نظرات کاربران درباره کتاب سمفونی مردگان

والا خیلی تعریف این کتابو شنیده بودم،ولی خیلی خیلی تکرار داشت داستان انقدر جذاب نبود که مجذوب کنه فقط خوندم کع خونده باشم

بی‌نظیر بود! شاید کمی روایت و خط داستان سردرگمتون کنه اما کم کم بهش عادت میکنید و با کاراکترها پیش میرید. باهاشون درد میکشید، به گذشته و آینده میرید، کم میارید، خسته میشید و از نفس میفتید. واقعا شاهکاره...

عباس معروفی. اسم این نویسنده برای من تداعی گر یک سبک خاص از نوع روایت و گویش داستانه. اولین کتابی که از عباس معروفی خوندم «سال بلوا» بود که واقعاً بدون اغراق میتونم بگم که میخکوب ریتم داستان و نوع روایتش شده بودم. در این کتاب هم نوع شخصیت پردازی، سیال بودن داستان توی دوره تاریخی قدیم، اصطلاحات و فرهنگ های بومی و ... بسیار جذاب و عالی بود. این کتاب روایتگر یک خانواده قدیمی است که زیر پرچم یک پدری خشک و اخمو و مقرراتی که دوست داره بر همه کنترل داشته باشه، شروع میشه. در مقابل در این خانواده یک مادر دلسوز و مهربان وجود داره که دوست داره خانواده رو تحت هر شرایطی پابرجا و صمیمی نگه داره. بین این محبت مادر و خشک بودن پدر یک کشمکش بر سر یک پسر به اسم «آیدین» ایجاد میشه که محور اصلی داستان هست. عضو دیگر خانواده «اورهان» هستش که مورد لطف پدر ولی مورد غضب مادر هست و بین اورهان و آیدین تضاد، چالش، کینه، کدورت، حسادت هایی وجود داره که نویسنده خیلی خوب درباره این موارد قلم رانده. بنظر من نقطه اوج داستان عاشق شدن این دو نفر هست که معشوقه های هر شخصیت و نوع برخوردشون نماینگر جدال خیر و شر هست. به کلامی کلام، کتابی است که با سبک خاص سیال ذهن نوشته شده و عباس معروفی در این کتاب کنار شخصیت پردازی، سبک روایی خاصی رو رعایت کرده و سعی کرده با دیالوگ هاش شما رو در داخل این خانواده ی پرتنش قرار بده

میدونید سمفونی مردگان کتابیه‌ که من واقعا از پیدا کردن یک کلمه برای بیان کردن زیباییش‌ عاجزم.. چون انقدر این کتاب جای فکر و تامل داره که واقعا با درک بشه تا فهمیده بشه.. کتاب سراسر اتفاقاتی‌ بود باعث شد من با تموم گریه ای که کردم حاضر نباشم کتابو‌ رها کنم(نسخه چاپی) کتاب رو میشه از لحاظ‌ روانشناسی هم موشکافی کرد و فهمید که چقدر حتی اتفاقات کوچیکش‌ پیامد های بزرگی دارن.. نخواندن‌ این کتاب واقعا ظلم بزرگیه:) m²

غمگین،دردناک و جذاب

این رمان به شیوه جریان سیال ذهن نوشته شده. در این شکل رمان، زمان سیر خطی و مرتب نداره و راوی مدام در حال تغییر هست خواننده گاهی زمان رو گم میکنه. برای همین ممکنه برای برخی متن کتاب کسل کننده به نظر برسه اما در واقع کسانی که به این نوع رمان ها علاقه مند هستن میدونن این کتاب چقدر زیبا و جذاب نوشته شده که شاهکار قلم آقای معروفی هست. سرتا سر رمان دیالوگ های مفهومی و خاص هست. عشقی که آقای معروفی در رمان هاش استفاده میکنه عشقی سطحی نیست بلکه عشقی خالص و خاص هست که خواننده مبهوت خود میکنه. این رمان برای من جذابیت خاصی داره چون با تک تک کارکتر های داستان همذات پنداری کردم جز پدری که متعصب هست.از نظر من این رمان تأثیر سنت بر روی خانواده ایرانی رو نشون میده. اسم رمان و استفاده کلمه موومان به جای فصل خلاقیت بی نظیر آقای معروفی رو نشون میده. روحشون شاد 🌹🙌🏻

این کتاب نوشته مورد علاقه من است و هیچگاه برای من تکراری نخواهد شد غم ، احساس و قدیمی بودن از تمام کلمات این کتاب فوران می‌کنه اینکه در دهه هایی که عموم مردم فکر یکسانی داشتند(همه نه) از دیدگاه افراد متفاوت به زندگی نگریستن واقعا نیازمند درک و فهم فراوان‌یست

قلم و داستان پردازی خوب بود اما تصویری تاریک و سیاه ارائه می داد که حال آدم رو بد میکنه!!! همه ش بدبختی و سیه روزی😑

