بریده‌هایی از کتاب شاد بودن کافی نیست

دنبال‌کردن خوشبختی شما را از آن دور می‌کند. تلاش زیاد برای کنترل احساس تنها ما را بی‌احساس می‌کند. تمایل به آزادی اغلب موجب می‌شود احساس کنیم زندانی هستیم.

به این نتیجه رسیده‌ام که از بین سه تا چهار کتابِ مزخرف فقط یک کتاب است که اطلاعات ارزشمند در اختیارم می‌گذارد.

اگر کتابی صد صفحه باشد، باید بعداز خواندنِ ده صفحهٔ اول من را جذب خودش کند. اگر مجذوبم نکند یا احترامی برای نویسنده قائل نباشم، قبل‌از این‌که کتاب را کنار بگذارم، نگاهی به فهرست مطالب کتاب می‌اندازم و می‌روم سراغ فصلی که برایم جذاب است.

شک ضرورتِ آزمودنِ ایمان است و به قوی‌ترشدن آن می‌انجامد. اعتمادبه‌نفس بدون شک وجود ندارد. بدون شک چیزی برای پایبندی وجود ندارد. بدون شک ایدهٔ نابی وجود ندارد. زیرا شک، انتقاد و شکست ابزارهایی‌اند که ایده‌های نسبتاً خوب را به ایده‌های ناب تبدیل می‌کنند و جهان را به حیرت وامی‌دارند.

برنامهٔ آموزشی باید شامل این موارد باشد: صحبت دربارهٔ احساساتتان بدون مقصردانستن و قضاوت یکدیگر، چگونگی تشخیصِ رفتارِ فریب‌کارانه و پرهیز از آن، عدم تحمیل عقاید شخصی خود به دیگران، بحث‌های صادقانه دربارهٔ ارتباط یا عدم ارتباط مسائل مختلف با عشق، توافق کامل طرفین و تفاوت میان تجارب مردها و زن‌ها. اساساً هرچیزی که اکثر ما پس‌از یک جداییِ مشقت‌بار می‌آموزیم. چرا مهم است: زیرا وقتی به‌خاطر ابتلا به سرطان در بستر مرگ هستید به این موضوع فکر نمی‌کنید که چطور ناپلئون بر مهاجمان روس پیروز شد یا چطور اصلاحاتِ میجی موقعیت جغرافیایی‌سیاسی آسیا را تغییر داد یا چطور ترکیبات ارگانیک مغز شما را نابود می‌کنند، درعوض، به کسانی که در زندگی‌تان دوستشان داشته‌اید یا از دست داده‌اید فکر می‌کنید.

وقتی به مدرسه به‌عنوان محلی برای آموختن اطلاعات نگاه نکنیم، بلکه آن‌را جایگاهی بدانیم که در آن در مورد خودمان می‌آموزیم، متوجه می‌شوید درس‌هایی آموخته‌اید، بدون این‌که بدانید.

هرچه شخص عاطفی‌تری باشید، احتمال جاگیری اطلاعات غلط در خاطرات شما بیش‌تر است؛ ـ نه‌تنها ممکن است خاطره‌ای به اطلاعاتی غلط تبدیل شود، بلکه امکان ایجاد خاطره‌ای کاملاً ساختگی نیز وجود دارد.

احساسات شما بیش از آن‌چه فکر کنید دیدگاه‌تان را تغییر می‌دهند

پس الزاماً ارتقایافتن به‌معنای شعبده‌بازی با توپ به‌جای شعبده‌بازی با چاقو نیست، بلکه به‌معنای شعبده‌بازی‌کردن با سه چاقو، بعد چهار چاقو، بعد پنج چاقو و الی آخر است.

رفتارکردن براساس آن‌چه خوب و درست است کار دشواری است. اول از همه، دانستن کار خوب و درست همیشه واضح نیست. اغلب باید بنشینید و به‌دقت فکر کنید. اغلب باید به نتیجه‌گیری‌های‌مان مشکوک باشیم یا با غرایز ابتدایی‌مان مقابله کنیم.

زمانتان محدود است. آن‌را با زندگی‌کردن برای دیگران هدر ندهید. با عقاید تعصب‌آمیز محاصره نشوید: این‌که زندگی براساس نتایج طرز فکر دیگران است. نگذارید سروصدای نظرات دیگران صدای درونتان را خفه کند. و از همه مهم‌تر، جرأت دنبال‌کردن ندای قلب و هدفتان را داشته باشید.

«برای مسائلِ کوچکِ زندگی حرص نخور؛ و تقریباً همهٔ مسائلِ زندگیْ مسائل کوچک‌اند.»

چیزی که بیش‌ترِ مردم متوجهش نیستند این است که اشتیاقْ نتیجهٔ عمل است، نه لازمهٔ آن.

نکتهٔ جالب این‌جاست که وقتی خودتان را با «حالت آسانِ» عادت‌های دلخواه‌تان وفق می‌دهید، همیشه می‌توانید درجهٔ سختی را افزایش دهید. برای مثال، اگر یک ماه هر شب بعداز شام بیست دقیقه پیاده‌روی کنید، پس این جمله خیلی بد به‌نظر نخواهد آمد که «هی، چطوره چهل دقیقه پیاده‌روی کنم؟»

چهل‌وسه درصد از رفتارهای روزانهٔ ما براساس عادت‌های ما هستند؛

بدانید زندگی‌کردن بها دارد. هرچیز خوبی در زندگی به خطرپذیری و ازخودگذشتگی نیاز دارد. استثنایی وجود ندارد. هیچ‌یک از ما بدون چند زخم و خراش از زندگی جان سالم به‌در نمی‌بریم.

شرمساری را با آغوش باز بپذیرید. احساس حماقت کردن بخشی از مسیرِ رسیدن به چیزهای مهم و معنادار است. هرچه تصمیم مهمی در زندگی بیش‌تر شما را بترساند، به‌احتمال زیاد شما بیش‌تر نیاز دارید آن‌را انجام بدهید.

قدر کسانی را که به تو نزدیک‌اند بدان. می‌توانی پول یا شغلی را که از دست دادی برگردانی، اما هیچ‌وقت نمی‌توانی زمان را به عقب برگردانی.

اگر نصیحتی کاربردی برای هر شخص بیست‌ساله‌ای داشته باشم، فارغ از شرایط این است: راهی برای سفرکردن پیدا کن، و وقتی مردد شدی، با مردم صحبت کن، از آن‌ها دربارهٔ خودشان بپرس و آن‌ها را بشناس. تقریباً هیچ ضرری ندارد، ولی منافع بسیاری می‌تواند داشته باشد، خصوصاً زمانی‌که هنوز جوان و تأثیرپذیرید.

روابط ناسالم مثل سیاه‌چاله‌اند، نه‌تنها شما را پایین و پایین‌تر می‌کشند، بلکه نیروی جاذبهٔ مخصوص خودشان را نیز دارند. هر تلاشی برای فرار از آن‌ها فقط آتش داستان‌های دراماتیک را شعله‌ورتر می‌کند، چیزی که شما را به پلهٔ اول بازمی‌گرداند.