بریده‌هایی از کتاب شاد بودن کافی نیست

از همین حالا به سلامتِ خودتان اهمیت بدهید، نه بعداً

کمبودِ جدید در عصر اینترنت توجه است.

بدانید که بیش‌ترِ چیزها در زندگی درآنِ‌واحد هم خوب و هم بدند؛ خوب یا بد بودنِ آن‌ها به دیدگاه ما بستگی دارد.

بیش‌ترِ ما دوست نداریم دربارهٔ مرگ فکر کنیم؛ چون ما را می‌ترساند. اما فکرکردن دربارهٔ مرگِ خودمان، به‌شکل غیرمنتظره‌ای، مزیت‌های کاربردیِ زیادی دارد. یکی از مزیت‌ها این است که مجبورمان می‌کند آن‌چه را در زندگی‌مان مهم است از آن‌چه بیهوده و مزاحم است به‌خوبی تفکیک کنیم.

هرگاه با ایده‌ای جدید و سودمند روبه‌رو می‌شوید، باید لحظه‌ای تحمل کنید و آن‌را به آن‌چه از قبل می‌دانید، می‌فهمید یا استفاده می‌کنید مرتبط کنید.

درحال حاضر زندگی این‌گونه است: جریانی ثابت و بی‌پایان از زباله‌های بی‌پایان و من‌درآوردی که به سرعتِ لمس‌کردنِ صفحهٔ گوشی از برابرِ چشمانمان می‌گذرند و به مغزمان می‌رسند. ماه پیش کیم کارداشیان «اینترنت را منفجر کرد» و منظور از «اینترنت را منفجر کرد» این است که یک عکس فتوشاپ‌شده‌اش روی جلد یک مجله چاپ شد.

طراحی زندگی به‌گونه‌ای است که به‌شکل مستمر مشکلات سخت و غیرمنتظره سر راه‌تان قرار می‌دهد.

شخص دوست‌داشتنی در دنیایی دوست‌داشتنی زندگی می‌کند، شخص متخاصم در دنیایی خصمانه زندگی می‌کند. هرکسی که می‌بینید آیینه‌ای از شماست. کن کیز جونیور

روابط شرطی ذاتاً خودخواهانه‌اند. وقتی من به پولت بیش‌از خودت اهمیت می‌دهم، پس درواقع رابطهٔ من با پول است. اگر به موقعیتِ شغلیِ شریکِ زندگی‌تان بیش‌از خودِ او اهمیت می‌دهید، پس درواقع با خود او در ارتباط نیستید، بلکه با شغلش در ارتباطید. اگر مادرتان از شما مراقبت می‌کند و با اعتیادتان کنار می‌آید، چون باعث می‌شود به خودش به‌عنوان یک مادر حس بهتری داشته باشد، پس او درواقع با شما رابطه ندارد، او با احساس خوب داشتن نسبت‌به خودش به‌عنوان یک مادر رابطه دارد.

به‌جای این‌که هدفتان را سه ساعت کار کردن در هر شب تعیین کنید، نیروی اراده‌تان را روی عادت‌هایی صرف کنید که انجام آن سه ساعت کار را حتمی کنند: با حذف انحرافات و متصل‌نبودن به اینترنت.

اکثر تغییرات شخصی‌مان در لحظهٔ خاصی از زمان رخ نمی‌دهند، بلکه به‌صورت تحولی درازمدت و تدریجی‌اند که به‌ندرت متوجه می‌شویم رخ داده‌اند. این‌طور نیست که صبح از خواب بیدار شویم و متوجه تغییراتِ شدید و دگرگون‌کننده در خودمان بشویم. هویتمان به‌آرامی تغییر می‌کند، مانند شن‌های ساحل که توسط اقیانوس رانده و درطول زمان به‌صورت خط‌های منحنیِ جدید روی هم انباشته می‌شوند.

اگر «چرای» پرمعنایی در پس اهداف وجود نداشته باشد، خودِ هدفْ شادی و رضایتمندیِ بلندمدتی فراهم نمی‌کند.

به‌احتمال زیاد هر مصیبتی که در زندگی گرفتارش شده‌اید به‌دلیل پیروی از احساساتتان بوده است. بدون فکر عمل کردید، یا بسیار حق‌به‌جانب بودید و خودتان را مرکز جهان هستی تصور می‌کردید. می‌دانستید احساسات باعث می‌شوند این‌گونه فکر کنید؟ احساسات باعث می‌شوند خودتان را مرکز جهانِ هستی بدانید و متأسفم که باید به شما بگویم کاملاً اشتباه می‌کنید.

«برای مسائلِ کوچکِ زندگی حرص نخور؛ و تقریباً همهٔ مسائلِ زندگیْ مسائل کوچک‌اند.»

«هیچ‌کس به من اهمیت نمی‌ده؟!» اما وقتی کسی معنای واقعیِ آن‌را درک کند، بسیار آزادی‌بخش است؛ همان‌طورکه دیوید فاستر والاس گفته است: «وقتی بفهمید دیگران به‌ندرت در موردتان فکر می‌کنند، از نگران‌بودن دربارهٔ این‌که دیگران چه فکری درباره‌تان می‌کنند دست برمی‌دارید.» من، شما و هر کاری که می‌کنیم روزی به فراموشی سپرده می‌شود. گویی هیچ‌گاه وجود نداشته‌ایم، اگرچه وجود داشته‌ایم. هیچ‌کس اهمیت نخواهد داد. دقیقاً مثل همین حالا، تقریباً هیچ‌کس اهمیت نمی‌دهد درواقع چه می‌گویید و با زندگی‌تان چه می‌کنید.

اولین قدمی که باعث می‌شود افراد گند بزنند این است که مدام به خودشان می‌گویند دربرابر مشکلاتِ زندگی کاری از دستشان ساخته نیست.

چه‌چیزی باعث می‌شود غذاخوردن و دست‌شویی‌رفتن را فراموش کنید؟

اگر می‌خواهید کارآفرینِ بی‌نظیری در حوزهٔ فناوری باشید، اما تحمل شکست‌خوردن را ندارید، پس از پس این کار برنمی‌آیید. اگر می‌خواهید هنرمندی حرفه‌ای شوید، اما نمی‌توانید ببینید اثرتان صدها یا حتی هزاران بار پذیرفته نمی‌شود، پس قبل‌از این‌که این کار را شروع کنید دخلتان آمده است. اگر قصد دارید وکیل دادگستری ماهری شوید، اما تحمل کارکردن هشتاد ساعت در هفته را ندارید، پس خبر بدی برای‌تان دارم. توان تحمل‌کردنِ چه تجاربِ ناخوشایندی را دارید؟ می‌توانید تمام شب بیدار بمانید و کدنویسی کنید؟ می‌توانید تشکیل خانواده را تا دَه سال به‌تعویق بیندازید؟ تحمل این‌را دارید که افراد بارهاوبارها با تمسخر شما را از روی صحنهٔ نمایش مشایعت کنند تا بتوانید در آن کار موفق شوید؟

اولین هدف باید تبدیل‌شدن به آدمی بهتر، همسری بهتر، والدینی بهتر، دوستی بهتر، همکاری بهتر و... باشد. به‌زبان دیگر، یعنی رشد فردی داشته باشی.

زمان موردنیاز برای شکل‌گیری عادت‌ها کم‌ترین: هجده روز؛ متوسط: شصت‌وشش روز؛ بیش‌ترین: دویست‌وپنجاه‌وچهار روز.