نظرات کاربران درباره کتاب انسان در جستجوی معنا

"Man’s search for meaning " در ابتدایِ کتاب دکتر "ویکتور فرانکل" زمان اسارتش در اردوگاه را بازگو میکند وی در ۳۷ سالگی به دست نازی ها اسیر شد. و این باعث شد که او "معناگرایی" را کشف کند و این سوال مطرح شد که چگونه در رنج هایمان معنا ایجاد کنیم. در این مدت زمانی که در کشورش جنگ جهانی دوم رخ داده بود خانواده و همسرش را از دست داد و تنها او توانست از کوره های آدم پزی جانِ سالم به دربرد. تعدادِ صفحات کتاب کم است اما بسیار گیراست و با هر خط خواندن کنجکاوانه تر ادامه خواهید داد دکتر فرانکل در جایی از داستان، فلسفه «لوگوتراپی و اگزیستنسیالیسم» خود را به خواننده می شناساند و من از همین خاطره های عجیب"دردناک" چیزهای زیادی آموختم اگر زندگی کردن رنج بردن است ؛ برای زنده ماندن باید ناگزیر معنایی در رنج بردن یافت. اگر اصلا زندگی خود هدفی داشته باشد، رنج و میرندگی نیز معنا خواهد داشت. اما هیچ کس نمی تواند این معنا را برای دیگری بیابد. هر کس باید معنای زندگی خود را ، خود جستجو کند و مسئولیت آنرا نیز پذیرا باشد. و به گفته نیچه:«کسی که چرایی زندگی را یافته، با هر چگونه ای خواهد ساخت.» او با تجربه ای که بدست اورد که از نزدیک آن را لمس کرده بود"انسا در جستجوی معنا" را نوشت. همه تلاشم را کردم تا از مفهوم لوگوتراپی سر دربیاورم و هرلحظه بیشتر شگفت زده میشدم نویسنده با لحن و روایت جذابی نوشته را از داستان به سمتِ مسائل روانشناسی سوق میدهد مسائلی که میتواند تمامِ طرز فکرتان را درموردِ زندگی عوض کند من این کتاب و بهتون پیشنهاد میکنم.سعی کنید حداقل یک بار هم که شده مطالعه اش کنید و فقط فکر میکنم ترجمه اش کمی مشکل داشت. . . بالاتر از همه این ها انسان همان موجودیست که تنوره‌ی آدم سوزی آشویتس را ساخت و هم او بود که مردانه با سرودنِ نامِ خدا پا در آن آتش ها نهاد :)

یکی از بهترین و تاثیرگذارترین کتاب هایی است که تا به حال مطالعه کردم.👌📚👌 دکتر ویکتور فرانکل در این اثر از تجربه ی اساراتش در اردوگاه کار اجباری که معروف به قتلگاه آدم سوزی است، می گوید. نظریه معنادرمانی(لوگوتراپی ) دکتر فرانکل در همین شرایط سخت شکل گرفت و به طور کلی یادآور این قضیه است که، در پس هر سختی معنایی نهفته است و می توان در سخت ترین شرایط زندگی معنایی برای ادامه دادن به زندگی یافت و با قدرت ادامه داد و به موفقیت رسید💪👍 ************************* یکی از عالی ترین سخنرانی های دکتر فرانکل خطاب به معلمان سراسر جهان : چشمان من چیزهایی دیده است که چشم هیچ انسانی نباید ببیند... من اتاق های گازی را دیدم که توسط بهترین مهندسین طراحی می شدند . من پزشکان ماهری را دیدم که کودکان معصوم و بی گناه را به راحتی مسموم می کردند. من پرستارانی کاربلد را دیدم که انسان ها را با تزریق یک آمپول به قتل می رساندند. من فارغ التحصیلان دانشگاهی را دیدم که می توانستند انسان دیگری را در آتش بسوزانند و مجموع این دلایل مرا به آموزش مشکوک کرد. از شما تقاضا می کنم که تلاش کنید قبل از تربیت شاگردانتان به عنوان یک دکتر یا یک مهندس و... ، از آن ها یک انسان بسازید تا تبدیل به جانوران روانی دانشمند نشوند. پزشک یا مهندس و... شدن کار چندان دشواری نیست و هر کس می تواند با چند سال تلاش به آن برسد اما به شاگردان خود بیاموزید که: بهترین و بزرگترین ثروت هر کدام از آن ها *انسانیت*است ، که با هیچ مدرک تحصیلی در جهان قابل مقایسه نیست.👍🌱

