردم چون آدم تنها و غمگینیه مخصوصاً حرف‌هایی می‌زنه که دیگران رو وادار به واکنش بکنه اما بعدها فهمیدم کلاً آدم وحشتناکیه.»

«اما پنهون کردن یه جسد کار راحتی نیست.» «بر حسب تجربه که نمی‌گید.» «من داستان‌های معمایی-جنایی زیاد خوندم.»

انجام کارِ درست مد نظرشه. قوانینی وجود داره.

«بازرس از راه رسید. خانه‌ای که دربارهٔ آن صحبت می‌کنم خانه‌ای است که یک مرد در آن به قتل رسیده و مردی دیگر گم شده. بی‌تردید مردی که ناپدید شده آن‌یکی را کشته. بازرس به‌احتمال قریب‌به‌یقین به‌دنبال راه‌حل حقیقی می‌گردد. بدون هیچ‌گونه پیش‌داوری به‌دنبال راه نهایی می‌گردد.»

حالا اینجا در سن چهل‌سالگی دوباره همان کتاب را در دست دارم و چشم‌هایم همان کلماتی را می‌بیند که بیست‌وهشت سال پیش دیده است. همان کتابی که ممکن است مردی تاجر یا زنی خانه‌دار، پنجاه سال پیش آن را در دست گرفته باشد. این همان سفر در زمان است.

با کتاب می‌توانیم در زمان سفر کنیم. خواننده‌های واقعیِ کتاب این حس را خوب درک می‌کنند. کتاب تو را فقط به زمانی که نوشته شده نمی‌برد؛ بلکه با شخصیت‌های مختلفی از خودت نیز آشنا می‌کند.

صفحات را تندتند ورق زدم؛ بوی قدیمی بودن کاغد به مشامم خورد. من عاشق این بو بودم اگرچه می‌دانستم این بو یعنی سال‌ها از عمر چاپ کتاب گذشته و من خوب از آن نگهداری کردم.

می‌دانم همان اول باید به مأمور مالوی این موضوع را می‌گفتم اما تصمیم گرفتم حرفی به او نزنم. به‌هرحال او بخش عمدهٔ اطلاعات را از من پنهان می‌کند به همین دلیل اشکالی ندارد که من هم برخی اطلاعات را پنهان کنم. باید از خودم حمایت کنم.