بریده‌هایی از کتاب متل کالیویستا

نمی‌توانست بدون این‌که باد دربدهد عطسه کند.

«امکان نداره ازت خوشم بیاد. هیچ‌وقت! حتی اگه تنها پسر روی زمین باشی. ترجیح می‌دم یه سنگ رو دوست داشته باشم.»

«ما سوار یه ترن هوایی دیگه هستیم. مامان و باباهامون پول ندارن. پس ما به مدرسه‌های خوبی نمی‌ریم و بعدش هم شغل‌های خوبی به دست نمی‌آریم. بچه‌هامون هم به مدرسه‌های خوبی نمی‌رن، کار درست درمون هم پیدا نمی‌کنن و همین‌طوری می‌ره جلو.»

بیشتر مواقع، غریزه حکم می‌کند که خودمان را در شرایط سخت کنار بکشیم، اما این کتاب دربارهٔ زمانی است که با وجود تمام گرفتاری‌ها و دل‌شکستگی‌هایتان، کنار نمی‌کشید و باز هم هر روز صبح بیدار می‌شوید و با چشمان بانشاط و کنجکاو به دنیا نگاه می‌کنید.

پدرم با دهان بسته خندید.

یه چیزهایی هست که هرچقدر هم تلاش کنی، کامل درکشون نمی‌کنی

شاید یه روز همهٔ این اتفاق‌ها به نظرت خنده‌دار بیان.

وقتی یک کاسه را می‌شکنی، ممکن است بتوانی تمام تکه‌هایش را دوباره به هم بچسبانی، اما دیگرهیچ‌وقت مثل قبلش نمی‌شود. آب از ترک‌هایش می‌چکد

مادربزرگم همیشه می‌گفت آدم‌ها عوض نمی‌شوند. قلب ما مثل یک کش پلاستیکی است. ممکن است کمی‌کش بیاید، ولی در نهایت به حالت اولش برمی‌گردد.

وقت‌ها مشکلات در سرتان خیلی بزرگ به نظر می‌رسند، اما وقتی درباره‌شان با کسی حرف می‌زنید، از نتیجه‌اش شگفت‌زده می‌شوید.