این کتاب از سه بخش تشکیل شده بخش اول در مورد ۳ سال از زندگی دکتر ویکتور فرانکل اتریشی هست که توسط آلمان ها به اردوگاه کار اجباری برده شده بود و در نهایت با آزادی او تموم میشه بخش دوم در مورد انسان و معنای زندگی و آزادی و اختیاری که به انسان داده شده که به نظرم فوق العاده ترین بخش کتاب بود و بخش سوم که کمی تخصصی تر و روانشناسی هست در مورد علم لوگوتراپی و روش های درمان و مثال های واقعی بیماران هست که به ترتیب بخش دوم، بخش اول و بخش سوم هر سه ارزش خوندن رو دارند

۵ساعته خوندمش ❓چرا دست به خودکشی نمی زنید؟ همین پرسش اول کتاب کافی بود تا متوجه بشم با یه کتاب خوب طرف هستم! قسمتی از کتاب😊👈 ۱ تا۲۴۵ص👇 نئوژنتیک:بیمار از یافتن معنا و مسئولیت در زندگی خویش ناتوان است. اگر زندگی برخی پررنج هست پس برای زنده ماندن باید معنایی در رنج بردن جست. خود فرد است که باید به تنهایی این معنا را جستجو کند. آن کس که چرایی زندگی خود را یافته با چگونه اش نیز خواهد ساخت. در زندان آخرین آزادی،آزادی در انتخاب روش اندیشیدن و روبه رو شدن با حوادث جانبی است. آدمیزاد موجودی ست که می تواند با همه چیز خو بگیرد. گاهی رخدادهایی باعث میشود که شما عقل و منطق خود را از دست بدهیدوگرنه هیچ دلیلی برای از دست دادن آن ندارید همانطور که واکنش غیرعادی در برابر موقعیتی غیرعادی رفتاری طبیعی محسوب می شود. هرچه فرد سالمتر باشد غیرعادی بودن واکنش ها در زندان برایش بیشتر است. دردجسمی نیست که آدم را آزار می دهد بلکه بی عدالتی و بی قانونی ست که آزاردهنده است. خمودگی فرهنگی در زندان وجود داشت ولی همچنان بر سیاست و مذهب بحث می شد! روشنفکران از لحاظ جسمی نسبت به دیگران درد بیشتری می کشیدند اما به زندگی باطنی آنها آسیب کمتری می رسید. تاثیر واقعی هر نوع کار هنری بر انسان برگرفته از تضاد خیره کننده ای بود که میان آن هنر و زندگانی وحشتناک اردوگاه وجود داشت. این حقیقت است که عشق عالی ترین هدف در زندگی ست که بشر در آرزوی رسیدن به آن است. انسان حق انتخاب دارد زندانیانی بودند که از بی احساسی رهایی یافته و خشونت را مهار کردند و استقلال معنوی خویش را حفظ نمودند. واپس نگری فرصت های حال را نادیده می انگارد. در زندان مرگ به علت ناکام ماندن امید رخ میداد. آنچه مرا نکشد قطعا مرا نیرومندتر می سازد. آنچه را شما تجربه کرده اید هیچ نیرویی در دنیا قادر به گرفتن آن از شما نیست. بودن خود نوعی هستی است شاید مطمئن ترین صورت آن. کسی حق ظلم کردن به دیگران را ندارد هرچند بر او ظلم شده باشد. وای بر آن کس که چون رویای آزادی اش تعبیر شود آن روز را با آنچه که انتظارش را داشت متفاوت دریابد.

من نسخه ی چاپی شو خوندم، اگه می خواین بخونین توصیه می کنم اصلا سراغ این ترجمه نرین، انقدر تحت الفظی و ناشیانه ترجمه شده که آدم جونش درمیاد تا یه پاراگراف پیش بره. در مورد مضمون هم، اسم کتاب عالیه، هدفی که به خاطرش نوشته شده همینطور، اینکه توی شرایط سخت چطور داشتن یک معنا برای زندگی تحمل شرایط رو آسون می کنه، ولی در واقع چیزی که توی کتاب مطرح میشه سطحش پایین تر از ارائه ی این هدف و پوشش دادن اسمش هست.

به نظر من خواندن خاطرات یک اسیر جنگی وحشتناک نیست. مخصوصا زمانی که هدفی پشت این خاطرات هست. (برای من کتاب دخترشینا و کتاب "دا" سوزناک تر بود) من فکر می کنم واقعا پر محتوا و با ارزش و بدون حتی جمله ای اضافی. و مطمینا تو زندگی ما می تو نه تاثیر گذار باشه . مخصوصا جمله ای که از نیچه نقل شده "چرا و چگونگی" و جمله ای که به ما ایرانی ها خیلی مربوط میشه. " انسان حتی نمی داند در آرزوی چیست. یا در آرزوی کاریست که دیگران می کنند یا کاری رو انجام می دهد که دیگراان از او می خواهند.در این مرحله او همرنگ جماعت می شود که این خود نیز پذیرش دیکتاتوری و تبعیت محض از آن است." پیشنهاد می کنم .

