نظرات کاربران درباره کتاب سمفونی مردگان

طاقچه چرا جدیدا اینقدر گرون شده؟ نمی ارزه دیگه

کتاب به سبک سیال ذهن نوشته شده؛ یعنی در عرض دو خط، ناگهانی راوی داستان عوض میشه، ناگهانی جهش زمانی اتفاق می افته و ناگهانی شما متوجه میشید که متوجه جریان نشدید! به همین دلیل کسانی که با این سبک اشنایی ندارند، اوایل کتاب به شدت گیج میشن اما اینجوری هم نیست که نتونن بهش عادت کنن. در این سبک، نویسنده ازاده وقایع و تفکر شخصیت ها رو هرجور واقعا هستن هرچند ناخوشایند و خارج از ادب، به تصویر بکشه. پس طبیعتا این کتاب زیاد پاستوریزه نیست. و دیالوگ ها و عبارت هایی درش به کار برده شده که ممکنه به مزاج بعضی ها خوش نیاد. سمفونی مردگان کتابیه پر از انرژی منفی. درد و رنج، سختی و بدبختی، کینه و دشمنی، نفرت و تنهایی، زورگویی و زن ستیزی، درک نشدن و تباه شدن... و سرنوشت هایی به تلخی بی پایان. اما پارادوکسی بزرگ وجود داره؛ مگه ادم نباید از هرچیزی که بهش انرژی منفی میده بیزار باشه؟ پس چرا من انقدر این کتابو دوسش دارم؟ هرچی قدماتونو روی صفحات بیشتری از این کتاب بزارید، بار غم رو شونه هاتون سنگین تر میشه، قلبتون فشرده تر میشه. دلتون میخواد در همون لحظه شخصیت بی نوا رو از دل کتاب بکشید بیرون و بهش بگید نه من نمیزارم با تعصبت، با جهلت، با حسادتت به عزیزت اسیب بزنی و نه من نمیخوام قربانی همه ی این پلیدی ها بشی و آسیب ببینی! عجیبه که سمفونی مردگان اینجوری سینه رو واسه دل تنگ کنه اما ادم حاضر نمیشه از کتاب دست بکشه. داستان همون داستان هابیل و قابیله. دردناکه و تاریک و افسرده کننده. به همین دلیل این کتاب رو به همه توصیه نمیکنم. باید اول ببینید روحیتون تحمل این همه مرگ و بدبختی رگباری رو داره یا نه

این کتاب جز اولین رمان های ایرانیه که من خوندم⁦✌️⁩کتاب به سبک سیال ذهن نوشته شده و شاید اول خوندن یکم گیج بزنید ولی ی سرچ درمورد این سبک بزنید اوکی میشه😅 داستان پردازی و توصیف جزئیات خوب بود و در واقع،وقایع یک دوره ی تاریخی رو هم بیان می‌کنه در کل این کتاب باعث شد که من به خوندن رمان هایی بیشتر از معروفی ترغیب بشم ⁦✌️⁩👋

بعضی از کتاب ها الکی معروف میشن(شاید بخاطر هر دلیلی) ، ولی بعضی کتابها وافعا حقشونه معروف بشن، جایزه بگیرن.... سمفونی مردگان جز دسته دومه. واقعا عالیه.

سمفونی مردگان؟برادر کشی، پیروی از خرافات، ارزش زن در جامعه، کشتن استعداد و هنر، حماقت و دور کردن مردم از علم حقیقی.. عباس معروفی تونست همه اینها رو تو یک سمفونی جا بده و هیچ توضیحی نمی‌مونه جز اینکه سمفونی مردگان عمیقا یک شاهکاره.

توصیفات و جذابیت موضوع داستان فوق العاده است. قشنگ میشه وارد دنیای کتاب و غمش شد. پر از احساس

