(۴-۶-[۴۷]) به نظر من یکی از نکات جالبی که داستان داشت این بود که توطئه گران برای سرپوش گذاشتن بر عمل جنایت کارانشون، سعی داشتن تا با جذب چهره های شرافتمند و محبوب، مردم رو فریب بدن (یه جور استفاده ی تبلیغاتی) ولی آنتونی - که امروزه میتونیم اون رو به عنوان روشنفکر هم در نظر بگیریم؛ کسی که در پی تنویر افکار عمومی بود - معادلاتشون رو به هم ریخت و درست در لحظه ای که مردم گولِ این بازی های سیاسی رو خورده بودن با سخنرانی که انجام داد، به خوبی نقش یک روشنفکر رو ایفا کرد... رسالت یک روشنفکر غیر ازین نیست: "آگاه کردن و آگاهی بخشیدن به مردم در برابر اینگونه عوام فریبی ها". به هرحال تراژدی زیبا و آموزنده ای بود.

ژولیوس سزار ( یا همون قیصر ) ، پادشاه رُم هست و باعث پیشرفت های زیادی برای کشورش شده. ولی بدخواهان و حسودان او ، دسیسه میچینند و سزار رو میکُشن ... در ادامه ، بروتوس ، که در این قتل دست داشته برای مردم سخنرانی میکنه و میگه ما این کار رو به خاطر مصلحت کشور انجام دادیم !! و سخنرانی عوام فریبانه ای هم میکنه : ( آیا ترجیح می دادید قیصر زنده باشد و همه در اسارت بمیرید یا اینکه قیصر بمیرد و همه زندگی آزاد داشته باشید؟ ) ... ولی مارک آنتونی ، دوست سزار که میفهمه این توطئه چطور کشور رو نابود میکنه ، بعد از بروتوس سخنرانی میکنه و ملت رو آگاه میکنه و میگه کشتن کسی که باعث پیشرفت بود ، مصلحت نیست ، بلکه خیانته . و میگه لحظه سقوط سزار لحظه بدی بوده : ( نمی دانید این چه سقوط عظیمی بود، چون در آن لحظه من و شما و همه ی ما سقوط کردیم. و خیانت خونین بر ما پیروز گشت ) ... و در ادامه ، مثل تمام تاریخ ، هیچ ظلمی پایدار نمیمونه ...

فوق العاده

تو هم بروتوس....

من کتاب چاپی رو خوندم، خوبه. باید خوند همه کتاب های شکسپیر رو. در این کتاب واکنش مردم نسبت به کشته شدن سزار برام جالب بود. این واکنش رو تقریبا همه جا میشه دید و چه بسا خودمون هم در مواقعی همینطور رفتار میکنیم. جای تأمل بیشتری داره.

هر مترجمی که قصد فارسی سره نویسی داره باید روی جلد هشدار بده واقعا از این ترجمه حالم بهم خورد چیزی مث کلیله و دمنه