من یه ترجمه دیگه از این کتاب رو خوندم و در این رابطه نمیتونم نظر بدم ولی در رابطه با محتوای کتاب باید بگم که لحظه به لحظه با ویکتور فرانکل تو اردوگاه آشویتس زندگی کردم،،گاهی دردهاشو تا عمق قلبم حس کردم و گاهی هرچی تلاش کردم چیزی حس نکردم و به ضعف خودم پی بردم. تناقض حس جذاب و عمیقیه پس بهترین زمان برای خوندن این کتاب زمانیکه،صبح از خواب بیدار میشیم و یه چایی گرم برای خودمون میریزیم و برمیگردیم تو رخت خواب گرم و نرممون و از نوشیدن چایی داغ تو هوای سرد لذت میبریم و بعد... مرغ ذهنمون رو به سمت اردوگاه مرگ پرواز میدیم

کتاب خوبیه. یکم ترجمه و وارد کردن ادبیات شخصی مترجم کتاب رو اذیت کرده. منتها نظریات این کتاب با وجود ارزشمند بودن، لزوما همه حقیقت نیست. پس این کتاب نباید پایان راه خواننده باشه. چیزی که تو این کتاب خیلی فوقالعاده بود پرسش شروع کتاب بود و اینکه بهترین جایگزین برای کتاب های مزخرف تعیین هدف و موفقیت فردی هست. من سالها کتاب های انگیزشی موفقیت فردی رو میخوندم و هیچوقت بهم انگیزه خاصی داده نمی شد. و سوال اصلیم این بود که انسان وقتی انگیزه و معنایی برای زندگی نداره موفقیت مادی به چه دردش میخوره؟ این کتاب سعی میکنه بگه قرار نیست انسان از زندگی توقعاتی داشته باشه، بلکه باید ببینه زندگی از اون چی میخواد و معنای زندگیش چیه و موفقیت به دنبال این چرایی خواهد اومد. همه حرف این کتاب اینه که خوشحالی و خوشبختی مهم تر از موفقیت (مادی) هست. کتاب find your why سایمون سینک رو در ادامه این کتاب پیشنهاد میکنم.

کسی هستم که از یک اردوگاه اسیران جان سالم به در برده است. چشمانم چیزهایی دیده که چشم هیچ انسانی نباید می‌دیده، اتاق‌های گازی را دیدم که توسط بهترین و ماهرترین مهندسین ساختمان ساخته‌شده بودند. بهـترین و متخصص‌ترین پزشکانی را دیدم که کودکان را به شکل ماهرانه‌ای مسموم می‌کردند. نوزادانی که توسط آمپول‌های پرستارهایی مـُردند که بهترین پرستاران بودند، انسان‌هایی که توسط فارغ‌التحصیلان دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها سوزانده شدند. به آموزش به این دلیل مَشکوکم. چیزی که از شما می‌خواهم این است که: برای انسان شدن دانش آموزان تلاش کنید و تلاش شما موجب تربیت «جانورانِ دانشمند» و «بیماران روانیِ ماهر» نشود. خواندن، نوشتن، ریاضیات و… زمانی اهمیت پیدا می‌کند که به انسان شدن کودکان کمک کنید و این کلید انسان بودن این کودکان در آینده می‌باشد. پزشک شدن، مهندس شدن، متخصص شدن، کار سختی نیست و می‌شود با چند سال درس خواندن به آن‌ها رسید و چه بسا امروز ما در جامعه هم پزشکان زیادی داریم و هم مهندسین زیادی داریم. اما بزرگ‌ترین ثروت ما انسانیت و اخلاق ما هست که با هـیچ مدرکی قابل‌مقایسه نیست…!

من کتابهایی رو که سرگذشت واقعی هستن و از روی واقعیت نوشته شدن و در کنارش جدای از شرح ماوقع تحلیل هم میکنند برام بسیار جذابه از این کتاب بسیار اموختم و تونستم ارتباط برقرارکنم و خودم رو جای اشخاص قرار بدم بنظرم برای کسانی که سردرگمن در میان درد زندگی میتونه کمک خوبی باشه ی ایراد هم البته ب طاقچه دارم که کتبش غلط املایی و نگارشی داره بنظرم واقعا یک پوینت بسیار منفیه امیدوارم طاقچه بررسی کنه

کتاب جذابی بود از چشم یک اسیر که بفهمیم در آشویتس چه گذشته و اینکه عمق فاجعه هولوکاست رو درک کنیم تونستم خودم رو جای اسیر ها بذارم کتاب روی امید و ایمان به زندگی و زنده موندن توی شرایط سخت متمرکز شده تونسته به خوبی نکات مختلف رو به مخاطب گوش‌زد کنه یا یاد بده نویسنده اعتقاد بر این داره که انسان بدون امید محکوم به فناست کتاب مورد علاقه من بود این کتاب