وقتی در مپرد این کتاب نظر گذاشتم، متاسفانه فقط نسخه ی صوتیش موجود بود.بخاطر همین یک جورایی نظرم رو اینجا هم کپی پیست کردم، فکر میکنم زیر چنین کتاب خوبی، جای یک نقد خالیه... جمله ای از کتاب: - وقتی آدم یک نفر را دوست داشته باشد بیش تر تنهاست ، چون نمی تواند به هیچ کس جز به همان آدم بگوید چه احساسی دارد... این جمله بتنهایی گویای عمق و ایدئولوزی کتاب هست..در اینجا با کتابی روبرو هستیم که قرار نیست باهاش لبخند بزنیم و یا حتی حالمون خوب بشه...قراره هم مسیر بشیم باهاش و اونقدر غرق بشیم درش که غم و فقدان و حسرت و یه عالمه حس عمیق دیگه رو درک کنیم...حتی اگر توش بصورت عملی هیچ تجربه ای نداشته باشیم! این هنر نویسندگی عباس معروفیه...قشنگ حرف میزنه حتی اگر حرفاش قشنگ نباشه... سمفونی مردگان... قابیل که برادرش رو کشت بعد سخت پشیمان شد، در این کتاب دقیقا میشه فهمید قابیل چرا هابیل رو کشت، چرا بعدش پشیمان شد... آدمهای کتاب همه خودِ خود ماییم. هر کدام از ما در زمانی آیدین،آیدا،یوسف و...بودیم در زمانهای مختلف. همه ی ما طعم تحقیر، شادی،حسادت، غم و اندوه رو چشیدیم. برای همین" این کتاب رو میشه زندگی کرد". احمد شاملو در مورد سمفونی مردگان گفته : این کتاب به جای این که سمفونی مردگان باشد و با آدمیزاد سر و کار داشته باشد، بیشتر برایم تداعی گر اسیران خاک بود.از آن جایی که با مردن هیچ مشکل و مسئله ای ندارم، در نتیجه این که آدم‌ها چگونه می میرند، به خصوص آدم‌هایی که مرگشان ادامه زندگیشان نیست، اصلا برایم جالب نیست. سبک سوررئال در قسمتی از داستان برادر کشی(یوسف) هم قابل تامل بود برام. تغییر مدام زاویه دید راوی داستان به همراه تصاویر بریده و آشفته بشدت لذت بخش و نفس گیر بود. من نسخه ی چاپی رو خوندم و پیشنهاد میکنم این کتاب روبخرید و در کتابخانه اتون داشته باشید.

(۵۴)_١۴٠١ مدت هاست که راجع به کتاب‌ها حرف نزده ام. نمیفهمم چطور می شود درباره اش گفت. باید خود آقای معروفی بیایند که چیز کاملی درباره اش بیان شود. کتابی ژرف و ارزشمند در کتابخانه ام است که بی هیچ تردیدی عطر کاغذ های کاهی اش را می بلعم و حتی وقتی گلو را می سوزاند انگار کار مقدسی را ادا داشته ام. وقتی به این فکر می کنم که ارزشش را داشت یک چیزی ، یک جایی ، ته افکار شناور و در لحظه رسیده ای می گوید باید اعتراف کنم که برگه هایش ارزش چاپ شدن را داشتند.این نوشته ها ارزش خوانده شدن را داشتند و اندیشیدن به ژرفای آشنای آدم هاش ، حرف هاشان ارزش وقف زمان را. من صادقانه این کتاب را خیلی دوست داشتم، خیلی زیاد. +(اضافه شده):سعدی به روزگاران مهری نشسته بر دل_بیرون نمی توان کرد الا به روزگاران. این بیت نوعی اندوه را در خودش دارد.تاریخ حکم همین شعر است.تاوان گذشته را ما می دهیم و این زنجیره جز فداشدنمان قطع نمی شود. این یک شاهکار بود ؛ چرا که زیستن در جهان نوعی شاهکار است . چیزی که در نظرم آمد این بود که به چندین جنبه آشکارا پرداخت دارد مثل روانشناسی ، جامعه شناسی ، معرفت شناسی، هستی شناسی،تاثیر تاریخ بر زندگی انسان،علت و معلول بودن جهان،عرفان،مذهب ، خانواده،اخلاق،عقل و ... .

کتاب خیلی قشنگی بود‌. ته‌تهِ بیچارگی آدمی رو نشون می‌داد. موقع خوندش، احساس می‌کردم که چقدر اسم سمفونی مردگان به این کتاب می‌اد! شاید همه ی ما هم یکی رو داریم که به کسوت " سوجی " درش آوردیم... آدم فرهیخته ای که به خاطر متفاوت بودنش، بهش برچسب "دیوانه" زدیم و واقعا دیوانه اش کردیم و حالا، ما موندیم و خود خودِ خودمون...

کتاب واقعا عالیه فصل اول کمی گنگ و مبهمه ولی به تدریج جلوتر که میرید تمام قفل های فصل اول باز میشن تمام شخصیت های داستان حس و احوالشون رو بهتون منتقل میکنن انگار خودتون تو داستانین 😍 من واقعا لذت بردم 😍

چقدر دلم برای یوسف میسوخت:)

آیدین برای خودخواهی پدر و سوسه های ایاز روحش در کنار کتاب ها و شعرهایش به آتش کشیده شد و برای همیشه زیر خاکستری محو دفن شد اما سوالی که هرکس بعد از خواندن کتاب باید از خود بپرسد این است که تا کنون کجای زندگی ایاز وارانه زیسته و آتش بیار کدام معرکه ای شده ؟! چه ایده ها ، افکار، احساسات و ادم هایی را به زنجیر عقاید خود کشیده ؟! چه چیز هایی را به قتل گاه ذهن خود برده و بعد از آن با روحیه ای اورهانی به زندگی ادامه داده ؟! و سوال هایی که تا همیشه وقت برای پاسخ دادنشان کم است

