نظرات کاربران درباره کتاب چشمهایش

تصویر روی جلد خانوم غزاله علیزاده هست که خودکشی کرد سالیان پیش

پنج ساعت بی وقفه خوندم داستان گیرایی داره و خواننده رو با خودش میکشونه ممنون طاقچه بخاطر این حس خوب

ی وقتایی با وجوده بعضی کتاب های عاشقانه ایرانی ادم تاسف میخوره. ولی وقتی این کتاب رو میخونین میتونین خیلی عمیق ب داخل عشق شطرنجی هجوم ببرین و تک تک جملات اون خانم رو از تهه دلتون حس کنین. بابته خوندن همچین کتابی ب خودم افتخار میکنم.

بزرگ علوی ، واقعا استاد بزرگ و بی همتایی هستند ... چشمهایش ، بی نظیر بود 😭😭😭😭❤️❤️🥺

عاشقانه ای کم نظیر در ادبیات پارسی است. خوشبختانه ردپای تاریک و کج اندیشه های چپ علوی در این اثر دیده نمیشه..

من صوتی این کتاب را گوش دادم واینکه لحن گوینده بی تاثیر نبوده اغراق نکردم اما کتاب عالی بود باتوجه به تاریخ انتشارش اخه انصافتون کجا رفته سی چهل سال پیش این رمان نوشته شده اگه هم برای کسی پیش پا افتاده اس ازبس از روی همجین داستان هایی کپی کردند

کتاب رمان قشنگ و تاثیر گذاری است ، باید با حوصله خوندش .

یک تراژدی جذاب با غمی وصف ناپذیر...🖤

در موخره کتاب که بزرگ علوی احتمالا در دهه شصت نوشته و بر تاریخچه نویسندگی خودش حسرت نامه ای می نویسد، جمله ای است با این مضمون که نمایش نامه نویسی راحت تر از داستان نویسی است، زیرا بر مبنای گفتگو است. شاید این طور بخوانم این عبارت را که داستان چه می افزاید؟ فضاسازی و خلق شخصیت و چیزی بیش از روایتی خطی از داستان، حداقل انتظارات من‌اند بزرگ علوی نسبت به دهه 30 خودش که این کتاب را در آن نوشته، خود را هرگز نویسنده نمیداند. البته کم لطفی است اگر چنین حرفی را به پای فروتنی نگذاریم. با معیارهای امروزی هم به نظرم داستان انسجام خودش را دارد و البته قالبی عاشقانه برای روایتی سیاسی هم کار خودش را کرده است. یعنی حتی بیش از اینکه کتاب را عاشقانه ای فارسی بدانیم، مانیفستی سیاسی پیش روی خودمان می بینیم که روایت رمانتیکی درون خود می پروراند با این حال، آن بخشهایی که باعث شد "چشم هایش" را لزوما معیاری برای قضاوت درباره بزرگ علوی ندانم و انگیزه پیدا کنم برای خواندن آثار متاخر، در ضعف شخصیت پردازی، و البته کمی روایت عام پسند و "اسماعیل فصیح" گونه است. یعنی مثلا راوی اولیه داستان که زندگی استاد ماکان را می نویسد، در داستان حل می شود و بود و نبودش فرقی نمی کند. همین طور خدمتکار وفادار استاد با تمام شجاعتش محو روایت فرنگیس است. فرنگیسی که حتی گفتگوی "نمایش نامه گونه" داستان را تبدیل به یک تک گویی بلند می کند، اما خود نویسنده هم شاید می داند که شخصیتش را آن طور که باید نپرداخته، و گاه و بی گاه مجبور به یادآوری از زبان خودش می شود که من اصلا نتوانسته ام درونیات خودم را بروز دهم با این حال، این رمان بخشی قابل توجه از تاریخ داستان نویسی معاصر ماست. از کلاسیک هایی که باید خوانده شوند و با تمام ضعف هایی که ممکن است به چشم خواننده ای چون من بیاید، هنوز معیاری برای قضاوت درباره نوشته های دیگران است. لااقل میدانیم چطور در زمینه و زمانه خودش می نوشت، و احتمالا تاثیراتش را در نوشته های دیگران بیشتر خواهیم دید

