نظرات کاربران درباره کتاب سمفونی مردگان

سفری در نگاه و حس افراد به زندگی ، سیال ، زیبا و قوی

عالی

تعصبات و دیگر هیچ!

بی‌نظیر بود! شاید کمی روایت و خط داستان سردرگمتون کنه اما کم کم بهش عادت میکنید و با کاراکترها پیش میرید. باهاشون درد میکشید، به گذشته و آینده میرید، کم میارید، خسته میشید و از نفس میفتید. واقعا شاهکاره...

عباس معروفی. اسم این نویسنده برای من تداعی گر یک سبک خاص از نوع روایت و گویش داستانه. اولین کتابی که از عباس معروفی خوندم «سال بلوا» بود که واقعاً بدون اغراق میتونم بگم که میخکوب ریتم داستان و نوع روایتش شده بودم. در این کتاب هم نوع شخصیت پردازی، سیال بودن داستان توی دوره تاریخی قدیم، اصطلاحات و فرهنگ های بومی و ... بسیار جذاب و عالی بود. این کتاب روایتگر یک خانواده قدیمی است که زیر پرچم یک پدری خشک و اخمو و مقرراتی که دوست داره بر همه کنترل داشته باشه، شروع میشه. در مقابل در این خانواده یک مادر دلسوز و مهربان وجود داره که دوست داره خانواده رو تحت هر شرایطی پابرجا و صمیمی نگه داره. بین این محبت مادر و خشک بودن پدر یک کشمکش بر سر یک پسر به اسم «آیدین» ایجاد میشه که محور اصلی داستان هست. عضو دیگر خانواده «اورهان» هستش که مورد لطف پدر ولی مورد غضب مادر هست و بین اورهان و آیدین تضاد، چالش، کینه، کدورت، حسادت هایی وجود داره که نویسنده خیلی خوب درباره این موارد قلم رانده. بنظر من نقطه اوج داستان عاشق شدن این دو نفر هست که معشوقه های هر شخصیت و نوع برخوردشون نماینگر جدال خیر و شر هست. به کلامی کلام، کتابی است که با سبک خاص سیال ذهن نوشته شده و عباس معروفی در این کتاب کنار شخصیت پردازی، سبک روایی خاصی رو رعایت کرده و سعی کرده با دیالوگ هاش شما رو در داخل این خانواده ی پرتنش قرار بده

میدونید سمفونی مردگان کتابیه‌ که من واقعا از پیدا کردن یک کلمه برای بیان کردن زیباییش‌ عاجزم.. چون انقدر این کتاب جای فکر و تامل داره که واقعا با درک بشه تا فهمیده بشه.. کتاب سراسر اتفاقاتی‌ بود باعث شد من با تموم گریه ای که کردم حاضر نباشم کتابو‌ رها کنم(نسخه چاپی) کتاب رو میشه از لحاظ‌ روانشناسی هم موشکافی کرد و فهمید که چقدر حتی اتفاقات کوچیکش‌ پیامد های بزرگی دارن.. نخواندن‌ این کتاب واقعا ظلم بزرگیه:) m²

این رمان به شیوه جریان سیال ذهن نوشته شده. در این شکل رمان، زمان سیر خطی و مرتب نداره و راوی مدام در حال تغییر هست خواننده گاهی زمان رو گم میکنه. برای همین ممکنه برای برخی متن کتاب کسل کننده به نظر برسه اما در واقع کسانی که به این نوع رمان ها علاقه مند هستن میدونن این کتاب چقدر زیبا و جذاب نوشته شده که شاهکار قلم آقای معروفی هست. سرتا سر رمان دیالوگ های مفهومی و خاص هست. عشقی که آقای معروفی در رمان هاش استفاده میکنه عشقی سطحی نیست بلکه عشقی خالص و خاص هست که خواننده مبهوت خود میکنه. این رمان برای من جذابیت خاصی داره چون با تک تک کارکتر های داستان همذات پنداری کردم جز پدری که متعصب هست.از نظر من این رمان تأثیر سنت بر روی خانواده ایرانی رو نشون میده. اسم رمان و استفاده کلمه موومان به جای فصل خلاقیت بی نظیر آقای معروفی رو نشون میده. روحشون شاد 🌹🙌🏻

این کتاب نوشته مورد علاقه من است و هیچگاه برای من تکراری نخواهد شد غم ، احساس و قدیمی بودن از تمام کلمات این کتاب فوران می‌کنه اینکه در دهه هایی که عموم مردم فکر یکسانی داشتند(همه نه) از دیدگاه افراد متفاوت به زندگی نگریستن واقعا نیازمند درک و فهم فراوان‌یست