روایتی ناب و پر جاذبه از زندگی خانواده ای ایرانی! از تحقیر و سرکوب زنان گرفته تا تعصب بی منطق و خانمان‌سوز پدرانی که می خواهند سالاری کنند. شاید ویژگی بارز کتاب این بود که هر چقدر بیشتر می‌خواندم و شخصیت هارو درک میکردم، احساساتم نسبت به اونها تغییر می کرد. ابتدا طرف اورهان رو گرفتم، سپس طرف آیدا و بعد آیدین... امان از آیدین.... اوج هنر عباس معروفی در موومان چهارم برای من متجلی شد که افکار آشفته و روان آسیب دیده ی آیدین رو به طرز شکفت انگیزی ملموس و قابل درک کرده و با وجود اینکه مستقیم به آسیب ها اشاره نمیکنه، من در حین خواندنش گریستم.

میتونم به جرات بگم عباس معروفی منو علاقه مند به خواندن کتاب کرد. سمفونی مردگان بهترین اثر عباس معروفیست طوری که حین خواندن کتاب فکر میکنید اینهمه هنر داستان نویسی چطور میتونه در یک ادم جمع بشه؟ داستان جذاب، روایت گویی بسیار جذاب و پایان جذاب. با خط به خط این کتاب زندگی میکنید و لذت میبرید.

داستانی غمگین و عجیب. اگر به شیوه‌ی روایت سیال ذهن عادت ندارید و از خواندن کتاب‌هایی با روایت‌های خطی و سر راست لذت می‌برید، کتاب سمفونی مردگان مناسب شما نیست.

تلخی و غم! حسی که در تمام مدت خواندن رمان داشتم. تعصب و بی فکر بودن چقدر اسیب میزنه و اینم در طی خواندن رمان مدام بهش توجه میکردم. چند سوال بی جواب هم دارم که کاش قصه واضح تر گفته بود مثل سرنوشت سورمه! و ایدا و بی خیال شدن ایدین از درس

واقعا دوست داشتم این کتاب رو بخونم ولی به توصیه دوستانم نخوندمش. اگر روحیه حساسی دارید سمت این کتاب نرید یک سری قسمت های کتاب هست که تا مدت ها ذهنتون رو درگیر می کنه. کتاب فوق العاده احساسی هست که شاید بعضی از بخش های کتاب باعث بشه به شدت اندوهگین بشین😶

دو نسخه ازش دارم ،در یکی از نسخ شعری از آیدین هست که در دیگری نیست،خیلی قشنگه: ای تو همیشه بی عنان،ای ساکن کوی انار آن مهر سرخ آتشین ،بوی تو میدهد بهار خون گدایی همچو من رسمی ز حلاج است و بس زنجیر عشق سلسله ماند به پا تا پای دار ای ابر عشق دردمند ای دختر قداره بند من تار تو زخمی بزن امشب بیا بر من ببار لب بسته ام از هجر تو مردی ز خیل مردگان هم برزخ این روزگار هم ترس از پایان کار دردا که دل در ماتم است کی می تواند از فراق بگریزد از این آشیان تا کی بماند روزه دار بلبل چه می داند که بر بام کدام آید فرود آزاده و عاری ز شب پنداردت آزادگار آیم چو چنگ اندر خروش چون زخم بر من می زنند این مردمان رنگ رنگ این دشمنان نابکار امشب نگار سرکشم دزدیده قلب آتشم آتشفشان خامشم، تصویر سرد کوهسار ای وای بر سوته دلان و عاشقان بی نشان متروکه های بین راه ویرانه های شادخوار آتش زنید بر خانه ام این جسم را بی جان کنید خاکسترم بر باده ها، تندیس من مردانه وار پرچم نشان یادها، هم بر فراز بام ها فرسوده در ایام ها، عشق نهان یادگار

نسخه ای از کتاب خشم و هیاهو اثر ویلیام فاکنر که در غالب یک داستان ایرانی در آمده ولی با این حال از زیبایی این اثر هیچ چیز کم نمی کنه جز اینکه ایده کتاب از نویسنده نیست.

در موسیقی کلاسیک به قطعه‌ای ارکسترال که از چند بخش مجزا ساخته شده باشد، سمفونی می‌گویند. سمفونی‌ها عموما چهار بخش دارند و به هربخش آن موومان گفته می‌شود. این اثر به طرز خارق العاده ای یک سمفونی است .