اول از همه بگم که من خودم با نظرات کاربران که بعضا گفته بودند نمیشه سر از نوشته در آورد، مردد شدم که بخونمش یا نه، ولی بعد که خوندم به نظرم خیلی هم قابل فهم بود، فقط باید به خوبی شخصیت ها رو به خاطر داشت.... دومین مسئله اینکه متاسفانه نویسنده های زیادی، یقینا دانسته، دین گریزی رو تو نوشته هاشون ایجاد می کنن و اینطور وانمود میشه اونی که نماز میخونه و... آدم بدیه و اونی که نمیخونه خیلی خوبه درصورتی که به نظر من این از ضعف نویسنده است یا از تنفر شخصیِ خودش از دین که حالا داره تعمیمش میده، بیطرفانه باید نوشت حقیقتا... سوم اینکه در پایان رمان چند تا علامت سوال گنده رو سرم موند که دیگه نمیشد پیداش کرد، برای من سواله که آیدین که یکروز خودش تصمیم داشت برای زنده کردن روح شعر در وجودش به تهران بره و از سورملینا دور بیفته، چطور بعد مرگش اینقدر دیوونه شد؟ یا همه چیز زیر سر اون سوپ چلچله بود؟ و مسئله بعد اینکه وقتی سورمه باردار بود، خب آیدبن خبر داشت، چی شد که بعد بچه ش رو هیچوقت ندید؟ یه جاهایی برام گنگ بود حقیقتا ولی در آخر نظرم اینه که من لحظه لحظه دلم برای اورهان سوخت و پایان غمگینش واقعا برام دردناک بود، شاید اورهان خبیث بود، اما خباثت رو چه کسی بهش هدیه کرده بود؟....من واقعا از رابطه مادر و آیدین حرص خوردم تماما....در کل، فلاکتی که اورهان کشید قابل قیاس با فلاکت های آیدین نبود...فقط آیدین در آخر در ظاهر دیوانه شد و اورهان از درون ،رنج دومی بیشتر از اولیه... در پایان باید بگم ادبیات خوبی بود و خیلی چیزها در وادی ادبیات بهم اضافه شد ولی در مورد داستان نظری ندارم حقیقتا، بخونید ولی سعی کنید که عمیق نشید چون در آخر پرسش های عمیقی براتون ایجاد میشه که جوابی براشون نیست...

یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم، داستان کلیشه ای نداشت و به زیبایی نوشته شده بود و به نظرم هر ایرانی باید یکبار این کتاب رو بخونه ، روح نویسنده شاد

بهترین کتابی ک خوندم واقعا بعد از گذشت ۱۵ سال هنوز همون تازگی و جذابیت رو برام داره یجوری تو داستان غرق میشی ک حس میکنی ، لحظه ب لحظه داری همه رو خط ب خط کنار شخصیتها بازی میکنی #عباس_معروفی_سمفونی_مردگان_

تصویر سازی ها عالی بود و من دقیقا در فضا قرار میگرفتم و اون حال و هوای مکتوب رو کاملا حس میکردم اما روند داستان برام جذاب نبود

پایان تلخ برای کتاب.

لذت بردم از خوندنش واقعا روایت کم‌نظیر عباس معروفی

غم عجیبی در این کتاب نهفته است

یکی از بهترین رمان های ایرانی

این کتاب رو توصیه میکنم،آیدین هنرمندی که در آخر به سوجی دیوانه تبدیل میشه من نسخه چاپی این کتاب رو خوندم و باید بگم عالیه، زود به زود راوی عوض میشه که شاید اول کتاب برای خواننده یکم سخت باشه که بفهمه روایت کتاب چطوریه، ولی بعد دستش میاد و غرق کتاب میشه این کتاب بهترین کتاب ایرانیه که تابحال خوندم و به شدت عاشق داستانش شدم، توصیف هاش درست به اندازه است، نویسنده داستان رو طولش نداده یا مختصرش نکرده، نویسند گذشته رو رنگ و شور دار نشان میده و هرچه زمان بیشتر میگذره رنگ و شوق ها کمتر و کمتر میشه واقعا خانواده ای اسیب دیده به خواطر افکار پوسیده پدرشان رو به نابودی رفتن... من درکل خیلی کتاب هایی با فضای تاریک دوست ندارم اما این کتاب واقعا فرق داشت،توصیف این کتاب سخته، این کتاب عالیه...

چیزی که در مورد این کتاب شنیده بودم که این کتاب رو نباید خوند و افسردگی میگیری و این حرفا ، اما شاید تاثیر این کتاب روی کسانی که در گذشته و زندگی خوب و از نظر روحی و روانی هیچ مشکلی نداشته آن اونطوری باشه اما برای من که پر از گذشته سخت و مشکلات خانوادگی بودم خیلی غم انگیز و سخت نبود و خیلی از جاهای داستان برام پیش اومده و کاملا درک میکردم. چیزی که از کتاب آموختم این بود که اگر انسان باشیم هیچ چیز سخت نیست حتی زندگی در دنیا. کافیه انسان باشیم و انسانی رفتار کنیم اون وقت هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت که حل نشود و ما را به رنج برساند.

چی بگم.... این کتاب رو طی ۷ روز دو بار خواندم.... و بار دوم متوجه خیلی از نکاتی شدم که نویسنده با زیرکی اشاره کرده بود و من گذری رد شده بودم. واقعا لذت بردم به معنی واقعی کلمه شاهکاری که کلمه به کلمه ش به دلم نشست... تلخی دلچسبی داشت مث طعم گس چایی ... که به جان و روح نفوذ میکنه... حقیقتا بارها گریه کردم... آیدین رو کنارم حس میکردم ... که روزنامه رو برعکس گرفته و داره از وقایع جنگ برام حرف میزنه... آیدینی که توی سرش بازار مس گرهاست. توی دلش رخت میشورند و توی پاهاش سیم میکشند... دکتر گفت: ببرش دیوانه خانه....

متنی عجیب و زیبا و البته متفاوت داستانی کاملا غیر خطی، با پرشهای مسلسل وار خیلی متفاوت و خاص تجربه خواندن این کتاب را دوست داشتم