بریده‌هایی از کتاب داره فاجعه می آد!

من فکر می‌کنم یکی از سخت‌ترین چیزها درمورد گذراندن تجربه یک شرایط متزلزل و تغییردهنده زندگی این است که شما از یک طرف این ماجرا به آن داخل می‌شوید و به‌عنوان کسی کاملاً متفاوت، از طرف دیگر آن بیرون می‌آیید؛ این در حالی است که ذهن شما هنوز در حال پردازش این است که چه اتفاقی افتاده است. داستان تبدیل شدن شما به کسی که نبوده‌اید، اما اکنون شده‌اید، مانند داستان یکی از آن فیلم‌های علمی ـ تخیلی است. هنگامی که سفینه فضایی به سرعت مافوق صوت می‌رسد یا وارد سیستم هایپردرایو یا هرآنچه آن را نامیده‌اند می‌شود، ناگهان کهکشان‌ها به‌صورت رگه‌هایی کدر درمی‌آیند و سفینه به بعد دیگری وارد می‌شود. شما به فرد دیگری تبدیل می‌شوید. شما به بعد کاملاً جدیدی منتقل شده‌اید، اما احساستان ــ شمایی که افکار و احساساتتان را می‌سازد ــ هنوز همانی است که همیشه بوده است. زندگی گاهی رفتار بسیار بی‌ادبانه‌ای دارد. گویی کافی نیست که شما باید با تحریک احساسی ناشی از شرایطی که دارید، کنار بیایید. علاوه بر آن، باید با یک بحران بزرگ بابت کنار گذاشتن هویت قدیمی‌تان نیز روبه‌رو شوید. برای اغلب ما، مسئله مهم و اصلی در یک دشواری، هویت نیست، اما بحران هویت، هر مشکلی را دشوارتر می‌کند.

این زندگی‌ای که دارید، هدیه بسیار گران‌بهایی است که اکثر مردم آن را نادیده می‌گیرند؛ آن را دست‌کم نگیرید. در هر لحظه زندگی کنید. با شجاعت و جسارت زندگی کنید. امیدوارانه و با مهربانی زندگی کنید.

برخی از شما هر روز تصمیم‌هایی می‌گیرید که خوشبختی و آینده‌ای که قرار بود متعلق به شما باشد را از شما دور می‌کند. تصمیم نگرفتن، خود نوعی تصمیم‌گیری است. اگر تصمیم نگیرید از کسی کمک بخواهید، گیر خواهید کرد. عقب ایستادن موجب نخواهد شد تا شما پابرجا باقی بمانید. می‌دانم که سخت است. می‌دانم که ترسناک است و شاید شما از اینکه چه باید انجام دهید اطمینان ندارید، اما سوگند می‌خورم که زندگی دوباره می‌تواند زیبا باشد.

در اینجا حقیقتی وجود دارد که ممکن است شما آن را نشنیده باشید ــ یا شاید نمی‌خواهید باور کنید که درست است: همه روزی خواهند مرد، این داستان زندگی است.

در طول قرنطینه‌ای که بابت کووید ۱۹ تجربه کرده‌ایم، ما صاحبان مشاغل کوچک، این مسئله را بهتر از همه احساس کرده‌ایم. هر ماهی که می‌گذرد، ما یک چک برای اجاره دفتر جدید خود ارسال می‌کنیم. ما در اوایل مارس ۲۰۲۰ دفتر بزرگی اجاره کرده‌ایم که کل گروه شصت‌نفری ما را در خود جا دهد و بتوانیم کار خود را در آن توسعه دهیم. من هر ماه مبلغ قابل‌توجهی پول برای ساختمانی می‌پردازم که خالی مانده است؛ درست مثل خیلی از شما ... کار باید ادامه بیابد. بدون اینکه در وهله اول در نظر گرفته باشیم که توانایی پرداخت هزینه ادامه کار را داریم یا نه.

اعتقاد شدید و قلبی من این است که شما باید جهنم زندگی خود را نشان دهید، قبل از اینکه خیلی دیر شود.

قرنطینه یک موهبت است. میلیون‌ها نفر بودند که به دلایل اقتصادی یا اجتماعی قادر نبودند خود را قرنطینه کنند یا فاصله اجتماعی را رعایت کنند. در مدت زمانی که من مدام در حال شکایت بودم، والدینی بودند که از کودکان بدحالشان مراقبت می‌کردند و بزرگ‌ترین نگرانی آن‌ها در زندگی این بود که آیا آن هفته شیر در فروشگاه‌های مواد غذایی وجود دارد یا خیر. کسانی که در بیمارستان بودند یا نوع کارشان ضرورت داشت، بیست‌وچهارساعته کار می‌کردند و فراتر از باور خسته شده بودند. آن‌ها برای حفظ سلامتی و در جریان بودن کارهای واجب جامعه تلاش می‌کردند، درحالی‌که از خدا می‌خواستند بتوانند در خانه بمانند و از فرزندانشان مراقبت کنند. مثل این بود که سوئیچ چراغ را از حالت خاموش به روشن برگردانید. وقتی این دیدگاه تازه را پیدا کردم، دیگر نمی‌توانستم به همان روشی که پیش از این چیزها دیده بودم بازگردم.

شما باید آن‌قدر خودتان را دوست داشته باشید که باور کنید می‌توانید بهتر باشید و دفعه بعد بهتر عمل کنید.

زمانی که ما سختی را تجربه نکنیم، هرگز به این حقیقت نخواهیم رسید که خوب همیشه خوب است و باید بابتشان قدردان باشیم و آن‌ها را به یاد بیاوریم.

همه دانش‌آموزان بیچاره‌ای که سال آخر خود را در دانشگاه یا دبیرستان از دست داده‌اند. همه آن بچه‌های بیچاره‌ای که بی‌صبرانه منتظر بودند تا پیروزی خود را در بازی آخر فصل بسکتبال جشن بگیرند یا دبیرستان را به پایان برسانند. فرزند کلاس‌پنجمی بیچاره من! طفلک برای «فارغ‌التحصیلی» بسیار هیجان‌زده بود. همه ما می‌دانیم که به پایان رساندن کلاس پنجم و فارغ‌التحصیلی از این مقطع، چقدر زیبا و هیجان‌انگیز است، اما برنامه‌ها یا کارهای جالبی که مدارس تگزاس برای دانش‌آموزان کلاس پنجم انجام می‌دهند، همه در قرنطینه از بین رفته و تعطیل شده بود.