اول از همه بگم که من خودم با نظرات کاربران که بعضا گفته بودند نمیشه سر از نوشته در آورد، مردد شدم که بخونمش یا نه، ولی بعد که خوندم به نظرم خیلی هم قابل فهم بود، فقط باید به خوبی شخصیت ها رو به خاطر داشت.... دومین مسئله اینکه متاسفانه نویسنده های زیادی، یقینا دانسته، دین گریزی رو تو نوشته هاشون ایجاد می کنن و اینطور وانمود میشه اونی که نماز میخونه و... آدم بدیه و اونی که نمیخونه خیلی خوبه درصورتی که به نظر من این از ضعف نویسنده است یا از تنفر شخصیِ خودش از دین که حالا داره تعمیمش میده، بیطرفانه باید نوشت حقیقتا... سوم اینکه در پایان رمان چند تا علامت سوال گنده رو سرم موند که دیگه نمیشد پیداش کرد، برای من سواله که آیدین که یکروز خودش تصمیم داشت برای زنده کردن روح شعر در وجودش به تهران بره و از سورملینا دور بیفته، چطور بعد مرگش اینقدر دیوونه شد؟ یا همه چیز زیر سر اون سوپ چلچله بود؟ و مسئله بعد اینکه وقتی سورمه باردار بود، خب آیدبن خبر داشت، چی شد که بعد بچه ش رو هیچوقت ندید؟ یه جاهایی برام گنگ بود حقیقتا ولی در آخر نظرم اینه که من لحظه لحظه دلم برای اورهان سوخت و پایان غمگینش واقعا برام دردناک بود، شاید اورهان خبیث بود، اما خباثت رو چه کسی بهش هدیه کرده بود؟....من واقعا از رابطه مادر و آیدین حرص خوردم تماما....در کل، فلاکتی که اورهان کشید قابل قیاس با فلاکت های آیدین نبود...فقط آیدین در آخر در ظاهر دیوانه شد و اورهان از درون ،رنج دومی بیشتر از اولیه... در پایان باید بگم ادبیات خوبی بود و خیلی چیزها در وادی ادبیات بهم اضافه شد ولی در مورد داستان نظری ندارم حقیقتا، بخونید ولی سعی کنید که عمیق نشید چون در آخر پرسش های عمیقی براتون ایجاد میشه که جوابی براشون نیست...

یکی از بهترین کتاب هایی بود که خوندم، داستان کلیشه ای نداشت و به زیبایی نوشته شده بود و به نظرم هر ایرانی باید یکبار این کتاب رو بخونه ، روح نویسنده شاد

بهترین کتابی ک خوندم واقعا بعد از گذشت ۱۵ سال هنوز همون تازگی و جذابیت رو برام داره یجوری تو داستان غرق میشی ک حس میکنی ، لحظه ب لحظه داری همه رو خط ب خط کنار شخصیتها بازی میکنی #عباس_معروفی_سمفونی_مردگان_

تصویر سازی ها عالی بود و من دقیقا در فضا قرار میگرفتم و اون حال و هوای مکتوب رو کاملا حس میکردم اما روند داستان برام جذاب نبود

پایان تلخ برای کتاب.

لذت بردم از خوندنش واقعا روایت کم‌نظیر عباس معروفی

سپاسگزارم

این کتاب همه زندگی منه :) حاضرم تا آخرین لحظه عمرم بارها و بارها بخونمش و برای بار n ام ایمان بیارم قلم معروفی شاهکاره... هرچقدر از بی نظیر بودن این کتاب بگم کم گفتم از وقتی این کتاب رو خوندم کمتر کتابی به دلم میشینه و هیچ کتابی عزیزتر از سمفونی مردگان توی قلبم جایی نداره :))))

خیلی ساده توضیح میدهم، من برای هیچ کدام و فیلمی گریه نکردم اما با این کتاب اشکم بند نمی آمد.

چند روز پیش برای اولین بار مطالعه اش کردم داستان چندین سال پیش و در عصر رضاخان در بطن یک خانوادهء شش نفره رخ میده نویسنده به خوبی سرنوشت تک تک اعضای خانواده رو به تصویر کشیده، شخصیت پردازی خوبی داره و شما با تک تک شخصیت ها همراه می شوید هدف نویسنده به تصویر کشیدن تضاد میان دو تیپ شخصیتی بوده تضاد میان تحجر و تجدد که بسیار موفق بوده شخصیت فرهیخته ای رو به تصویر کشیده که چطور بر اثر کج فهمی های جامعهءبی سواد و متعصب به انزوا کشیده میشه.

واقعا یکی از محشرترین کتاب هاست ... حتما بخونین

یه پدر که از شعر گفتن و کتاب خواندن پسرش هراس داره او را از همه این کارها و شعر گفتن ها منع می کند و حتی کار را به جایی می رساند که کتاب ها و حتی اتاقش را می سوزانه و عقیده دارد این ها فتنه و اسباب شیطانند. (شاید این کتاب بتونه قشنگ تمرین کتابی که خونده بودید باشه حداقل برای من که اینطور بود)