بریده‌هایی از کتاب در انتظار گودو

بگو هستی، حتی اگه راست نباشه

وقتی من پیشت هستم تو حالت بدتر می‌شه. منم تنهایی حال بهتری دارم

از نظر بکت تجربه انسان، تجربه هیچی است: تنها واقعیتی که انسان از آن مطلع است، عدم توانایی او برای تفسیر ساختار شخصی خویش است

در این لحظه از زمان، همه بشریت خواه‌ناخواه ما هستیم،

دیروز غروب، با صحبت‌کردن درمورد هیچ‌چیز بخصوصی وقت گذروندیم. این وضع تابه‌حال نیم‌قرنه که ادامه داره.

ولادیمیر: اون‌ها چی می‌گند؟ استراگون: در مورد زندگی‌شون حرف می‌زنند. ولادیمیر: اینکه زندگی کرده‌ند بس نیست واسشون؟ استراگون: باید در موردش حرف بزنند.

استراگون: دست نزن بهم! سؤال نکن ازم! حرف نزن باهام! پیشم بمون! ولادیمیر: هیچ‌وقت ترکت کرده‌م؟ استراگون: تو گذاشتی که من برم.

ولادیمیر: هیچ‌وقت ترکت کرده‌م؟ استراگون: تو گذاشتی که من برم.

اکثر منتقدین غالبآ وقتی از آثار بدون طرح (plotless) یاد می‌کنند، اشاره آن‌ها به آن چیزی است که در نظریه روایت تحت عنوان «داستان»(story) از آن یاد می‌شود. تمایز میان طرح و داستان، تمایز بسیار ظریفی است که اولین بار فرمالیست‌های روسی آن را مشخص کردند. از نظر آن‌ها طرح (sujet) در برگیرنده عناصر ساختاری مهم، نظیر عناصر علی و دیگر انواع روابط معنی‌دار، پیکربندی‌های زمانی و فضایی، و غیره است، درحالی‌که داستان (fable) صرفآ عبارت است از توالی منظم و زمانی رویدادها و حوادث.

تمایز میان طرح و داستان، تمایز بسیار ظریفی است که اولین بار فرمالیست‌های روسی آن را مشخص کردند. از نظر آن‌ها طرح (sujet) در برگیرنده عناصر ساختاری مهم، نظیر عناصر علی و دیگر انواع روابط معنی‌دار، پیکربندی‌های زمانی و فضایی، و غیره است، درحالی‌که داستان (fable) صرفآ عبارت است از توالی منظم و زمانی رویدادها و حوادث.