ساعت ۳ بامداده و تموم کردم این کتاب رو. از وقتی پای اون خانم به داستان باز شد خیلی هیجان‌انگیز بود برای من.. اصلا نمی‌فهمیدم چه مدتی گذشته و چند صفحه‌‌ی پیاپی هس که دارم میخونمش.. همه چیزشو دوست داشتم.. بنظر من ارزش این همه تعریف و تمجید رو داره. خیلی جاها همزاد پنداری کردم با فرنگیس.. خیلی ملموس بود شرایط، رفتارش و حتی عشقش.. با اینکه نزدیک به ۶۰ سال گذشته.. حالا دیگ دید متفاوتی دارم از چشم‌هایش.. :)

کتابی بود که بیش از ۱۰ سال منتظرش بودم بخوانم و اکنون آسوده ام از خواندنش این کتاب را در دوران دبیرستان اسمش را شنیده بودم و بعدها استاد ادبیات در دانشگاه اسمی از کتاب چشم هایش برده بود . در این چند روز که فقط شب ها فرصت خواندن داشتم و در سه شبانه روز و فقط با ۳ ساعت خواندن تمامش کرده ام توصیه به خواندنش میکنم . جذاب و گیراست و ارزش خواندن دارد

یعنی کسی پیدا میشه که اینو نخونده باشه؟ به نظرم شاه دوست ها مخصوصا رضا شاه دوست ها حتما باید بخونن تا بفهمن معمار کبیرشون با ایران چه کرد

البته که خواندن این کتاب خالی از لطف نیست. تار های خشن و زمخت ، پود های نرم و لطیف ، بر سر دار سیاست.

من صوتی رو گوش دادم . عااااالی بود عااااالی منو کاملا میخکوب میکرد ، تمام احساسات زن داستان رو لمس میکردم و دلم فرو میریخت . متاسفانه تنها کتابیه که از بزرگ علوی خوندم

داستان روون و جذابی داشت ولی اونقدرا که فکر میکردم خاص نبود یا شاید من انتظارم ازش بیشتر بود نمیدونم در کل از خوندنش پشیمون نمیشید

کتاب فوق العادهایه برام خیلی جالب بود که یک نویسنده مرد اینقد زیبا وقابل درک احساسات یک زن روبیان کرده

من نسخه چاپی کتاب رو خوندم، قطعا شاهکاره ولی من رو خسته کرد، به سختی تمومش کردم شاید اگر زمانیکه نوجوان بودم،میخوندمش برام خیلی جذاب بود ولی الان خسته کننده بود

از نظر من نسبت به محبوبیتش داستان جذابی نبود. احتمالا بخاطر اینکه این داستان جزو اولین داستان های مدرن ایرانه که در نوع خودش شاهکار به حساب میاد ولی داستانش برای زمان ما کلیشه هست.

فوق العاده زیبا و تاثر برانگیز به نظر من کتاب در صورتی خوبه که بعد از اتمامش تا مدتی فکر درگیر ماجرای اون باشه و این کتاب همین تاثیر رو داره و خواننده رو وادار می کنه که خودش رو جای شخصیت های اصلی بگذاره حتما چشمهایش رو مطالعه کنین چون واقعا ارزشمنده

کتاب خوبی بود. متن ساده و عاری از تکلف بود اما بنظرم یه داستان معمولی بود البته داستان، جذاب و تاثیرگذار بود اما صرفا شرح وقایع یا خاطراتی بود که گاهی نویسنده اونا رو با جزئیات نسبتا خوب گفته و گاهی هم از شرح جزئیات میگذره. انتظار داشتم به عنوان یه اثر مشهور، توی اون، طرز فکری، استدلالی، نکته ای، نگرشی، نمیدونم هر چیزی که آدم رو به فکر وادار کنه باشه؛ نبود یا دست کم به چشم من نیومد. اما خوندنش رو توصیه میکنم