هی...دلبستگی، دلبستگی به زندگانی! زندگانی چه بود؟ ای داد...آدمیزاد آدمیزاد شیر خام خورده! کاش خود می‌دانست که چیست، که کیست.... من که ندانستم، ندانستم!! فقط این را دانستم و می‌دانم که آدمیزاد فقط با آب و نان و هوا نیست که زنده است؛ این را دانستم و می‌دانم که آدم به آدم است که زنده است آدم به عشقِ آدم زنده است. محمود دولت‌ آبادی

کتاب شامل دو بخش هس. بخش اول که بخش عمده کتاب رو در برمیگیره، روایت دکتر فرانکل از تجربیاتش در اردوگاه نازی هاست. و بخش دوم بصورت خیلی خیلی خلاصه راجع به لوگوتراپی توضیح داده. که تا حد زیادی تخصصیه و حداقل برای من که مطالعات جدی در زمینه روانشناسی نداشتم، کمی ثقیل و نامفهوم بود، خصوصا اصطلاحات تخصصی که شاید مربوط به ترجمه هم باشه. اما در مورد بخش اول، فارغ از اینکه آیا اساسا هولوکاست یه واقعه تاریخیه یا یک افسانه؛ داستانی بسیار تاثیر گذار رو روایت میکنه و در خلال اون نکات آموزنده و روانشناسانه ارزشمندی رو آورده که میتونه خیلی مفید و موثر بر طرز نگاهمون به زندگی و به خودمون به مثابه یک انسان باشه.

موضوع کتاب درباره تجزیه و تحلیل روانشناسیِ افرادی هست ک در اردوگاه‌های کار اجباری اسیر بودن. این تجزیه و تحلیل از طرف دکتری بیان شده ک خودش جزء همون افراد بوده. بخشِ اول کتاب ک شامل نصف کتاب میشه، درباره اتفاقها و وقایعی هست ک دکتر خودش اونا رو توی اردوگاه دیده و حس کرده، این بخش، نسبتا جذابیت بیشتری نسبت به بخش دوم داره. بخشِ دوم، کاملا بحثهای روانشناسی درباره این افراد میکنه ک از جنبه علمی به این موضوع نگاه میکنه و شاید جذابیت بخش اول رو نداشته باشه، اما این بخش هم شامل گفتارهایی هست ک میتونه توی زندگی شخصی، مورد استفاده همه قرار بگیره، در کل باید بگم، با مطالعه هر کتابی، مطمعنا چیزهایی به دانش و دانسته‌های ما اضافه خواهد شد ک میتونیم توی زندگی‌مون ازش استفاده کنیم😊

هر فردی تنها خودش میتواند به معنای هستی و وجود خود پی ببرد و بعد از آن میتواند با هر چگونه ای بسازد.

توصیه میکنم کتاب ( پاپیون ) نوشته هانری شاریر رو هم بخونید چون بر اساس داستانی واقعی و با حال و هوایی شبیه همین کتاب نوشته شده البته با ماجرایی بهتر و جزییات بیشتر

من این کتاب رو به توصیه یک روانشناس خوندم به کسایی که در زندگی یشون به برای چی وکه چی بشه رسیدن ومعنی زندگیشون رو گم کردن توصیه میشه در مورد لوگوتراپی یا معنی درمانیه ومیگه اگه برای هر اتفاقی در زندگیت حتی رنجهات معنی پیدا کنی ،تحمل و کنار اومدن باهاش راحت میشه من حدود چهار ماه پیش دو بار این کتابوخوندم.کسی که چرایی زندگیش رو یافته باشه باهر چگونگی خواهد ساخت

واقعا از خوندن کتاب لذت بردم. در بدترین شرایط هم امید هست.

کتاب تجربیات تلخ اردوگاه کار اجباری نازی ها را از زبان یک روانشناس مورد بررسی قرار می دهد و در فصل های پایانی روانشناس، به توضیح مکتب خودش می پردازد. بخش اول کتاب داستانی اما تلخ است و بخش دوم علمی است. کتاب قدیمیه ولی از کلاسیک هایی است که باید خونده باشیم و مفاهیم به روزی داره.

درود این کتاب رو یه مشاور بهم معرفی کرد. کتاب خوبی بود با اینکه ترجمه اش خیلی جذاب نبود ولی قابل درک بود. سوالی که شاید براتون پیش بیاد و یا اومده باشه، آدمی چرا نباید از این زندگی با خودکشی خودش رو خلاص کنه؟ و این کتاب به نوعی دلیل اینکه چرا نباید خودکشی کرد رو میگه امیدوارم هدفی که برای زندگیتون پیدا میکنید اونقدر بهتون انرژی بده که توی هیچ زمانی از زندگیتون دچار یأس فلسفی برای بودنتون توی این دنیا نشید